Barış Manço Müzesi - Barış Manço Museum

This post about Barış Manço, who was a famous singer in wordwide. He is so important artist for me. Last week, i went to a museum about Barış Manço. That was great and touching. So, i'm sharing my photos and my feelings in this post.

---

İstanbul'un en ucra köşelerinden biri olan Beylikdüzü'nde oturuyorum. Oraları bilen bilir. Gezerken avmden ve sözde pahalı gözüken kafelerden başka bir şey göremezsiniz. Bu yüzden sürekli İstanbul'un içlerine gitmek zorunda kalırsınız. Şehrin bir ucundan bir ucuna gitmeye üşendiğim günlerden bir gün, Beylikdüzü'nün en eski avmsi olan Migros avmye gittim. Beylikdüzü'nün umutsuz sıkıcılığı üstümde, giyecek bir şeyler bakarken aşağı kattan tüylerimi ürpertecek bir ses geldi. Bu ses Barış Manço'dan başkasına ait değildi. Koşar adımlarla aşağı indim. Bir de baktım ki alt katın geniş bir kısmını kapatmışlar ve orayı butik bir Barış Manço müzesine çevirmişler. Ses de bir programdaki sesiymiş. Normalde onu şarkı duyarken duysanız gülümseyerek anar geçersiniz. Fakat birden onun konuşma sesini işitmek ilginç bir deneyimdi...

---

---

Fotoğrafta gördüğünüz kravat onun orjinal kravatı. Orada yazdığı gibi Adam Olacak Çocuk programından. 90ların çocuklarının zihnine kazınmış o kravat, cam bir fanusun içinde bana bakıyordu. Hayatım boyunca asla hırsızlığa özenmedim. Maddiyat sadece getirdiği mutluluk kadar değerlidir benim için. Hırsızlığın da beraberinde mutluluk getirmeyeceği aşikar. Fakat hayatımda ilk kez ciddi ciddi bir şeyi çalmak istedim. O kravatı. Kötü bir amaç için değil pek tabii ki. Gerçi hırsızlığın iyi amacı mı olur tartışılır. Fakat o kravatı takıp elimde balonlar ve şekerlerle yoldan geçen her çocuğa elimdekileri vererek mutlu etmek istedim. Duygusal bir adam değilim. Fakat Barış Manço bizi öyle yetiştirmiş ki en ufak bir tetikleyici cisim, perde arkasında sakladığımız çocuk kimliğimize geri döndürüyor. Öyle bir değeri var işte benim için o kravatın.

Fotoğraftaki Manço'nun saçından bir parça hoşuma gitmedi. O tarz alışkanlıkları sevmiyorum. Buradaki cisimlerin de tek başına bir değeri yok. Onları değerli kılan anılarımız. Fakat saç tutamı veya sakal parçası gibi şeylere karşıyım. Herhangi bir anı ortaya çıkarmadığı gibi vucudun bir parçasının oraya konmasına karşıyım. Fakat hemen altındaki şovalye yüzüğünü görmüşsünüzdür. İsme bakar mısınız. Yüzüğü beğenmesiniz bile sırf ismi için alırsınız. O zamanlar Barış Manço'ya özenen abilerimi hatırlıyorum. Koca koca yüzükler takarlardı. Ben de denerdim ama doğal olarak büyük geldiği için çok üzülürdüm. Büyüyünce ilk yapacağım iş bu yüzüklerden birini almaktı. Tabii ki bu da hayal olarak kaldı. Lisede taktığım 10 liralık ''söz'' yüzüğü dışında parmağıma yüzük geçirmedim.

---

---

Çektiğim bütün fotoğrafları koymak istedim. Belki sizin de kafanızda başka anılar canlanır. Açıkcası çok büyük bir Barış Manço hayranı değilim. Spotify listemde 1 veya 2 şarkısı vardır. Fakat her zaman onun sesi ve müzikleri beni çok duygulandırmıştır. Bir çok müze gezmeme rağmen özellikle Barış Manço'yu paylaşmamın da sebebi budur. Hani sizi anlamsızca mutlu eden bir şey veya biri olur ya. Barış Manço benim için öyledir. Belki de çocukluğumu özlediğimden, belki de hayal-meyal hatırlayıp ''ah 90lar'' klişesini sevdiğimdendir. İtiraf ediyorum ki bu postu yazarken Barış Manço açtım. O yüzden post biterken Youtube'un benim için sıraladığı Barış Manço müziklerden sonuncusunu paylaşarak yazıya son veriyorum. Bu arada; Ey Beylikdüzü ! Bu tarz etkinliklerden daha çok istiyoruz.

---