علایم و نشانه‌های مشکل شنوایی در کودکان

برای همه ما مهم است که بدانیم چه علائمی مطرح کننده مشکل شنوایی در کودک است. البته همانطور که گفته شد در بدو تولد با استفاده از انجام بررسی‌های شنوایی نوزاد، می‌توان تا حدودی به مشکل شنوایی مشکوک شد.

در زیر به شرح علائم و نشانه‌هایی می‌پردازیم که در صورت مشاهده باید به ناشنوایی کودک مشکوک شوید و لازم است که به پزشک مراجعه کنید.

در صورتی که در یک ماهگی با شنیدن صدای بلند از جا نپرد، و یا در ۳ تا ۴ ماهگی به طرف منبع صدا تغییر جهت ندهد.

توجه کودک به طرف شما جلب نشود مگر وقتی که در معرض دید او قرار بگیرید.

اگر توجه کودک فقط به صداهایی شبیه غرغره کردن، و سایر صداهای ارتعاشی که از انواع وسیعی از کلمات صدادار و ثابت که به صورت تجربی با آنها آشنایی پیدا کرده است، متمرکز شود.

صحبت کردن دچار تاخیر شده یا به سختی گفته‌های دیگران را درک کند، یا در یک سالگی از گفتن کلماتی نظیر، بابا و مامان عاجز باشد.

وقتی کودک را صدا می‌کنید، عکس العملی نشان ندهد. البته این موضوع را نباید با بی‌توجهی عمدی اشتباه گرفت، ولی به هر حال می‌تواند نشانه‌ای از ناشنوایی نسبی او باشد.

اگر به نظر برسد که بعضی از صداها را می‌شنود، اما بعضی دیگر را عکس العملی نشان نمی‌دهد. چون که در بعضی از انواع ناشنوایی فقط صداهای با فرکانس بالا قابل شنیدن است.بعضی از بچه‌ها هم فقط در یک گوش خود دچار ناشنوایی هستند.

اگر به نظر برسد که نه‌تنها شنوایی کودک ضعیف است، بلکه در ثابت نگه داشتن سر خود نیز دچار مشکل است، یا برای نشستن و راه رفتن بدون کمک کند می‌باشد، باید از نظر مسائل شنوایی بررسی شود. در بعضی از کودکان مبتلا به ناشنوایی حسی عصبی قسمتی از گوش داخلی که مسئول اطلاع‌رسانی از موقعیت قرار گرفتن و وجود تعادل و حرکات سر است، نیز دچار آسیب است.