بررسی انواع دیابت

هرچند که اکثر افراد در مورد انواع دیابت اطلاع دارند، ولی توضیح کلی در مورد انواع مختلف دیابت خالی از لطف نیست.

دیابت به دو گروه دیابت وابسته به انسولین یا دیابت نوع یک و یا دیابت با بروز در دوره جوانی که به آن دیابت IDDM هم می‌گویند و دیابت نوع دو یا دیابت غیر وابسته به انسولین که به آن دیابت NIDDM ‌گفته می‌شود،تقسیم بندی می‌شود.

حدود ۱۰ درصد بیمارانی که تشخیص دیابت برای آنها داده می‌شود دچار دیابت وابسته به انسولین یا دیابت نوع یک هستند این نوع دیابت اغلب از دوران کودکی شروع می‌شود و در واقع نوعی عارضه خود ایمنی تلقی می‌شود، که در آن سلول‌های ترشح کننده انسولین در پانکراس، تخریب شده و بدن با کمبود ترشح انسولین مواجه می‌شود. در این بیماری مکانیسم های دفاعی بدن فقط با عارضه‌ی خود ایمنی بر علیه عوامل خارجی به مقابله با بافت های خود بدن می‌پردازند.

دیابت در این کودکان معمولاً پس از ابتلا به یک عفونت ویروسی مانند آبله مرغان شروع می‌شود و واکنس دفاعی بدن حتی پس از اتمام دوره‌ی نقاهت بیماری اولیه همچنان پیشرفت می‌کند.

محققین معتقدند که پس از تخریب عوامل مهاجم، سیستم دفاعی بدن همچنان به حمله خود ادامه می‌دهد، اما چون دیگر هدفی خطرناک وجود ندارد این حمله به بافت‌های بدن باز می‌گردد و در نتیجه تخریب بافت پانکراس، سلول‌های تولید کننده‌ی انسولین از بین می‌رود.

در دیابت نوع ۲ میزان انسولین طبیعی و حتی بیشتر از حد معمول است اما این بیماران قادر نیستند از این هورمون به درستی استفاده کنند این نوع دیابت معمولاً در دوران بزرگسالی به ویژه در بالغین سالمند، که دچار افزایش وزن هستند،دیده می‌شود.

متاسفانه به علت چاقی پیشرونده در کودکان دیابت نوع ۲ در این گروه سنی نیز در حال افزایش است.

معمولاً علائم اولیه دیابت نوع ۲ قابل توجه نیستند و ممکن است تا زمان بروز عوارض جدی بیماری مانند حمله قلبی و سکته مغزی تشخیص داده نشود.

بسیاری از افراد ممکن است مبتلا به دیابت نوع ۲ باشند ولی به دلیل اینکه علائم اولیه آن واضح نیست، از بیماری خود اطلاعی نداشته باشند.

معمولاً تمایل زیاد به نوشیدن مایعات و پر ادراری از علائمی است که باید به دیابت شک کنیم.

دیابت نوع ۲ باعث صدمه به قلب و عروق خونی، اعصاب، کلیه‌ها، چشم و ارگان‌های دیگر بدن می‌شود.

اکثر این عوارض مزمن است که می‌توان با درمان اولیه از آن پیشگیری کرد.

با توجه به اینکه دیابت نوع ۲ ممکن است بدون علائم باشد، تمام افرادی که بیش از ۵۰ سال سن دارند، باید میزان قند خون را هر دو سال یکبار و یا بیشتر اندازه‌گیری کنند به ویژه افرادی که دچار افزایش وزن هستند و یا تاریخچه خانوادگی ابتلا به دیابت نوع ۲ دارند.

در دیابت نوع یک نیاز به تزریق انسولین وجود دارد ولی در دیابت نوع ۲ معمولا با درمان‌های دارویی غیر انسولبن کنترل لازم انجام می شود. هر چند که رژیم غذایی و فعالیت بدنی در مورد هر دو نوع دیابت نقش کلیدی را دارند.