KANDANONO URIP

Kanggo ngliwati urip, sing tansah ana rasa susah lan bungah, kesehatan lan penyakit, jembar lan ciyut, kumpul lan pisah. Kabeh iku kudu diadhepi karo rong sayap urip” yaiku syukur lan sabar. Uripe manungsa iku kaya manuk sing ngepak swiwine nalika mabur. Manuk bisa mabur yen swiwine loro bisa mlaku kanthi bener. Awake imbang saengga bisa ngambang ing awang-awang. Urip iku crita sing kebak liku-liku. Kontinuitas tansah revolves watara orane katrangan padha. Saka generasi siji, saka wiwitan manungsa katitahake kanggo nglacak nganti pungkasan. Crita kasebut terus bola-bali. Ing urip, ora ana sing mesthi kajaba pati. Ing ngendi kabeh wong mesthi bakal mati, ing wektune. Pati bisa dadi wiwitan saka petualangan anyar utawa pungkasan urip ing bumi. Balance ora gampang. Asring wong ndeleng donya ing ireng lan putih. Nyatane, sing kedadeyan luwih abu-abu miturut pendapatku. Paling ora ana sing ireng utawa putih murni. Amarga ora ana imbangan. Asring kita mboten ngertos bilih wonten ing pola pikir manungsa sakmenika punika ngutamakaken lan ngutamakaken gesang ing ndonya katimbang pertimbangan kangge gesang ing akherat. Pertimbangan saka prospek sukses lan sukses ing donya karo kabeh kamulyan sing mbayangno asring pertimbangan pisanan nalika mutusaké soko, dibandhingake wawasan kanggo nggoleki pranata kanggo urip sawise pati. Saben manungsa bakal ngasilake asil sing wis ditindakake nganti saiki.