"မေျကာက္သင္႔တဲ႔ အေျကာက္တရား"
ဒီေန႔
ကဆုန္လထဲကရက္ တစ္ရက္၊ ရာသီဥတုကေတာ္ေတာ္ေလး ပူျပင္းလြန္းလို႔ နည္းနည္းပါးပါးေလးမ်ား အလုပ္မ်ားမိရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းသလိုခံစားရတယ္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲကတိုက္ခန္းေလးထဲမွာ ႐ုံးခန္းေလးတြဲဖြင့္ၿပီး ဝန္ထမ္းႏွစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ အေရာင္းအဝယ္စီးပြားေရးေလး ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေပါ့။ေန႔လည္....ေန႔လည္စာစားၿပီးတဲ႔အခ်ိန္ ဒီေန႔အတြက္အလုပ္စာရင္းမွာ အလုပ္သိပ္မ႐ွိေတာ့နဲ႔ ဝန္ထမ္းမေလးေတြကို ေစာေစာပဲ႐ုံးဆင္းေပးလိုက္တယ္၊ ေန႔လည္စာစားတဲ့ ဟင္းေတြထဲမွာ ဘာမ်ားေသြးတက္စားမိလဲမသိ!ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ အလိုလိုေနရင္အလြန္အမင္းကို အိပ္ခ်င္လာခဲ့တယ္၊အလုပ္လဲမ႐ွိေတာ့တာမို႔ အိပ္ယာထဲေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေတာ့ပါတယ္...
ေခတ္လြန္႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာ ေတြ႔ဘူးတဲ့ ပုံရိပ္လိုမ်ိဳး,,လူပုံစံ အျဖဴေရာင္အရိပ္၊ထိုအရိပ္မွာ ဆံပင္၊မ်က္လုံး၊နာေခါင္း၊ ပါးစပ္ ၊ ေျခ၊ လက္ အဂါၤေတြဘာမွမပါတဲ့ လူသားတစ္ဦးပုံစံ အျဖဴေရာင္အရိပ္တစ္ခု...ထိုအရိပ္သည္ ကြၽန္မအနားတျဖည္းျဖည္းကယ္လာခဲ့ျပန္တယ္..ထိုအရိပ္က ကြၽန္မရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ညင္သာႏူးညံစြာ ေပြ႔ဖက္ထားတယ္.. ေပြ႔ခီ်ျပန္တယ္...အျဖဴေရာင္အရိပ္ကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံ..." ၾကည့္ပါဦး.. ဒီကေလးေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနတာနဲ႔တူပါတယ္ "...ထိုအရိပ္သည္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မဟုတ္မွန္း မသိစိတ္ကေရာ အသိစိတ္ကပါ သိေနသလိုပဲ.... ထိုစကားသံေၾကာင့္ လန္႔ျဖန္႔ကာႏိူးလာခဲ့တယ္၊ ႏိုးႏိုးခ်င္ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ၾကားေနျက မဟုတ္တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္၊ ထူးဆန္းတဲ့နမိတ္ျပမႈ၊ကိုယ္မျမင္ႏိုင္တဲ့ တျခားတဖက္ကေလာကသားေတြေျပာေနၾကတဲ့ စကားသံေတြ..ထိုစကားသံေတြကိုနားထဲက ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းၾကားေနခဲ့တယ္။အခုျဖစ္ေနတဲ့ အရာေတြဟာ အိမ္မက္လား တကယ္ပဲလားလို႔ေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေဝးခြဲမရခဲ့။ ေဇာေခြၽးေတြျပန္ၿပီ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးေၾကာက္တဲ့စိတ္ကႀကီးစိုးသြားခဲ့တယ္...ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္ ေၾကာက္လန္႔ေနမိခဲ့တယ္။ထိုေၾကာက္တဲ့စိတ္ကိုေက်ာ္လြန္းၿပီး သတိတစ္ခုဝင္လာခဲ့တယ္....
"ဘုရား ဘုရား... အေမ အေမ"ဟုတ္တယ္ နယ္ကကြၽန္မရဲ႕အေမ...ကြၽန္မရဲ႕အေမေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ..."အေမ ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔ဘုရား" ဘုရားမွ တလို႔မၿပီးေသး နယ္ကညီမရဲ႕ဖုန္းဝင္လာတယ္"မမႀကီး အေမအခုပဲဆုံးသြားၿပီ..." ဘုရား ဘုရား ကေလးဘဝတည္းက အေမအိပ္ေနရင္ ႏွာေခါင္းနားကပ္ၾကည့္ရတာ အေမာ..အေမမ်ား အသက္႐ႈေသးရဲ႕လားလို႔၊အိမ္မက္ေတြထဲမွာ အေမေသၿပီးလို႔အိမ္မက္ မက္ခဲ့ရင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ အျပင္းအထန္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈ....ကေလးဘဝမွာ အေဖဆုံးပါးသြားတာမို္႔ ေမာင္ႏုမေတြနဲ႔ အေမပဲ႐ွိခဲ့တဲ့ဘဝမွာ အေမကိုစိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ မဆုံး႐ႈံးခ်င္ဘူး။ ႐ွင္သန္ျခင္းနဲ႔ ဘဝကစခဲ့ေပမဲ့ ေသးဆုံးျခင္းနဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ရတဲ့ေလာက နိယာမတရားကို ဘယ္သူကမွ မလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အေၾကာက္တရား.... မိမိရဲ႕မိခင္ျဖစ္ေနပါရဲ႕နဲ႔ ေသဆုံးသြားတဲ့ မိမိမိခင္ကို မိမိကေၾကာက္ေနျခင္း...ဝမ္းနည္းနာက်င္မႈ ခံစားခ်က္ေတြခံစားၿပီးေတာ့ အေၾကာက္တရားက ျပန္ဝင္လာျပန္တယ္..အို..."ငါအေမပဲ ငါဘာမွေၾကာက္စရာမလိုဘူး" အေမရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြ အေမရဲ႕ အသံေတြဟာ သိဘူး၊ၾကားဘူးတဲ့ ပရေလာကသားေတြရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြလို အေတြးထဲမွာအလိုလိုေပၚလာျပန္တယ္။ အေမရဲ႕နယ္ကအိမ္ကိုျပန္ဖို႔ ကြၽန္မတစ္ေယာက္ထဲ တိုက္ခန္းထဲမွာ တစ္ညတာျဖတ္သန္းရဦးမယ္၊ ေနာက္ေန႔ မနက္မွအေဝးေျပးကားစီးၿပီးျပန္ရမွာ....
ေနဝင္လာေလ...ပိုေၾကာက္လာေလ.."ငါအေမက ငါကိုဘယ္ေတာ့မွေၾကာက္ေအာင္မလုပ္ဘူးဆိုတာ ငါယုံၾကည္တယ္" စိတ္ကိုျပန္တင္းတယ္...အဲ့ညတစ္ညလုံး အေၾကာက္တရား
နဲ႔အသိတရား လြန္ဆြဲေနၿပီး ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ေနခဲ့ရတဲ့ ညတစ္ည...
ကိုယ့္အေမျဖစ္ပါရဲ႕နဲ႔ေၾကာက္မိေနတဲ့စိတ္ကို ကြၽန္မအလြန္မုန္းတယ္။ မုန္းေနေပမဲ့...ေၾကာက္မိေနပါတယ္........
Source
Plagiarism is the copying & pasting of others work without giving credit to the original author or artist. Plagiarized posts are considered spam.
Spam is discouraged by the community, and may result in action from the cheetah bot.
More information and tips on sharing content.
If you believe this comment is in error, please contact us in #disputes on Discord
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit