Kaygı hissi

Ne olmak istediğin ile neye göre yolunu şekillendirdiğinin boyutuyla ilgilidir verdiğin her bir adım atma girişimin. Tüm doğruları, objektif bir yorumla değerlendirmek isterim. İnsanlar, seçimlerinde kaygı gütmeden değerlendiremezler. Kaygı, mükemmelci bir fikrin ilk oluşumudur. Kaygı, sağlam bir ev yapımında yer alan çimentoya benzer. Kaygılarımız olmadan yapacağımız işler mükemmel olma fikri değişir mi? nereye kadar zararlı/yararlı? biz bu öğretide neye ulaşmak istiyoruz?

Kaygı dediğimiz şey, -normal ölçüde, farzdır diyebiliriz. Düz aşağı bir boşvermişlik ile bir işi yaparsak, mükemmel düşüncemize uymak konusunda sıkıntı yaratır. Olumlu kaygılar basit ama işe yarar. Kaygı bozukluğu derecesine gelmeden, attığımız adımları takıntı oluşturmadan düşünmek, o projenin iyimserliği konusunda bize gelecek vaad edecektir ama başta da dediğimiz gibi abartıdan uzak, sadece boşvermişlik hissini ortadan kaldırma suretiyle.

Bütün gün problemleri düşünerek, yemek yerken zehirlenmekle ilgili distopik düşüncelerden bahsetmiyorum. Olumlu kaygılara örnek verecek olursak, bir projenin zamanında yetişmesiyle ilgili düşünce biçimine olumlu kaygı diyebiliriz. Bu kaygı çalışma şevkimizi ateşler. İyi gitmesini ummamızı sağlar, bu olumludur lakin o projenin başına gelecek aksilikleri düşünmekten uyuyamaz, nefes alamayacak derecede sıkışmış hissedersek orada bir derin nefes almamız gerekebilir. Bahsini açtığım mevzu bu kadar derine giderse - acil bir yardım almak gerekebilir. Olumlu kaygılar zararsızdır ama diğer türlü kaygılar olumsuzluğa yol açar. Bazen çok bilindik yöntemler işe yaramaktadır. Uzun ve serin bir havada yapılan yürüyüş, başı okşanmaya muhtaç olan bir kediyi sevmek, derin ve içten alınan nefes bizi rahatlatmaktadır.

Peki, biz kaygılardan nasıl uzak durmalıyız yada kaygı bozukluğumuz varsa nasıl davranmalıyız? Öncelikle, ileride düzey bir problem ile uğraşıyorsanız mutlak şartla doktorlardan yardım alınması gerekir. Burada bahsettiğimiz şeyler, maalesef yardımcı olma konusunda yetersiz kalacaktır. Daha basit bir düzeyde, iç sıkıntı yaşıyorsak bu tavsiyeler iş görür. Kendim de bazen daraldığımı hissettiğimde üste belirtiğim şeyleri yaptığımda, iç huzuruma yaklaşır hale gelirim. Öncelikle doktor değilim. -Bir sanatçı gözünden Psikoloji-Sosyoloji açısından değerlendirme yapmaktayım. İlgimi çeken ve okumayı seven bir birey olarak, sizle bildiklerimi paylaşmaktayım.

Kaygı bozukluğunu fark ettiğiniz bir birey varsa, ona karşı çıkmak yerine, nazik bir tutumla yaklaşmayı deneyin. Eminim bu yaklaşım, iş görecektir. İnsanlar, düşündüklerini reddetme konusunda sıkıntı çıkartmayı seven canlılardır. Egomuz devreye girdiğinde -itiraz etmeden kabul etmek gerekir ki, fikrimize ters düşen şeyleri kabul etmekte zorlanırız. Bu, çoğumuz için bu sistem üzerine kuruludur. İnsanları naif bir tutumla dinlemeyi severim. Her soruna, farklı açıdan bakabilme yetimi güçlendirir. Sorunlara çözüm olmayı başarabilmem her konuda mümkün değil lakin, karşı taraf o soruna benim bakamadığım bir açıdan nasıl değerlendirme yapıyor? bu merakımı gidermiş oluyorum. Benim çevremde bu tür kişilere yaklaşım şeklim daha onarıcı, sakinleştiri ve iyi bir dinleyici şeklinde oluyor. Onlar, okuduğum kitaplar üzerine böyle olmayı seçmiş insanlar değil. Yaşadıkları hayat, edinilmiş tecrübe, eğitim-karakter ve bakış açısı buna sebep olmaktadır. Genel olarak insanları terslemeyi sevmem, çünkü bilirim ki her insan her bir hayat ve bu hayatın getirdiği yenilikleri görmek zorunludur. Sevgiyle atılan her bir adım, anlama deneyimimizi güçlendirir. Kaygıdan uzak, sevimli bir ifade takınılmış bir suret ile çözünemeyecek az problememimiz vardır. İnsanlara sevgiyle yaklaşmanın enerjisini alalım!