သင္ၾကားေလ့လာမႈစနစ္ႏွင့္ ဘ၀ေပးအေတြ႕အၾကံဳ

ငယ္ငယ္ကထဲက သင္ခဲ့ရတဲ့စနစ္က ဒါျပီး ဒါလုပ္။ ဒါက်က္ ဒါကူးေရး ဒီလိုဖတ္ ဒါဖတ္ အကုန္ ဆရာဘက္က ပဲ ဦးေဆာင္သြားတာ။
အဲ့မွာအက်င့္ တစ္ခါပ်က္တယ္။
အသက္ 17 ေလာက္မွာ ကြန္ျပဴတာ စကိုင္တယ္။ သင္တန္းမတက္ ဘာမွ စနစ္တက် မသင္။ ကိုယ့္ဘာသာ ကလိ ဟိုလုပ္ၾကည့္ဒီလုပ္ၾကည့္ ထင္ရာလုပ္။ နည္းနည္းတတ္သူကိုတစ္ခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစေမး။ အဲ့လိုနဲ႕ တစ္ေန႕တာရဲ႕ ၃ပံု ၂ပံုေက်ာ္ေလာက္ ကြန္ျပဴတာနဲ႕။ ဆက္ျပီးေလ့လာေတာ့လည္း သင္တန္းေတြနဲ႕ ဘာကိုမွ စနစ္တက်မသင္ခဲ့ဖူး။ အြန္လိုင္းသံုးတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း အြန္လိုင္း သင္ခန္းစာဲ႕ စနစ္တက်မသင္ခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေပမဲ့ excel word လိုကအစ Photoshop လိုမ်ိဳးအထိ sofware အေတာ္မ်ားက ကလိရင္းနဲ႕ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိတတ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္ စနစ္တက်သင္ထားသူေလာက္ သံုးမတတ္။ အြန္လိုင္းသံုးေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းက gmail တစ္ခုစဖြင့္ေပးရင္းကေန ဆက္တိုက္ကိုယ့္ဘာသာပဲ အကုန္ ကလိရင္း blog wordpress ဆိုက္ေတြကအစ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ တတ္သြားတာပဲ။ ခုေနာက္ဆံုး mining ေတြအထိ တစ္စြန္းတစ္ေမး ကလိရင္း တတ္ခဲ့တာပဲ။
ခု အရြယ္က်မွ self study ကို အသားေပးတဲ့ သင္ၾကားနည္းစနစ္ ကိုသံုးတဲ့ သင္တန္းလည္း တက္ေရာ အဲ့မွာ ဂြမ္းေတာ့တာပဲ။ ဘာလုပ္လို႕ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။ သင္တန္းမွာ သင္ေနတုန္းက အဟုတ္။ အိမ္မွာျပန္ေလ့က်င့္ပါ။ ဘယ္၀က္ဘ္ေတြကေန ဆက္ေလ့လာပါလည္း ဆိုေရာ တိုင္ပတ္ေတာ့တာ။ ဘယ္ကေန ဘာကိုျပန္ေလ့က်င့္၇မယ္မွန္း မသိ။ နဂို ကထဲက အက်င့္မ၇ွိလို႕ အဆင္မေျပတာလား အသက္ၾကီးလာလို႕ သင္ယူႏိုင္စြမ္းေတြေလ်ာ့သြားတာလားဆိုတာေတာ့ မခဲြျခားတတ္ေတာ့။ အသက္ၾကီးလာတာလည္း ပါေကာင္းပါႏိုင္တယ္။ ယခင္က ကိစၥတစ္ခုခု လုပ္တတ္ခ်င္ျပီဆို မအိပ္မေန အသည္းအသန္ရွာေတာ့တာ။ ေနာက္ဆံုး တတ္ခ်င္တာက တတ္တာပဲ။ ခုေတာ့ တတ္ခ်င္တာကို သူမ်ားလိုက္ေမးျပီး သင္တာေတာင္ မတတ္ေတာ့တာေတြရွိလာတယ္။ အရင္က လို ကိုယ့္ဘာသာ ျပႆနာမေျဖရွင္းႏိုင္ေတာ့။

ေနာက္ ငယ္ငယ္ကထဲက ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေတာ့လည္း ဘယ္ကိစၥကို ဘယ္လို ၾကံဳရင္ဘယ္လိုေျဖရွင္းမယ္ဆိုတဲ့ ေရွ႕ၾကိဳတင္ တားဂက္ေတြပလန္ေတြခ်မထားတတ္တဲ့အက်င့္နဲ႕ ဘ၀ ကၾကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။ ဒီေကြ႕ေရာက္ဒီတက္နဲ႕ေလွာ္ ဟိုေကြ႕ေရာက္ဟိုတက္နဲ႕ေလွာ္တဲ့အက်င့္ ၾကီးနဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့တာ။ ဒီအရြယ္ က်မွ ဟို wordshop ဒီ workshop ဆိုတာေတြမွာ စကားေျပာေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုကို နမူနာေျဖရွင္းရင္း Brainstorming လည္းလုပ္ေရာ အဲ့မွာ ဂြမ္းေတာ့တာပဲ။ ဘယ္လိုမွကို ဦးေႏွာက္ကမလုပ္ႏိုင္တာ။ တစ္နာရီမၾကာခင္မွာကို ေခါင္းက ပူထူလာေတာ့တာ။ ခုခ်ိန္ထိ စီးပြားေရးမွာပါ ဦးတည္ တားဂက္နဲ႕လုပ္တာထက္ လုပ္ခ်င္တာကို စိတ္ကူးေပါက္ရာထလုပ္တဲ့နစ္စနဲ႕ပဲသြားေနတာ။ ကံပဲေကာင္းေနတာလားမသိ။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဘ၀ က ႊႏွုတ္လကၡဏာ ျပမသြားဘဲ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ အေပါင္း လကၡဏာေတာ့ျပလာေနတာပဲ။

အဓိက ေျပာခ်င္တာကေတာ့
ငယ္စဥ္ကထဲက သင္ၾကားမႈစနစ္ေကာင္းနဲ႕ သင္ၾကားခဲ့ရဖို႕ အရမ္းလိုအပ္တယ္။ ဘယ္ပညာရပ္မဆို စနစ္တက် သင္ၾကားထားဖို႕ အရမ္း အရမ္းကိုလိုအပ္ပါတယ္။ ေနာက္မွ ထပ္တိုးေလ့လာတာမ်ိဳး ဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္ စနစ္တက်အေျခခံမပိုင္ခဲ့ရင္ ေရွ႕ဆက္ဖိုကအေတာ့္ကိုခက္ခဲတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ဒီဘက္ေခတ္နည္းပညာေတြ႕ သိပ္၇ွုပ္ေထြးခက္ခဲတယ္။ ေတာ္ယံုအေျခခံမပိုင္တဲ့အခါ ၾကာေလ လိုက္မမွိေလျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္အရာမဆို ဦးတည္ခ်က္ ထားပါ။ အခ်ိန္အကန္႔အသပ္ ထားပါ.။ ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဘာလုပ္မယ္ ဘာမျဖစ္ခဲ့ရင္ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတဲ့အနာဂတ္ ပလန္ေတြ ေသခ်ာ ခ်မွတ္ပါ။ ပစၥဳပၸါန္တည့္တည့္ရႈရင္း အနာဂတ္ကိုပါျပင္ဆင္ဖို႕ လိုပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ Brainstorming ကို အျမဲတမ္းလုပ္ေနဖိုကလိုပါမယ္။ Brainstorming လုပ္ပါဆိုလု႕ အေရမရအဖတ္မရ လက္ေတြကမက် အက်ိဳးမရွိတာေတြ လိုက္ေတြးျပီး ျငင္းခုန္ေနတာမ်ိဳးထက္ စနစ္တက် လုပ္သင့္ၾကပါေၾကာင္း မိမိကိုယ္မိမိ သတိေပးစာ ခ်ေရးတာကိုအမ်ားဖတ္လို႕ရေစရန္ publish လိုက္ရပါတယ္။

Kyaw Thu Ra
Khit Online General Service
Khit Marketplace
MSU N0 056

Photo credit - https://www.benzcommunications.com