Sabahın ilk ışıklarında çıktım yola.
Sadece sensizliği aldım yanıma ve hiç bırakmadım ellerinin sıcaklığını ellerimden.
Öğlenin ilk gölgesinde verdim ilk molamı.
Gölgeyi dolduran ılık rüzgar, saçların gibi süzüldü yüzümde ve gözlerimi kırpmadım ben.
Akşamın ilk alacalığında baktım ufkun çizgisine.
Silüetlerin içinde kaybolmak ve bir olmak istedim seninle, kapkara ama tek parça.
Gecenin zifiri karanlığı öyle keskin bir çığlık ki beynimde,
Işığa doğru gidilecek çok uzun bir yol var, çok ses var, çok sen varsın gecede.