အလိုရွိသည္

စကားမ်ားလြန္းတဲ့ ပုဏၰားတစ္ေယာက္ကို ျဗဟၼဒတ္မင္းက အျမင္ကပ္ေနတာၾကာၿပီ။

ဘယ့္ႏွယ္ သူ႔ကို နန္းေတာ္ထဲ ပညာရွိအမတ္ဆိုၿပီးခန္႔ထားတာ မွားေတာ့တာပဲ။ အရာရာကို သူပဲသိ၊ သူပဲတတ္၊ သူပဲ နားလည္။

လႊတ္ေတာ္ထဲလည္း စကားလုေျပာ။ သူမွသူသိ၊ သူပဲနားလည္၊ ဘာမဆိုေမးလိုက္ရင္

“မွန္လွပါ တိုင္းျပည္ႀကီးသာယာ၊ စပါးေတြ ေတာင္လိုပံု၊ ေဆး႐ိုးမီးလႈံၿပီး၊ ဆီေတြကိုေတာင္ သြန္ပစ္ေနရပါတယ္ ဘုရား”

အမွန္ေတာ့ တိုင္းျပည္က ငတ္ေနလို႔ လႊတ္တိုင္ေရွ႕ကို ျပည္သူေတြ ေရာက္လာၿပီး

“ကယ္ေတာ္မူပါဘုရား”

ျပည္သူက ကယ္ေတာ္မူပါဘုရားဆိုတာကို ပညာရွိအမတ္ပုဏၰားက

“တယ္ေတာ္သူပါဘုရား” လို႔ၾကားပံုရပါတယ္။

ဗာရာဏသီမင္းလည္း အျမင္ကပ္လာၿပီ။ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီအမတ္ စကားမ်ားလြန္းတာ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။

တစ္ေန႔ ဘုရင္က တိုင္းျပည္ထဲလွည့္လည္၊ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုထဲက ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ လူေတြ ဝိုင္းေနတာ ေတြ႔ရတယ္။

“ဘာျဖစ္ေနသလဲကြယ္တို႔”

“မွန္လွပါ ငဆြံ႔တစ္ေယာက္ ေက်ာက္စရစ္အစြမ္းျပေနတာပါဘုရား”

“ဘယ္မွာလဲ ၾကည့္စမ္းမယ္”

တယ္ေတာ္တဲ့ ငဆြံ႔ပဲ။ ေညာင္ရြက္ေတြကို ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြနဲ႔ ပစ္ၿပီးေတာ့ အ႐ုပ္ေတြပံုေဖာ္ေနတာ။ လူေတြက ငဆြံ႔ကို ဆင္႐ုပ္ေလးပံုေဖာ္ေပးပါ။ ျမင္း႐ုပ္ေလး ပံုေဖာ္ေပးပါဆိုၿပီး သူ႔အတတ္ကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး ခ်ီးေျမႇာက္သေဘာက်ေနတာ။

ဘုရင္ကအႀကံရသြားၿပီး ငဆြံ႔ကို နန္းေတာ္ထဲေခၚလာ။ တိတ္တဆိတ္ႏွစ္ေယာက္တည္းေတြ႔

“ဟဲ့ ငဆြံ႔ ငါ့အမတ္တစ္ေယာက္ စကားမ်ားလြန္းတယ္။ အဲဒီအမတ္ စကားေျပာဖို႔ ပါးစပ္ဟတိုင္း သူ႔ပါးစပ္ထဲကို တစ္ခုခု ပစ္ထည့္ ႏိုင္ပါ့မလား”

“မွန္လွပါ ဆိတ္ေခ်း တစ္ကြမ္းစားသာ ေပးသနားေတာ္မူပါ”

ေနာက္တစ္ေန႔ ညီလာခံမွာ ထံုးစံအတိုင္း ေလေပါအမတ္က သူခ်ည္းပဲ ေျပာေတာ့တာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တင္းတိမ္ ေနာက္မွာ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ ငဆြံ႕က သူပါးစပ္ဟတိုင္း ဆိတ္ေခ်း တစ္တံုး ပစ္သြင္းေတာ့တာပဲ။

ဒီအမတ္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ ေျပာခ်င္သလဲဆိုတာ ပစ္လိုက္လို႔ ပါးစပ္ထဲ ေခ်းဝင္တာ ေထြးေတာင္ မထုတ္ဘူး။ မ်ိဳခ်ၿပီး ဆက္ေျပာ။ ဆိတ္ေခ်း တစ္ခြက္ကုန္ေရာ၊ ေျပာတုန္းပဲ။

ဘုရင္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး

“ဆရာ … ဆရာ့ဗိုက္ထဲမွာ ဆိတ္ေခ်း တစ္ခြက္သားေလာက္ ေရာက္ေနၿပီ။ အိမ္ျပန္ၿပီး ဝမ္းႏုတ္လိုက္ပါဦး” လို႔ ေျပာရေတာ့တယ္။

ဒီေတာ့မွ ပုဏၰားအမတ္လည္း ရွက္ၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္၊ ေနာက္ဆို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေပါက္ကရလည္း မေျပာရဲ ေတာ့ပါဘူး။ ေခ်းတစ္ခြက္ကုန္တာေတာင္ ကိုယ္ဘာေတြကို မ်ိဳခ်ထားမွန္း မသိေအာင္ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနတတ္တဲ့ အမတ္ေတြဟာ ဟိုး … ဗာရာဏသီေခတ္ ျဗဟၼဒတ္မင္းလက္ထက္ကတည္းက ရွိေနတာပဲ။

ခုေခတ္လည္း ငဆြံ႔ေတြကို ရာထူးေနရာ ေပးထားဖို႔ လိုေကာင္း လိုမယ္ထင္ပါတယ္။

(ရည္ညႊန္း - ငါးရာ့ ငါးဆယ္ နိပါတ္ေတာ္၊ သာလိတၱကဇာတ္)

တင္ညြန္႔

photo : facebook