5 dakika

Merhabalar...
Kalemimden dökülenler

Bazen koşturmacanın içinde Durup bakıyorum etrafıma. Ne yapıyorum ben nereye yetişmeye çalışıyorum diye. Bir saniye sonrasını bile bilmediğim hayatta bu acele niye. Hergün geçtiğim yol, yol kenarındaki çicekler ağaçlar... Sahi dünde orada mıydılar. Sanki hiç yokmuş gibiler şimdiye kadar. . Alıp verdiğim nefesime gidiyor dikkatim. Nasılda ritmik ve düzenli. İçimde hissediyorum nefesi bütün hücremde dolaştığını... Bakmaktan ziyade görüyorum çevremi, kendimi . Bu koşturmaca da neleri kaçırıyorum. Ne kadar farkındayım muhteşem doğanın, benliğimin vücudumun. Öyle bir kaptırmışız ki kendimizi kendimiz hariç her şeye. Robotlaşmış hareketlerle aynı düzende geçiyor ömrümüz.. Hep bir yere, bişeylere yetişme telaşından an ı kaçırıyoruz. Oysa hayat sadece an dan ibaret değil mi.

O zaman neden kendimizi durduramıyoruz bu koşturmacadan. Kaç dakikasını görerek yaşıyoruz hayatı bakmaktan ziyade ve kaç dakika, saat yada ne kadarsa kendimiz için yaşıyoruz. Benim bunu farketmem bir saniye düşünmem beş dakika sonra play tuşuna basılmış gibi kaldığı yerden aynı hızında devam ediyor hayatım akışına. O yol, yol kenarında ki çicekler.,ağaçlar geride kalıyor Sahiden var mıydı o çicekler ???

Güneşin batışında saklıydı belki mutluluk
Doğuşun aksine
Yollardı belki araman gereken yer
Yalnızlık devaydı belki derdine
Kalabalıkların yerine
Her bitiş bir başlangıçtı aslında
Önemli olan kaybettiklerinin kazandığına değmesi değil miydi
Bir mucize gerçekleşsin hayatında
Yüreğin götürürsün seni gideceğin yere
Kapat şimdi gözlerini gün batıma karşı
Bir dilek tut içinden yarınlara…

Farkındalığı bol mutlu günler dilerim.