Dünyam

İçimde bir umutla uyandım bu sabah. Kalbim pır pır heyecanlı bir şekilde. Artık takılmıyorum kimin ne dediğine ne yaptığına. Serbest bıraktım bana karşı olanlara. Bir hafiflik hissediyorum kendimde. Gelen mevsim ne olursa olsun hep ilkbahar olarak belirledim kendimce. Aldım kahvemi huzurla yudumladım. Yaş 40 ama gönlüm hala 18 yaşındaki çocuk. Gençliğimiz bir parçası olan aşk artık sınav olarak geri döndüğü bir dönemdeyim. Hatalar olarak adlandırdığımız hiç bir duygu hissetmedim . Sevdim sevildim. Ama iyi ama kötü .. çünkü bu gün avucuma baktığımda yüreğimdekiler ile eş değer. Şükürler olsun iyiki yaşadım tüm zorlukları iyiki öğrendim hayatı. Bundan sonra yaşayacağım ne varsa eminim ki yalnız olmayacağım. Sayılı dostlarım çocuklarım ve tabiki Annem.
Hikayem çok uzun aslında ama artık dediğim gibi tüm yıkıntıları sildim hayatımdan . Goncalar açmış bir erik ağacı gibiyim. Çiçek açacağım sonra meyvelerini yiyeceğim (hayatımda olan sevdiklerinle) . Bazen karlar da düşecek mevsimime olsun 🤗 kır çiçekleri toplayacağım ondan sonra.
Nasılsa her kış sonrası bahar , her yağmurdan sonra güneş çıkıyor.
Sağım solum sevdiklerim önüm aydınlık..