In 'n dorp het daar 'n onskuldige dogter, Sheila, gewoon. Hy hou daarvan om aan die rand van die bos te speel. Haar ma herinner haar altyd nie te ver in die bos nie. Die inwoners het geglo dat mense wat te ver in die bos gaan, nooit weer sal terugkom nie. Die binnekant van die woud was bedek met dik mis. Niemand kan hul pad huis toe vind as hulle verlore gaan nie. Sheila onthou altyd haar ma se boodskap. Maar hy was ook nuuskierig om die mistige gebied te ken.
Elke keer as sy gaan speel, het Sheila se ma hom altyd 'n sak koekies, lekkers, sjokolade en 'n bottel vrugtesap voorsien. Sheila kom dikwels na die grensgrens in die bos. Hy sit onder 'n boom en geniet sy middagete daar. Sheila was gretig om in die mistige gebied te stap. Maar hy was bang.