Er is leven na de dood...

Mag ik u een - volgens mij logische - redenering voorleggen over de continuïteit van de ziel?

Mijn stelling is: de dood bestaat niet voor de ziel. (het bewustzijn). De ziel blijft eeuwig voortbestaan.

Dit is mijn premisse:

Ik ga ervan uit dat er 'een oneindigheid aan tijd' bestaat. Een eeuwigheid. Of op z'n minst zal dit universum nog een zeer lange tijd blijven voortbestaan.

Ik ga er bijgevolg ook van uit dat gegeven deze oneindigheid of zeer lange tijdsperiode de kans zich zal voordoen dat we opnieuw geboren worden met DNA in een organisme ergens in de verre toekomst. Als oneindigheid (eeuwig en altijd) in dit universum bestaat, zal onze wedergeboorte zich regelmatig opnieuw voordoen, met triljoenen en triljoenen jaren er tussenin van dood-zijn, van niet-zijn. Als oneindigheid en eeuwigheid bestaat.

Het is al eens voorgevallen dat we geboren werden in een wereld, dus er zal ooit een moment zijn in deze oneindige eeuwigheid dat dat opnieuw zal gebeuren. Dat wij opnieuw 'ter wereld' komen. En opnieuw en opnieuw. Dat lijkt me aannemelijk te veronderstellen vanuit de waarschijnlijkheidsleer op de achtergrond van de eeuwigheid.

(wellicht zult u bij deze bovenstaande premisse al bedenkingen hebben)

Mijn redenering is: de eventuele tussentijd van triljoenen en triljoenen jaren tussen twee levens zal niet ervaren worden door ons bewustzijn. Het zal voor ons zijn alsof we van het ene leven naadloos overgaan naar het volgende. Zelfs al zijn er triljoenen jaren tussen van 'dood-zijn' (niet-zijn) vooraleer we opnieuw als organisme met een bepaald DNA geboren worden. Die triljoenen jaren zijn we er ‘niet’ (wat dat ook mag betekenen). Maar dit 'er niet zijn' telt voor onze ervaring niet. Wij kunnen enkel continuïteit ervaren, daar waar er overgangen zijn van leven naar dood-zijn naar opnieuw geboren worden. Omdat dat ‘er-niet-zijn’ voor ons bewustzijn niet meetelt in de ervaring, ervaren we oneindige continuïteit van 'het bestaan van de ziel' om het zo te zeggen. (ookal zijn er miljoenen jaren tussen wedergeboortes).

Vergelijk het met het volgende:

Stel dat plots alles in dit universum voor een gegeven tijdsperiode verdwenen is, ook jijzelf, en dan plots weer bestaat. Stel dat zoiets zou gebeuren zonder dat de keten van oorzaak en effect in het universum zou wegvallen, zouden we dat dan opmerken? Neen, aangezien de onderbreking nooit door ons kan ervaren worden. Want zelfs in de tussentijd van 'het wegvallen van de wereld' is er ook geen tijd. Dus we zouden continuïteit ervaren, daar waar er onderbrekingen zijn.

Bijgevolg denk ik dat via deze redenering via de logica kan worden aangetoond dat het bewustzijn of 'de ziel' oneindig verderleeft. Simpelweg omdat een niet-zijn niet ervaren wordt en omdat binnen het kader van oneindigheid de kans zich voordoet dat we herboren worden, en opnieuw en opnieuw tot in het oneindige.

Het bewustzijn kan 'doodzijn' nooit ervaren.
Dus doodzijn bestaat niet voor het bewustzijn. Ergo: doodzijn bestaat niet.

Het bewustzijn kan zichzelf enkel als bestaand in een wereld opmerken. Nooit als onbestaand of dood. Daarom bestaat er geen dood voor het bewustzijn.

Gesteld dat de multiversum hypothese een plausibele hypothese is, zou het volgens die hypothese mogelijk moeten zijn dat binnen het kader van de eeuwigheid zich wellicht ooit opnieuw een gelijkaardig universum voordoet: het ontstaan van een Big Bang met een universum met dezelfde wetten die tot de zelfde gevolgen leiden.

Binnen het kader van 'de eeuwigheid' en er van uitgaand dat de multiversum hypothese een plausibele hypothese is en vanuit de gedachte van het oneindige ontstaan en vergaan en weer ontstaan van universa kan je misschien wel de gedachte opperen dat het waarschijnlijk is dat ons universum met deze natuurwetten wel eeuwig zou kunnen wederkeren. En dat ons 'zelf' dat als continuïteit ervaart, aangezien de onderbrekingen of het 'dood-zijn' niet ervaren kan worden.

Wat ik wel geloof is dat voor het bewustzijn 'dood-zijn' niet kan bestaan. Het bewustzijn kan zijn eigen doodzijn nooit ervaren. Wat het bewustzijn betreft kunnen we nooit bewusteloos zijn. 'Fur mich' kan ik enkel levend zijn. De dood bestaat niet fur mich.

De speculatieve hypothese die ik in deze topic poneer, vertrekt vanuit het uitgangspunt van de exacte wetenschappen dat wanneer we een exacte ordening van atomen hebben van exact dezelfde atomen waaruit wij nu gebouwd zijn, wij dan terug opnieuw tot leven komen.
Dat is wat de natuurwetenschap ons leert. Dezelfde atoomstructuur van exact dezelfde atomen = exact hetzelfde ding/persoon.

Wel, theoretisch exacte tweelingen (met exact dezelfde atoomstructuur in elke vezel van hun lichaam) lijken al tegen te spreken dat een zelfde ordening van atomen dezelfde persoon in de wereld doet ontstaan.

Misschien zal een exact dezelfde ordening van exact dezelfde atomen tot een herleving van jou persoon kunnen komen, dat kan. Dat is misschien testbaar in de toekomst. Misschien dat dat het verschil is dat het verschil maakt tussen identieke organismen bestaand uit exact dezelfde soort atomen.

Dus die specifieke configuratie van alle atomen waaruit jouw hersenen zijn opgebouwd dient zich op identiek dezelfde wijze te herhalen met dezelfde atomen in een latere periode.

Misschien gebeurt dat binnen een multiversum binnen een termijn van oneindigheid een oneindig aantal keren.
En voor het bewustzijn zal de tussenperiode niet bestaan, dus zal het zijn alsof er geen dood is voor het bewustzijn en je direct na het einde van je leven opnieuw geboren wordt, in een ander universum, in een gelijkaardige wereld.

​Maarten Vergucht