Do social media cause social alienation? τα social media προκαλούν κοινωνική αποξένωση ?

Some years ago we used to meet more often with our friends,we said our news face to face,not on facebook chat.
When you see the other face to face or at least you listen to his voice on the phone you understand how he feels,you look him in the eyes,you don't look at the screen of a computer and a picture of him.

I know that nowadays the most of the people because of their jobs and of other activities,they don't have too much free time,
but i think is good if we have the potentiality to pursue to met with beloved people.

On namedays or birthdays we send a message instead of talk on the phone at least for a while..
of course in some cases, which our beloved person/friend lives for example in another country... yes, let's "talk" typing..,
but if we live in the same city a phone call or a coffee when we have free time doesn't cost anything...

Life is out there... in the parks,in the public squares,in the theaters,in the cinemas,in the music concerts etc, not on the screen of the computer.

I am writing all this words specially for me,that i often catch myself in my free time to prefer to stay home on my computer instead of going out for a coffee with a friend or for a walk or a ride with my bicycle or at least to buy a good camera to shot the outside world,the life i miss staying alone in my room...

Παλιότερα συναντιόμασταν πιο συχνά με τους φίλους μας, τα νέα μας τα λέγαμε από κοντά ,όχι στο chat του facebook.
Όταν βλέπεις τον άλλον από κοντά ή έστω ακούς τη φωνή του στο τηλέφωνο καταλαβαίνεις πως αισθάνεται,τον κοιτάς στα μάτια ,δεν κοιτάς μια οθόνη υπολογιστή και μια φωτογραφία του.

Ξέρω ότι στην εποχή μας οι περισσότεροι άνθρωποι λόγω δουλειάς και άλλων δραστηριοτήτων δεν έχουν και πολύ ελεύθερο χρόνο... ,αλλά καλό είναι πιστεύω αν έχουμε την δυνατότητα με ανθρώπους που αγαπάμε να επιδιώκουμε να συναντιόμαστε όταν μας δίνεται η ευκαιρία.

Στις γιορτές,γενέθλια στέλνουμε ένα μήνυμα αντί να πάρουμε τηλέφωνο να μιλήσουμε έστω και λίγο...
Σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια που το αγαπημένο μας πρόσωπο/φίλος είναι π.χ σε άλλη χώρα τότε ναι ,ας "μιλήσουμε" πληκτρολογώντας ,αλλά όταν μένουμε στην ίδια πόλη δε στοιχίζει τίποτα ένα τηλέφωνο ή ένας καφές όταν υπάρχει λίγος χρόνος...

η ζωή είναι έξω...στα πάρκα,στις πλατείες,στα θέατρα,στα σινεμά,στις συναυλίες κτλ , όχι στην οθόνη ενός υπολογιστή.

Τα γράφω καταρχήν για μένα όλα αυτά που πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές στον ελέύθερό μου χρόνο να προτιμώ να κάτσω σπίτι στον υπολογιστή παρά να πάω για έναν καφέ με έναν φίλο ή να βγω έξω να περπατήσω ,να πάω μια βόλτα με το ποδήλατο, ή έστω να αγοράσω μια καλή φωτογραφική μηχανή να βγαίνω έξω και να φωτογραφίζω τον έξω κόσμο,την ζωή που χάνω όταν είμαι μόνος στο δωμάτιό μου.

Και η θέση στον ήλιο είναι κλεισμένη
Κανείς δε θα μείνει να σε περιμένει
Όσο κρύβεσαι, απομακρύνεσαι
Μέσα σε τοίχους κλείνεσαι και σβήνεις μια ζωή
Μου λες ξανά πως έχεις χαθεί
Με φώτα σβηστά ποιος θες να σε δει
Με πόρτες κλειστές ανοίγουν πληγές
Η αγάπη δε βλέπει, σε προσπερνά
Το μυαλό σου τώρα χαμένο βαθιά
180 μοίρες μακριά....