La ne gajnita Fina Venko- Vivas la Internacia Lingvo !

Ekde la komenco de la Esperanto-movado ekzistis ideo, ke unu tagon Esperanto uziĝos kiel internacia neŭtrala lingvo tutmonde, almenaŭ parolata kiel dua lingvo de plej multe da homoj. Tiu ideo fariĝis ideologio por la tielnomataj finvenkistoj. Ili fervore laboradis por la Fina Venko kaj pensis, ke por atingi tiun, necesu unue, persona klopodo  (unuope aŭ kolektive) kaj due, registara agado per leĝoj kaj instruado en lernejoj kaj universitatoj.
Poste la ideologio estis defiita per la apero de ideo pri Raŭmismo, kiu publikiĝis en 1980 je la Internacia Junulara Kongreso en Rauma, Finnlando.  Laŭ ĝi Esperanto ne plu celu al tutmonda venko de la lingvo, tiu estus ja utopio, sed Esperanto estu rigardita kiel senŝtata minoritata lingvo, kiu tamen celas al monda paco.

Hodiaŭ en tutmonda mondo ni sentiĝas kiel parto en granda homa komunumo. Spite de ĉiuj sociaj kaj religiaj malsamaj kaj eĉ malamikaj sintenoj ni ĉiuj ja estas ligitaj, vole nevole. Per Interreto nia komunuma konscio ebligas fokusiĝi al tutmondaj aferoj kiel mediaj kaj loĝantaraj problemoj. Internacia komunikado estas nepre necesa ilo por solvi tiajn problemojn. 

Ŝajnas ke la angla nun transprenis grandskale la rolon de lingua franca. Eĉ kiam la mandarin-ĉina kaj la hispana rangas antaŭ la angla, ĝi dominas nuntage la internaciajn aferojn, sciencojn kaj komercado. La angla estas parolata en multaj neeŭropaj landoj kiel unu el la oficialaj lingvoj, kaj tutmonde instruita en lernejoj. Tio signifas, ke estiĝas novaj lingvaj formoj de la angla, angle nomita similects (similaj dialektoj), ekz ĉina-angla, niĝeria-angla aŭ brazila-angla. Kaj kiam parolantoj de tiuj novaj dialektoj interkomunikadas estiĝas ankaŭ iom nova, kiu baziĝas sur la angla, sed ne sole. 

En jaroj venontaj tiu proceso ankoraŭ rapide pliiĝos. Kaj tio, kio elvolviĝos de tio ne vere rekoneblas kiel la angla, sed estos perceptita kiel universala lingvo, uzebla de ĉiuj homoj tutmonde. Ja estas la afero pri kiu L.L.Zamenhof revis. Li fervore klopodis konstrui tian lingvon kaj Esperanto estis lia rezulto. Kompreneble li supozis, ke nur sia lingvo taŭgus por tio. Tamen en 1905 li deklaris,  "...se kontraŭ ĉiu atendo iam montriĝus, ke per ia alia vojo la ideo de lingvo internacia povas esti realigita pli bone, pli rapide, ol per Esperanto, tiam la aŭtoro de Esperanto aliĝos al tiu nova vojo".  

Do Zamenhof ne maltrankvile turnadas sin en sia tombo pro tio. Lia lingvo internacia, kiu emfazas, ke ni ĉiuj estas membroj de unu familio, estas lingvo ne forigebla, ĉar en ĝi pluvivas la interna ideo pri pli bona homo. 

Foto, libera de Commons .Wikimedia

                                                   

                                    Dankon pro legi mian kontribuon. Bonan tagon!