Literaturang-Filipino: Grasya na disgrasya!

_{Babala: Ito'y kathang isip lamang ng may-akda. Sana'y maantig ang inyong mga puso sa storya ng buhay ni Grasya.}

---

_{Base Photo Credits}

Si Grasya ay ang kaisa-isang anak ni Aleng Tiya. Sila ay nakatira sa isang liblib na baryo na kung tawagin ay Kapos. Milya-milya ang layo ng bayan sa kanilang maliit na baryo kaya si Grasya ay hindi nabigyan ng pagkakataon na makapag-aral sa sekundarya. Ganunpaman, siya'y lubos na nasisiyahan sapagka't mayroon namang elementarya sa kalapit na baryo.

Noong nag-aaral pa lamang siya’y tinatahak nila ang masukal na gubat at ang rumaragasang agos ng Ilog Galit. Matapos ang isang oras at mahigit ay narating na nila ang bayan ng Timawa. Sa isang eskinita nagpapaiwan ang kanyang ina para maglako ng panindang kamoteng-kahoy habang si Grasya ay pumapasok sa Paaralang Elementarya ng Timawa Sentral.

Si Grasya bilang isang mag-aaral ay napakasipag. Isa syang tunay na huwaran sa lahat ng mga mag-aaral dahil sa kabila ng kahirapan ay nakapagtapos siya ng elementarya na may tatlong medalya - isa para sa pagpaparangal bilang Salutatorian, isa para sa pagiging ehemplo ng mabuting asal, at isa bilang patunay ng iskolarship na iginawad ng Gobernador ng kanilang probinsya. Lubos na ikinagalak ng kanyang ina ang lahat ng biyaya na natamo ng kanyang bunsong anak. Pero…

"Inang, punta na ho tayo. Nasbihan ko na po si manong Berto para bantayan ang alaga nating kambing."

...

"Inang?"

Isang nakapang lulumong eksena ang nasaksihan ni Grasya. Ang kanyang ina ay naghihingalo na.

"Inang? (humahagolgol) Inang...."

"Aking pinakamamahal na anak..p-p...pagtibayan m-mo ang iyong loob..Ako'y hahayo n-na."

"Inang? Ano po ang iyong ibig sabihin?"

At sa isang iglap lang ang kanyang ina ay pumanaw na sa edad na otsenta'y nwebe.

"Panginoon. Ako po'y patawarin n'yo sa aking gagawin. Hindi ko na p-po..."

At biglang nalaglag si Grasya sa bangin.

---

Dalawang araw ang nakakalipas, isang mangangaso ang napadpad sa paanan ng talon.

"Ano yang nasisilayan ko? Isa ba yang uniporme?"

Nilapitan ng mangangaso ang nakakabagabag na bagay na lumulutang sa batis.

"Ito nga'y isang uniporme! Ngunit ito'y nagkalasog-lasog na. Ako'y nagtataka kung kaninong palda ito."

Ang paanan ng talon ay may isang kweba. Sa kanyang pagtataka, pumasok sya sa kweba.

"Ano to? Isang batang babae?"

Bahagyang gumalaw ang mga kamay ng babae.

"M-manong..Ako'y naliligaw..M-may binabantayan akong bata..M-marami syang sugat at pasa..N-nakita ko siyang nakasabit sa puno ng mangga malapit sa bahay namin. (humahagolgol)"

"Sshhh. Tahan na. Anong pangalan mo at taga san ka ba neng?"

"Ako po'y nakatira sa taas ng talon. Inutusan ho ako ng aking ama na kumuha ng dahon ng bayabas ngunit ako'y naligaw. Natakot ako sa baboy ramo na nakita ko kagabi kaya dito na lang ho ako nagpalipas ng gabi. Ang pangalan ko po ay Mayumi"

"Wag kang mag-alala Mayumi. Iuuwi kita sa inyo. At tutulungan din kita."

Tinulungan ng mangangaso ang mag-ama at ang batang inaalagan nila. Lingid sa kaalaman nila, ang mangangaso pala ay isang doktor mula sa bayan ng Malaya at napadpad lamang sya sa lugar na iyon. Makalipas ang ilang araw…

"Manong. Gising na ho yung bata."

"Kamusta ka na neng? Anong pangalan mo?"

"Ako po si Grasya."

---

Ang Katapusan

---

Marahil himala kung ituring ang pagkakaligtas ni Grasya ngunit ang tunay na himala ay ang kabutihang ipinagkaloob ng mangangaso sa mga taong hindi naman niya kilala. Sa panahon natin ngayon, madalang na lamang na makatagpo tayo ng mga taong may busilak na puso. Tunay nga, "Ang himala ay nasa puso ng tao."

---

Ito'y isang lahok sa patimpalak na inorganisa ng @steemph.cebu bilang isang parte ng "proyektong sndcastle". Upang makasali sundan lamang ang mga palatuntunin na inilahad sa blog na ito at nawa'y mas mapaglinang pa natin ang ating kakayahan sa pagsusulat. Maraming salamat sa pagbasa sa aking ginawang kwento. Sana'y nakapulutan nyo ito ng aral. Hanggang sa muli!

Lubos na gumagalang,
@nikkabomb