Magmoveon tayo : Sa wakas! Cheers!

Simple lang, sa bawat gabing dumaraan, alak lang aking kapiling. Oo alak lang talaga. Sabihin man natin na isa lang iyung inumin na may mapaklang lasa ,pero labis labis ang tulong na dinulot nito sa akin. Sa bawat pagikot ng baso, aking nakakalimutan lahat-lahat. Hinihiling na sana paggising ko, mabura na ang aming ala ala. Na sa bawat pagsuka ko, ay aking mailabas din ang pasakit na dulot ng kanyang panglolokong ginawa. Gimik dito, gimik duon. Tugtugan dito, tugtugan duon. Ang dami kong nakikilalang tao, ang daming itsurang dumadaan, hinihiling na sana ang mukha mo ay malimot ko na. Yung tila sa sobrang kalasingan, pagdating ng bahay, ako agad ay matutulog na di ka na muling maiisip pa. Pero ako’y nagkamali! Mali ang aking inakala. Hindi na ako magiging hipokrito, sa bawat hiling ko sa twing kaharap ko ang isang alak, hindi ko matago tago ang aking tunay nararamdaman. Ano ba naman ang laban ng isip sa puso diba? Ibang iba talaga kapag puso na ang apektado! Damay lahat. Hindi kayang manipulahin ng isip ang puso. Yung mapapaiyak ka na lang sa mga tropa mo dahil ang bigat eh. Yung wala kang pakiaalam kung tawanan ka man nila kinaumagahan o kaya’y kuhanan ka pa ng video. Oo aminin ko, ako’y labis na nahihiya sa twing ganun na lang ang ngyayari. Deny dito , deny duon ang ganapan sa twing ipapaalala na ng aking tropa. Pero kahit ganuon, laking tulong din ng mga kolokoy na iyun sakin, kaya nga tropa eh. TRUEpang magkasama sa tawa’t iyakan. Yung mga payo nilang ang lulupit, yung tila akala mo expert sila na daig pa si Papa Jack. Malaking tulong lahat yun sakin, yung support system kumbaga. Nagawa ko pa ngang mambabae para malibang ako. Sabi nga nila, di mo makakalimutan ang nakaraan hangga’t walang taong magbibigay sayo ng panibagong karanasan. Ayun, date dito, date duon. Pero alam nyo? Lumipas ang taon, yung akala mong wala na, nakaukit pa din pala. Saklap no? Duon ko naisip na ang pagmomove-on ay magsisimula mismo sa ating sarili. Di kailangan ng ibang tao o bagay para lang makamoveon ka. Alam nyo kung bakit? Kase para lang akong nag-iigib sa butas na timba, niloloko mo lang ang iyong sarili. Una, iinom ka ng alak, iiyak ka, ilalabas mo ang lahat lahat pero pag nawala ang amats, ano na? Babalik ulit ang sakit at ala ala. Pangalawa, may mga tagapayo ka nga, pero sa bandang huli desisyon mo pa din ang masusunod? Di inaksaya mo pa laway ng iyong katropa. Pangatlo, mambabae ka, pero sa twing yakap at halik mo sa kanya, mukha nya ang gusto mong makita? Ano nga ba talaga? Diba kalokohan. Alam nyo kung paano talaga? PAGPAPATAWAD. Ayan yun! Yan ang magic word sa akda kong ito. Bakit ko nasabi? Kase nuong nagsimula akong magpatawad, unti unti ko ng natatanggap lahat lahat. Yung walang galit na nararamdaman ba. Simula nun, nakapag focus na ako sa aking sarili, inayos ko ang aking buhay at nagkaruon ng magandang trabaho. Kay sarap naman pala na mailibang mo ang iyong sarili sa mga bagay na ito. Yung tipong ginagawa mo ang lahat ng ito ay dahil para sa iyong sarili, hindi para sa ibang tao o kaya para sa kanya, ngunit para iyong kinabukasan. At eto na nga, maayos na ako ulit at handang handa na ulit magmahal ng walang bahid ng sakit ng nakaraan. Ngayon, iinom na ako di dahil sa gusto kong makalimot sa kanya, sapagkat iinom ako dahil gusto kong makarelax dulot ng pagod sa aking trabaho. Sa wakas! Cheers!