گلودرد شکایتی شایع در پزشکی است که به علل مختلف ایجاد می‌شود. شایع‌ترین آن گلودرد استرپتوکوکی یا آنژین چرکی یا همان تونسیلیت می‌باشد. این واژه‌ها هرچند که معمولاً به جای هم‌دیگر به کار برده می‌شوند، ولی دارای معنای واحدی نیستند.
تونسیلیت به معنای التهاب لوزه است، که به آن آدنوئید یا لوزه سوم نیز می‌گویند. معمولا گلودرد چرکی در سنین کودکی تا حدود پانزده سالگی شایع‌تر می‌باشد.
Image source: gograph.com
در گلودرد چرکی یا آنژین استرپتوکوکی، لوزه‌ها معمولا بسیار ملتهب هستند تا حدی که ممکن است این التهاب به سایر قسمت‌های حلق نیز سرایت کند.
علل سایر گلودردها را ویروس‌ها تشکیل می‌دهند، که به جای لوزه‌ها تنها باعث التهاب اطراف لوزه در گلو می‌شوند.
معمولاً در شیرخواران، کودکان نوپا، و در سنین پیش دبستانی اغلب گلودردها به علت عفونت‌های ویروسی هستند. زمانی که ویروس عامل گلودرد است، هیچ داروی خاصی از جمله آنتی‌بیوتیک در درمان آن اثربخشی مناسبی ندارد. بلکه گلودردهای ویروسی خود‌به‌خود ظرف هفت تا ده روز بهبود پیدا می‌کند.
معمولاً در گلودرد ویروسی علائم دیگری از سرماخوردگی نیز مشاهده می‌شود. ممکن است تب خفیف نیز وجود داشته باشد. ویروس کوکساکی بیشتر در تابستان‌ها و پاییز موجب بروز تب‌های نسبتاً بالا همراه با گلودرد بخصوص زمان بلع می‌شود. اگر فردی دچار عفونت با ویروس کوکساکی شود ممکن است یک یا دو تاول در گلو، دست‌ها، و پاهایش ظاهر شود. در این صورت آن را بیماری دست پا و گلو می‌نامند.
بیماری منونوکلئوز عفونی نیز با التهاب مشخصه لوزه ها باعث گلودرد می‌شود. بسیاری از افرادی که به ویروس مونونوکلئوز عفونی مبتلا می‌شوند، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند.
گلودرد چرکی به وسیله یک نوع باکتری به نام استرپتوکوک ایجاد می‌شود. شدت علائم گلودرد استرپتوکوکی بستگی به سن فرد متفاوت است. شیرخواران با ابتلا به این باکتری ممکن است، تنها دچار تب خفیف همراه با ترشح غلیظ یا خونی از بینی شوند. کودکان نوپا ۱ تا ۳ سالگه نیز ممکن است علائم شان مانند شیرخواران باشد.
در کودکان بزرگتر از سه سال بیماری با علایم شدیدتر بروز می‌کند. گلودرد شدید، تب بالای ۴۰ درجه، و وجود لایه‌ای چرکی روی لوزه ها در این سنین شایع‌تر مشاهده می‌شود. تشخیص گلودرد استرپتوکوکی از گلودرد ویروسی از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا گلو درد چرکی را باید حتما با آنتی بیوتیک مناسب درمان کرد.