Hayatın Öte Yakası

Atuan Mezarları'nı okuduğumda 12 - 13 yaşındaydım sanırım. Kitabın bir serinin ikinci kitabı olduğundan habersiz (üzerinde yazıyor olmasına rağmen), bir kız çocuğunun hikayesini okur gibi okudum.

Bugün kitabı düşündüğümde; benim de kaybolup yolumu bulamadığım karanlık ve nemli labirentlerle, Tenar'ın yolunu bulmaya çalışmasını hatırlıyorum.
Ursula K. Le Guin'in kitabın konusuyla ilgili bir kaç cümlesi var arka kapakta. "Atuan Mezarları'nın konusu tek kelimeyle söylemek gerekirse cinselliktir." diyor. O yaşlarda kitapta bulunan simgeleri göremeyip, cinsel simgeler gibi okuyamadığımdan, kitabın benim aklımda kalan konusu okuduğumdaki gibi: Bir kız çocuğunun ailesinin yanından alınıp, Mezarların Rahibesi olmak üzere tapınaklara götürülmesi ve oradaki yaşamından bir bölüm...

Hikaye karanlıklarda ve labirentlerde geçtiği için çok heyecanlanarak okuduğumu hatırlıyorum. Bir de içindeki resimleri. İçine çizimler yapılmış kitapları hep, çok severek okuyorum.

Atuan Mezarları, Ursula K. Le Guin'e ait okuduğum ilk kitap. Sonraları başka kitaplarını okudukça, yarattığı dünyalarda gezmekten çok keyif aldığımı farkettim. Hikayeleri hep ilham verdi, hikayelerine verdiği isimler de öyle. Sanırım 'Dünyaya Orman Denir' en sevdiklerimden.

Bu yazı da kendisine bir veda yazısı sayılır fakat daha çok bir teşekkür yazısı olsun. Kendisiyle tanışmak başımıza gelmiş en güzel şeylerden biriydi.

"Ölmek, kendini yitirmek ve diğerlerine katılmaktır."