Beste vrienden, familie en Steemians!
In de afgelopen weken ben ik druk bezig geweest met voorbereiden voor Zuid-Korea, maar het besef was er nog niet. Het daadwerkelijke besef dat ik toch écht ga vertrekken, kwam binnen op moment dat ik de ambassade van Zuid-Korea in Den Haag binnenliep. Met gebogen lichaam probeerde ik oogcontact te zoeken met de dame achter de balie. Waarbij ik dacht aan vroeger, toen ik nog tweetalig onderwijs volgde in het Engels, omdat ik bedacht wat ik zou zeggen tegen haar. Ik was nerveuzer dan ik dacht, want op stotterende wijze gaf ik in gebrekkig Engels aan mijn visumaanvraag te willen doen - waarbij ik mijn documenten en geld aan haar presenteerde. Met iets wat leek op een knikje was het voorbij en kreeg ik een papiertje in mijn hand gedrukt met de datum dat ik mijn visum mocht ophalen. Teleurgesteld door deze anti-climax ging ik naar huis, wetende dat ik de week erop terug moest komen. Zoals ik al vreesde mocht ik mijn visum met hetzelfde tempo ophalen als dat ik deze destijds had aangevraagd en stond ik wederom buiten. Gelukkig had ik het deze keer gecombineerd met een paar dagen Scheveningen ;-).
Op initiatief van een medestudent werden we geïntroduceerd met KakaoChat, hét chatprogramma in Korea dat erg op Whatsapp lijkt. Ik werd toegevoegd aan een groepsgesprek met studenten vanuit de hele wereld. Van Duitsland tot Canada, China tot Finland en vele anderen. De sfeer is goed en het eerste introductiefeest is al gepland! Daarnaast is de groep ideaal voor informatie of een beetje gekkigheid. Op 8 augustus was het tijd om ons in te schrijven voor onze vakken. In Zuid-Korea zijn ze erg competitief, zelfs bij het inschrijven voor vakken, dus de meesten zaten er al vroeg bij. Ik kon niet slapen die nacht en was 5 uur 's ochtends al wakker om de zon op te zien komen. Op moment dat de inschrijvingen open gingen was het chaos. In enkele minuten waren sommige vakken al helemaal vol en moesten sommigen hun hele rooster opnieuw inrichten om overlap te voorkomen. Aangezien ik al een paar uur wakker was, had ik hier geen last van gelukkig en was ik nét op tijd.
In de groepsapp heb ik kennisgemaakt met veel medestudenten onderwie Stefano en Asken, beide Duitsers waarvan Stefano is opgegroeid in Nederland. Hij studeert in Duitsland en zal tegelijkertijd met mij vliegen naar Zuid-Korea. Wij hebben met zijn drieën ons opgegeven voor het schoolvoetbalteam, waar ik direct een uitrusting voor heb aangeschaft omdat het alweer enkele jaren geleden is dat ik gevoetbald heb.
Vanuit de school werd ook de kans geboden om te solliciteren voor een stage. Ik heb deze gelijk aangepakt en hoop omstreeks 23 augustus te horen of ik mag stagelopen! Ik heb hier ontzettend zin in omdat ik niet alleen een beeld krijg van de Koreaanse werkvloer, maar ook mijn geleerde Koreaans kan toepassen! Gelukkig is de voertaal Engels, dus zal ik niet ondergesneeuwd worden. Hopelijk kan ik in mijn volgende blog hier meer over vertellen! Deze laatste week in Nederland is vol met afscheidsetentjes en feestjes met vrienden en familie, een voorbeeld is de foto met mijn flatgenoten hierboven!Ik kan niet wachten op mijn avontuur waar ik (snel) meer over kan vertellen!
Having a good one,
Wouter