وقتی که دستگاه‌های ام‌آرآی در ابتدا ارائه شدند، این دستگاه‌ها می‌توانستند ساختار ایستای مغز و مناطق مختلف آن را به ما نشان دهند. به عبارت دیگر، ام‌آرآی معمولی تنها تصاویر ایستایی از مغز را نشان می‌دهد و نمی‌تواند تغییرات آن را در زمان زنده به نمایش بگذارد.
اما در اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، نوع جدیدی از ام‌آرآی به نام ام‌آرآی «کارکردی» یا اف‌ام‌آرآی اختراع شد که وجود اکسیژن در خون داخل مغز را نشان می‌دهد.
اسکن‌های ام‌آرآی نمی‌توانند مستقیماً جریان الکتریسیته را در نورون‌ها آشکار کنند، ولی از آنجا که اکسیژن برای تأمین انرژی برای نورون‌ها ضرورت دارد، لذا خون اکسیژنه می‌تواند به طور غیرمستقیم جریان انرژی الکتریکی را در نورون‌های ردیابی کند و نشان دهد که چگونه مناطق مختلف مغز با یکدیگر تعامل می‌کنند.
بر این اساس، ام‌آرآی کارکردی با نشان دادن مسیر حرکت خون اکسیژن‌دار در داخل مغز، می‌تواند فعالیت نورون‌ها را به‌صورت زنده به ما نشان دهد. از این روش برای مطالعه‌ی مناطقی از مغز که در فعالیت‌های فکری مختلف فعال می‌شوند، استفاده می‌شود.
THANKS FOR SHARING
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit
Sll the best post.I am all time see your post @parsik sir.Thanks for share.
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit