ناشنوایی حسی عصبی که آن را کری عصبی نیز می‌گویند، نوعی اختلال در شنوایی است که به علت غیر طبیعی بودن ساختمان گوش داخلی یا اعصابی که پیام‌های صوتی را از گوش داخلی به مغز منتقل می‌کنند، ایجاد می‌شود.
ناشنوایی حسی عصبی، ممکن است در زمان تولد وجود داشته باشد، یا این که مدت کوتاهی بعد از تولد ایجاد شود.
Image source: Kobe University
اگر در بین افراد خانواده سابقه‌ی ناشنوایی وجود داشته باشد ممکن است از نوع توارثی و ژنتیکی باشد.
برخی موارد بدلیل بیماری‌های عفونی ایجاد می‌شود. بدین ترتیب که مادر باردار در زمان بارداری دچار عفونت‌هایی نظیر سرخجه، سیتومگالوویروس، یا سایر بیماری‌های عفونی می‌شود، که ممکن است پس از ابتلای جنین به این بیماری‌ها در مرحله‌ی جنینی، روی شنوایی جنین اثر بگذارند و باعث بروز ناشنوایی شوند. همچنین این مشکل ممکن است در اثر وجود ناهنجاری در گوشه داخلی ایجاد شده باشد.
در بسیاری از موارد امکان اینکه ناشنوایی عامل ژنتیک داشته باشد، بسیار زیاد است حتی اگر سابقه‌ای از ناشنوایی ارثی در خانواده‌های وابسته والدین دیده نشود. علت این وضعیت این است که در بین والدین تنها یک نفر حامل ژن ناشنوایی بوده است. در حالی‌که اگر هر دو والد حامل ژن ناشنوایی باشد، احتمال ابتلای کودک‌شاندرباد می‌شود، در این صورت لازم است قبل از بارداری بعدی مشاوره ژنتیک انجام شود.
ناشنوایی را باید بلافاصله بعد از تولد نوزاد، با آزمایشات و معاینات غربالگری تشخیص داد.
در صورت وجود ناشنوایی کودک مورد بررسی قرار می‌گیرد. بنابراین نباید منتظر شویم که کودک قادر به صحبت کردن است یا نه و بعد به ناشنوایی او وی ببریم، چون در این صورت فرصت طلایی برای بهبود وضعیت کودک را از دست داده‌ایم.
تشخیص سلامت شنوایی کودک مسئله‌ای است که باید در همان روز اول تولد مشخص شود. آکادمی کودکان آمریکا توصیه می‌کند، هر کودکی که متولد می‌شود، قبل از خروج از بیمارستان باید از نظر شنوایی، غربالگری شود. در حال حاضر در اغلب ایالت آمریکا برنامه بیماریابی در زمینه تشخیص ناشنوایی انجام می‌شود، تا مطمئن شوند که تمام نوزادان از نظر شنوایی تحت بررسی قرار گرفته‌اند.