ရိုက္ေသာသူသာငိုရသည္

“သာထူးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ စိတ္ညစ္ပါတယ္ ညီမရယ္”

ေက်ာင္းေရာက္မဆိုက္ၾကားလိုက္ရတဲ့ လက္ေထာက္ ဆရာမရဲ႕ ညည္းသံ။ သူ ညည္းလည္း ညည္းရွာေပမယ္။ ဒီသာထူးဟာ သူ႕အတန္းမွာ အသက္အႀကီးဆုံးနဲ႔ လူေကာင္အထြားဆုံး။ အစအေနာက္သန္တဲ့အထဲ အဆဲ အဆိုေလးပါစြက္ခ်င္လို႔ ဆရာမေတြက ခဏခဏ ဆူရ ေငါက္ရတဲ့သူ။

ရန္ျဖစ္ၾကၿပီေဟ့ဆိုရင္ တစ္ဖက္လူ ဘယ္သူလဲသာ ေမး။ က်န္တစ္ဖက္က သာထူးဆိုတာ က်ိန္းေသ။ ကေလး ေတြ အေျပာအရ ႐ြာထဲမွာလည္း သူက လက္စလက္န ရွိတယ္ဆိုပဲ။ တစ္ခါက အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ရန္ျဖစ္ေတာ့ သူ႕ကို ငတက္ျပားေခၚရပါ့မလားလို႔ လက္သီးစြမ္းျပလိုက္ တာ တစ္ဖက္ကေလးမွာ ေရွ႕သြားႏွစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးပါေလ ေရာလား။ ပါေလရာငပြ ထီခနဲဆို စီခနဲဆိုတဲ့ သာထူး။
အေဆာ့မက္ခ်က္ကလည္း တ႐ုတ္ျပည္က စြန္းဝူခုန္း ျမန္မာျပည္ထဲ မ်က္စိလည္ၿပီး သူ႕အေမဗိုက္ထဲ ဝင္စား သလားမွတ္ရ။ တစ္ခါကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္ႀကီးကို ေက်ာင္းေပၚခိုးတက္သတဲ့။ ေက်ာင္းတိုင္ကေန တြယ္ တက္ၿပီး ဂ်က္ခ်ထားတဲ့ျပတင္းတံခါးကို ရေအာင္ဖြင့္တက္ တာ။ တျခားကေလးေတြက လာတိုင္ေတာ့မွ ဒင္းကို ေခၚစစ္ရတယ္။ ျဖစ္ပုံက ေသာၾကာေန႔ညေန ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ျပန္ခ်င္ေဇာနဲ႔ လြယ္အိတ္ေမ့ခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ ပိတ္ရက္မွာ သခ်ၤာအိမ္စာတြက္မထားရင္ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ အေဆာ္ခံ ရမွာေၾကာက္ၿပီး လြယ္အိတ္ကိုတက္ယူတာပါလို႔ မ်က္ႏွာ ငယ္ငယ္နဲ႔ ေျဖရွင္းလာတဲ့ သာထူး။ ေနာက္မလုပ္ရဲေအာင္ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဆူေပးလိုက္ရတယ္။ ဒီအျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး သာထူးတစ္ေယာက္ဟာ စာေတာ့အာ႐ုံစိုက္ရွာ သားပဲလို႔ မထင္လိုက္နဲ႔ေနာ္။ အေဆာ့မွာထိပ္ စာမွာဘိတ္ ဆိုတာ သာထူးရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္။

လူတကာနဲ႔ ရန္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ သာထူး။ အေဆာ့မက္ သေလာက္ အဆဲသန္တဲ့သာထူး။ ေက်ာင္းတက္ မွန္ သေလာက္ စာဖ်င္းလွတဲ့ သာထူး။ ဒီသာထူးဟာ ကၽြန္မ ကိုေတာ့ အေတာ္ခင္ရွာတဲ့သူပါ။ သူ႕ကို ဘယ္သူကေမးေမး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးကို အခ်စ္ဆုံးတဲ့။ ခ်စ္ရျခင္း အေၾကာင္းက တျခားေတာ့မထင္နဲ႔။ ပုံျပင္ေျပာျပလို႔၊ ကဗ်ာေတြ သင္ေပးလို႔တဲ့ေလ။

သာထူးဟာ မနက္အေစာႀကီး ေက်ာင္းလာ။ ဝန္ထမ္း အိမ္မွာေနတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေရခပ္ရမလား၊ ထင္းသယ္ ေပးရမလား၊ ေဈးဝယ္ရမလား ကၽြန္မ ေဝယ်ာဝစၥအားလုံး ကန္ထ႐ိုက္ဆြဲထားတဲ့ကေလး။ တစ္ခါတေလမ်ားဆို ကၽြန္မအတြက္ ေတာပန္းေတာင္ပန္းေလးေတြပါ ယူလာ ေပးတတ္ေသးရဲ႕။ ကၽြန္မက သူ႕အတြက္ စာအုပ္၊ ခဲတံေလး ေတြ၊ ေမာင္ေလးအက်ႌတစ္ပတ္ႏြမ္းေလးေတြ၊ ဆပ္ျပာ အေမႊးခဲေလးေတြ၊ သနပ္ခါးခဲေလးေတြ လက္ေဆာင္ ျပန္ ေပးတဲ့အခါ သူ႕ခမ်ာ ႐ြာထဲမယ္ႂကြားမဆုံးေပါ့။

ကၽြန္မတို႔ ဆရာ ဆရာမဆိုတာကလည္း ကိုယ့္ဆီ ေရာက္လာတဲ့ကေလးမွန္သမၽွ ဘယ္သူေမြးေမြး ငါ့ကေလး ပဲ ေတြးၾကတာေလ။ တပည့္ေတြကို စာေတာ္ေတာ့လည္း ေတာ္လို႔ခ်စ္ရတယ္။ စာညံ့တဲ့သူက် သနားရျပန္ေရာ။ လိမၼာအလိုက္သိတဲ့ကေလးကို ၾကင္နာရသလို၊ ဆိုးဆိုး ေပေပ တပည့္ေတြကိုလည္း တစ္မ်ိဳးသံေယာဇဥ္ပိုရျပန္ ေရာ။ ခုလည္း ဒီလိုေပါ့။ သာထူးဆိုးမွန္းေပမွန္း သိေပမယ့္ သူလည္း ကိုယ့္သားသမီးထဲက တစ္ေယာက္ပဲမဟုတ္ လား။ ခ်စ္ရျပန္တာပဲေပါ့ရွင္။ သူကလည္း အပါးေလး။ ဘယ္သူ႕အေပၚဆိုးဆိုး ကၽြန္မ မၿငိဳျငင္ေအာင္ေတာ့ ေနတတ္ပါ့။

ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သာထူးနဲ႔ ကၽြန္မ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။ ႐ြာထဲက အဘြားစိန္ရဲ႕ ၿခံထဲခိုးဝင္ၿပီး မာလကာပင္တက္ရင္း လမ္းႀကဳံအေနနဲ႔ ဘဲဥေတြပါခိုးသတဲ့ေလ။ အဘြားကမိေတာ့ ေတာင္ေဝွးနဲ႔ ႐ိုက္။ အဲဒီမွာ ဒင္းကထြက္ေျပးရင္း မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း ေတြ ျပန္ဆဲ႐ုံသာမက ေလာက္ေလးနဲ႔ပါပစ္လို႔ဆိုၿပီး အဘြားက ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ ကၽြန္မဆီလာတိုင္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးၿပီး သာထူးကိုေခၚ။ နင္က ေက်ာင္းသားလား၊ သူခိုးလား။ သူခိုးႀကီးရင္ ဓားျပျဖစ္မယ္။ ဓားျပကေန သူပုန္ျဖစ္မယ္။ ဒီေလာက္ ေတာင္ မိုက္ရသလား။ ေနာက္ဒါမ်ိဳးလုပ္ဦးမလားနဲ႔ ပါးစပ္ ကလည္းေျပာ။ မတုန္မလႈပ္နဲ႔ ေခါင္းႀကီး ငုံ႔ခံေနတဲ့ သာထူးပခုံးကို လက္ကလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလႈပ္ယမ္း တြန္းထိုးေနမိပါတယ္။

သူက ၿငိမ္ခံေနေလ ကၽြန္မက ေဒါသထြက္ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ တုတ္ကိုဆြဲၿပီး နင့္ကိုငါ ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ရမလား။ နင္ ေက်ာင္းထြက္မလား ေျပာစမ္း ေျပာစမ္းနဲ႔ ဆိုဆိုၿပီး တင္ပါးကို သုံးေလးခ်က္ဆင့္႐ိုက္မိပါတယ္။ ဘယ္လို ေျပာေျပာ ၿငိမ္ခံေနတဲ့ သာထူးဟာ ေက်ာင္းထုတ္မယ္ဆို ေတာ့မွပဲ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ၿပီး ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါ ဘူး ဆရာမရဲ႕။ ေက်ာင္းမထုတ္ပါနဲ႔ ဆရာမရဲ႕နဲ႔ ငိုယို ေတာင္းပန္ပါေတာ့တယ္။ လက္ကလည္း တင္ပါးေလး ပြတ္ကာပြတ္ကာနဲ႔ေပါ့။

ကၽြန္မလည္း ေဒါသအေလ်ာက္ ႐ိုက္ၿပီးမွ အခန္း ေထာင့္ကတိုင္ကိုမွီၿပီး တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕႐ႈိက္ေနတဲ့ သာထူးေၾကာင့္ စာသင္ရတာမေျဖာင့္ေတာ့ဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရပါ ေတာ့တယ္။ ညေနေက်ာင္းဆင္းတဲ့အထိ စိတ္မွာတႏုံ႔ႏုံ႔။ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ အေမ့ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပ ေတာ့ “ျဖစ္ရေလ သမီးရယ္။ အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ကေလး တိုင္းမွာ အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ဘ၀ေနာက္ခံအေျခအေနရွိတတ္ တယ္။ သူ႕ကို ဆုံးမပဲ့ျပင္ခ်င္ရင္ သူ႕ရဲ႕ မိသားစုေနာက္ခံ အေျခအေနနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ကို သိေအာင္လုပ္ရတယ္။ သမီးတို႔ေတြ ပညာေရးစိတ္ပညာ သင္ခဲ့ဖူးသားနဲ႔။ဆုံးမ ခ်င္တာ အလ်င္မလိုပါနဲ႔သမီး။ စုံစမ္းပါဦး”လို႔ အေမက အႀကံဉာဏ္ေပးပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ ႐ြာထဲစနည္းနာၾကည့္ေတာ့ သာထူးမိသားစု အေၾကာင္း စိတ္မေကာင္းစရာ သိရပါေတာ့တယ္။ သူ ငါးႏွစ္သားမွာ အေဖက ေႁမြကိုက္လို႔ေသ။ အေမက ေနာက္ အိမ္ေထာင္ထူ။ ပေထြးက အရက္သမား။ ပေထြးကို အေမလုပ္သူက ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရတဲ့အခါ သာထူးတို႔လည္း ဘယ္ေခါင္းေဖာ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ေက်ာင္း ဖြင့္ခ်ိန္ ေက်ာင္းအပ္ေပးၿပီးရင္ တာဝန္ေက်ၿပီထင္တဲ့ အေမ။ အိမ္တကာလည္ဖို႔ေလာက္ အေလးထားၿပီး သား သမီးရဲ႕ ေနေရး စားေရး ပညာေရးကို နည္းနည္းမွ စိတ္ မဝင္စားတဲ့အေမ။ အခ်ိန္တိုင္းလိုလို မူးေနတတ္ၿပီး ျမင္ျမင္ သမၽွ အျပစ္ရွာ႐ိုက္ႏွက္ခ်င္တဲ့ ပေထြး။ ဒီလူေတြ စိတ္ အလိုမက်သမၽွ အဆူခံ အဆဲခံ အ႐ိုက္ခံရတာက ကၽြန္မ တပည့္ သာထူးေလး။

တစ္ခါမွာဆို အေမလုပ္သူက လင္အမူးသမား အျပစ္တင္မခံရေရး ထမင္းအိုးတစ္လုံးခ်။ ငါးေသတၱာ ေလး တစ္ဘူးေၾကာ္ၿပီး အိမ္လည္ထြက္သြားတယ္ဆိုပဲ။ သားျဖစ္သူကို မွာခဲ့ပုံက ဒီေန႔ ဆီဆမ္းစားလိုက္ေတာ့ သာထူး။ ဟင္းက နင့္အေဖဖို႔ေနာ္။ ၿပီးရင္ ေက်ာင္းသြား ေတာ့။ အိမ္မွာ ကစားမေနနဲ႔။ နင့္အေဖႏိုးလာဦးမယ္တဲ့။ အေမလုပ္သူ ႐ြာထဲအဆင္း။ သာထူးေလးတစ္ေယာက္ ေနာက္ေဖးအမႈိက္ပုံဆင္းၿပီး ငါးေသတၱာဘူးခြံရွာပါေလ ေရာ။ ေတြ႕တဲ့အခါ လက္ၫႈိးနဲ႔ေကာ္။ အားမရေတာ့ လၽွာနဲ႔လ်က္။ လၽွာကို ဘူးခြံျပတ္စရွလို႔ ခမ်ာမွာ အဲဒီေန႔ စာေတာင္မဆိုႏိုင္ဘူးဆိုပဲ။ ျဖစ္ရေလ သာထူးရယ္။

အိမ္မွာ ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံတာမခံခဲ့ရတဲ့ ကေလး။ သူမ်ားအေပၚ ရက္စက္တတ္တာ ဘာဆန္းမွာ လဲ။ အၿမဲ ဆိုဆဲ႐ိုက္ပုတ္ခံေနရတဲ့ကေလး။ သူမ်ားေတြ ကို ရန္လိုတတ္လာတာ ဘာဆန္းမွာလဲ။ အစားဆင္းရဲ အေနဆင္းရဲနဲ႔ ဥေပကၡာျပဳခံေနရတဲ့ကေလး။ စာရိတၱ ပ်က္ယြင္းလာတာ ဘာဆန္းမွာလဲ။

အိမ္မွာမေပ်ာ္လို႔ ေက်ာင္းေရာက္ျပန္ေတာ့ငတက္ျပား၊ ငပြႀကီး နာမည္ဆိုးေတြနဲ႔ အမ်ားကၾကဥ္ခံရတဲ့ကေလး။ မလိမၼာတာ စာမေတာ္တာ ဘာဆန္းမွာလဲ။
ဒါေတြကိုသိေအာင္မႀကိဳးစားဘဲ တုတ္စြမ္းျပခဲ့တဲ့ ကၽြန္မ ခုေတာ့ ေနာင္တမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနရ ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဆရာ ဆရာမေတြက လည္း ကေလးေတြကို ဆုံးမပဲ့ျပင္တဲ့ေနရာမွာ တတ္သိ လိမၼာေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ ေမတၱာေတြ အရင္းခံၾကတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကေလးတိုင္းအတြက္ ေပတံတစ္ေခ်ာင္းတည္း နဲ႔ တိုင္းတာအကဲျဖတ္ေနလို႔ မမွန္ကန္ဘူးဆိုတာ ခုေတာ့ ကၽြန္မသိပါၿပီ။ နားလည္ပါၿပီ။ မတူညီတဲ့ကေလးတိုင္းမွာ မတူညီတဲ့ ဘ၀ေနာက္ခံေတြ ရွိေနတတ္ၾကတယ္ဆိုတာ သာထူးက ကၽြန္မကိုသင္ခန္းစာေပးခဲ့ပါၿပီ။
ဪ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ ႐ိုက္ေသာသူပါ ငိုရ တာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါလားရွင္။

ေအးျမတ္ျမတ္ျဖိဳး (ကံမ)
အထက္တန္းျပ