શિયાળ અને નગારું (પંચતંત્રની એક મજેદાર ‘મિત્ર-ભેદ’ વાર્તા!)

આ સરસ મજાની પંચતંત્ર વાર્તા આપણને શીખવે છે કે, આપણે કોઈ અજાણ્યા ડરથી મૂર્ખાઈભર્યા કાર્યો કરવા જોઈએ નહીં તેમજ કોઈ પણ કઠિન પરિસ્થિતિ કેમ ન હોય, આપણે બહાદુરીપૂર્વક તેનો સામનો કરીએ અને તેમાંથી બહાર આવવા પ્રયત્નો લગાડીએ તો, આપણને ચોક્કસ સફળતા મળે છે! ચાલો, તમારા ફ્રેન્ડ્ઝ ને મોકલો આ વાર્તા ફટાફટ શેયર કરો અને કમેન્ટ કરીને મને કહેજો કે કેવી લાગી આ વાર્તા!

ખોરાકની શોધમાં એ તો આમ-તેમ ભટકવા લાગ્યું. આમ ભટકતા-ભટકતા એ ઘણું દૂર નીકળી આવ્યું. આ શું? એ તો પેલા યુદ્ધનાં મેદાન સુધી આવી પહોંચ્યું હતું. હવે, આ રણમેદાનમાં કોઈક યુદ્ધનાં સમયે લોકો પોતાની સાથે મોટું નગારું, જેને દુંદુભી પણ કહેવાય એ લાવેલા અને અહીં જ છોડીને જતા રહેલા. તો, એ નગારું એક મોટા ઝાડ નીચે પડેલું હતું. હવે થાય એવું કે, જયારે-જયારે પવન વાય ત્યારે-ત્યારે આ ઝાડની એક નીચે નમેલી ડાળ નગારા પર અથડાય અને નગારામાંથી મોટો, ડરામણો અવાજ આવે.

શિયાળ જેવું ત્યાં પહોંચ્યું કે, તેણે આ મોટી, વિચિત્ર વસ્તુમાંથી આવો ભયાનક અવાજ આવતો સાંભળ્યો. પહેલા તો એ ખરાબ રીતે ડરી ગયું પણ, પછી ધીમે રહીને તેણે આ મોટી વસ્તુને આજુબાજુમાંથી ચકાસવાનું શરુ કર્યું. તેણે વિચાર્યું, ‘આ પ્રાણી આમ છે તો વિશાળ પણ, જાણે કંઈ જોખમ હોય તેવું જણાતું નથી!’ તે હજુ થોડું નજીક ગયું તો પણ, નગારું તો ન હલ્યું કે ન ચાલ્યું. હવે, પોતાનામાં હતી તેટલી હિંમત એકઠી કરીને, શિયાળે પોતાના આગળનાં પંજા વડે નગારાને ફટકાર્યું. અને નગારામાંથી ‘ઢમ, ઢમ!’ એવો ભયંકર મોટો અવાજ ઉત્પન્ન થયો.

ડરનું માર્યું શિયાળ તો કુદીને નગારા પરથી ઉતરી ગયું અને ફટ્ટ કરતું ઝાડની પાછળ લપાઈ ગયું. થોડી વાર પછી, શિયાળનાં જીવમાં જીવ આવ્યો. એ તો વિચારવા લાગ્યું, ‘નક્કી આ મોટા જાનવરનાં પેટમાં કોઈ બીજું જનાવર છુપાઈને બેઠું હોવું જોઈએ.જો હું આનું આ મોટું ભમ્ભોટ પેટ ફાડી નાખું તો, મને મજેદાર ભોજન મળી શકે એમ છે.’ ભૂખ્યા શિયાળે તો આ મહાકાય પ્રાણીનું પેટ ફાડવાનું નક્કી કરી લીધું.

હવે, આપણે તો જાણીએ જ છીએ કે, નગારાનો ઉપરનો ભાગ ચામડા વડે મઢેલો હોય છે તેમજ એ એટલું તો મજબુત હોય કે સરળતાથી ફાડી શકાય નહીં. અહીં પણ એ જ થયું, શિયાળ પોતાના બંને પંજા વડે નગારાને પીટવા લાગ્યું પણ, એમ કંઈ ચામડું તૂટે ખરું? ચીડાયેલું શિયાળ તો ઓર જોરથી નગારું પીટવા લાગ્યું.

પણ, કંઈ ફાયદો થયો નહીં. શિયાળે તો વધુ જોર લગાવવાનું નક્કી કર્યું. એ વિચારવા લાગ્યું, ‘હાય, અંદર બેઠેલું પ્રાણી તો ભારે લુચ્ચું! આટલી મજબુત જગ્યા બનાવી છે છુપાવા માટે… પણ, હું આજે તો આટલી મહેનત કર્યા પછી એમ કંઈ તેને થોડું છોડી દઈશ? મારા આ તિક્ષ્ણ દાંત ક્યારે કામ આવશે વળી? હમણાં એક જ વારમાં તેને ચીરી ન નાખું તો, મારું નામ નહીં..’ આમ વિચારી, શિયાળ તો નગારાને બચકા ભરવા લાગ્યું. એકબાજુ તેનાં મનમાં અંદર છુપાયેલા પ્રાણીનો ભય હતો પણ, સાથે જ ભૂખ પણ ખુબ લાગેલી હોવાથી એ આ શિકારને જવા દેવા માંગતું નહોતું.

થોડીવાર નગારાને બચકા ભર્યા પછી અચાનક જ શિયાળને મોંમાં તાજા લોહીનો સ્વાદ આવવા લાગ્યો. શિયાળ તો રાજીનાં રેડ થઈ ગયું. તેને હવે તેનો શિકાર હાથવેંતમાં લાગ્યો. પણ અરે, આ શું? નગારું તો બિલકુલ જેમનું તેમ પડ્યું હતું. ના રે, નગારાને તો કશું જ નહોતું થયું, ઉલ્ટાનો શિયાળનો એક દાંત પડી ગયો હતો અને ખરેખર તો જે લોહી શિયાળનાં મોંમાં આવ્યું એ તો તેનો એ દાંત તૂટી જવાના કારણે હતું!

શિયાળને લાગ્યું કે તેનો દાંત નગારાની અંદર બેઠેલા જાનવરે મુક્કો મારીને તોડી નાખ્યો છે. આમ વિચારીને ગુસ્સે ભરાયેલા શિયાળે નગારાને જોર-જોરથી પીટવા માંડ્યું. છેવટે, નગારું ચિરાઈ ગયું! શિયાળને તો ભારે નવી લાગી કે, આટલું મોટું પેટ ચિરાઈ ગયું પણ, લોહીનું એક ટીપું ન નીકળ્યું!?

વિસ્મય પામેલું શિયાળ પોતાનો શિકાર મેળવવા માટે નગારાની અંદર પ્રવેશ્યું. પણ, અફસોસ, એ તો અંદરથી સાવ જ ખાલીખમ હતું…

એ નગારા પરથી નીચે ઉતર્યું. નિરાશ થયેલા શિયાળે આજુ-બાજુ જોયું અને નિસાસો નાખતા કહ્યું, ‘મારું આ મૂર્ખાઈભર્યું કારસ્તાન કોઈએ જોયું ન હોય તો સારું!’

એટલામાં, હવા આવી અને અગાઉની જેમ જ પેલા ઝાડની ડાળ નગારા સાથે અથડાઈ પણ, આ વખતે કોઈ જ મોટો, ડરામણો અવાજ ન આવ્યો! આ જોઈ શિયાળને હાશકારો થયો. એ મનમાં વિચારવા લાગ્યું, ‘મારે એક દાંત ભલે ગુમાવવો પડ્યો પણ, આખરે મને આ વિશાળકાય દુશ્મનને ખતમ કરવામાં સફળતા મળી ખરી!’

પોતાની બહાદુરી પર ખુશ થતું ભૂખ્યું શિયાળ કોઈ ડર વિના ખોરાકની શોધમાં આગળ ચાલી નીકળ્યું…