မိသားစုနဲ႔အတူတူ ထမင္းလက္စံုးမစားရတာလည္း ၾကာၿပီ
အေဖနဲ႔အေမ ဆံုးမစကားေတြ မၾကားရတာလည္း ၾကာၿပီ
အဖိုး အဖြား ဦးေလး အန္တီ ေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြ မၾကားရတာလည္း ၾကာပီ
ရြာဦးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြလည္း မၾကားရတာ ၾကာၿပီ
ၵိဳ႕ငယ္ငယ္တုန္းက အတူေဆာ့ကစားခဲ့ျၾကတဲ့ ရြာထိပ္က ေညာင္ပင္ႀကီးကိုလည္း လြမ္းတယ္
ဪ ျျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ လြမ္းစရာေတြႀကီးပါလား .
