Selamlar..

Bugün de @kusadasi nin anlamlı bir etkinliğine daha katılmış bulunuyorum. Konu, gerçekten de çok önemli. Bakıma, sevgiye muhtaç sokak hayvanları...

Sokak hayvanı sahiplenmemiş birisi olarak üzerime düşmese de bunu söylemek, yaşadığımız dünyayı paylaştığımız bu canlılara çeşitli şekillerde yardım eli uzatabiliriz. Çok ufak bütçeler ayırarak kapımıza mama bırakmak aslında en önemli hareket bence. Ağırlıklı olarak kış aylarında yiyecek bulmakta zorluk çektikleri ve hava şartları ile zor zamanlar geçirdiklerini hepimiz tahmin edebiliriz. İşin özü herkes kapısının önündeki küçük dostlarıyla birazcık ilgilenmeli.

Yaşadığım ve çalıştığım çevremde bulunan bir sokak kedisi ile ilgili ufak bir yazı paylaşacağım şimdi...

Prenses ve Çetesi

Klasik her dükkanın bir kedisi olur sözünden yola çıkarak size prensesten bahsedeceğim, bu ''prenses'' lakaplı arkadaşla da 4 sene önce tanıştık yaklaşık olarak. İlk başlarda soğuk davranırdı çok, çevre esnaftan da bolca yiyecek geliyor demek ki pek tenezzül etmiyor bize derdim. Sonraları günün belirli saatlerinde uğramaya başladı, hep aynı saatler ama. Normalde köpekleri ve hamsterları seven birisi olarak ben de ona çok yakın davranmadım, onu da söyleyebilirim çok net. Terbiyeli bir kedi olduğundan masalara atlamazdı, gelir yemeğini yer giderdi işte. Sırnaşık bir tip hiç değildi. (Hala değil). Önce bir göstereyim kendisini, son güncel fotoğrafı ile.

İşte prenses

Poz vermeyi de bilir kendisi.

---

İşte aylar geçti falan, ben günün en az 14 saati orada olduğumdan, birbirimize aşina olduk zamanla. Hareketleri, tavırları değişmedi ilk seneler, ama son 1 senedir dükkanı, siteyi kafasına göre kullanmakta. Otomatik kapıları açmayı öğrendi, sensörlü kapılar küçük çocuklara açılmazken ona açılıyor nasıl oluyosa.
Bir gün sabah cafeye geldiğimde koltuğumda uyuyan birisini yakaladım. Beni gördü ve panik oldu kaçmaya çalıştı ama kapılar kilitliydi, gitti büyük saksının arkasına saklandı. (O zamanlar evini seçmiş belli ki.) Kapıyı açtım hemen koşup kaçtı. Bu kaçmalara koşmalara falan kandım, bir daha girmez sandım ki, geçtiğimiz sene mutfak kapısını tırmalamalarıyla başladı ilk samimiyet. Geleni gideni de eksik değil zaten, hep birlikte besliyoruz çetesini günün belirli saatlerinde. Bazen iş yoğunluğunda evlere servise giderken ayağıma vurup kaçtığı da oluyor.

Neyse çok detaya girmeden artık, dükkana, siteye her yere kafasına göre kapıları açıp giren, o ardına saklandığı saksıyı, yatağı olarak gören, hala masaya atlamayan, ayaklara sırnaşmayan, acıktı mı ağaç ve kapıları tırmalayan, kendini az da olsa sevdiren,gururlu, ''prenses'' lakaplı bir kedisi var bu çevrenin. Çevrede duyarlı insan sayısı da fazla, onu söylemeden geçemem. Bulunduğum bölgede ayırt edilmeksizin sokak hayvanlarına barınak desteği sağlanıyor, sahiplenen insanlar var, bu şekilde her sabah ve akşam yemek bırakanlar var, isterim ki her yer bu şekilde olsun..

---

Onun dışında ''ScarFace'' ve ''Siyah'' bu aralar uğramadığından bahsedemedim de sizlere. Onlarla anılarım ayrı :D. Yeni katılan bir kaç kedi daha var onlara yer yaptık buralarda gecelerini geçiriyorlar ara sıra.

Bunlar da çetenin yeni üyeleri, geçiciler mi kalıcılar mı zaman gösterecek...