" ကယ္ရီ "

Steemit Myanmar မွညီအကို ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။ ဒီကေန့ steemit feed ေလးဖြင့္ႀကည္မိမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ g1 က proတင္ရမဲ႕ ရက္ဆိုတာ သိရတယ္ဗ်ိဳ႕။ မီးကမလာတာနဲ႕ ဆိုင္ကယ္က ဘက္ထရီေလးနဲ႕ ဂြ်ိဳင္းျပီးအားသြင္းထားရေတာ့ ဖုန္းဖြင့္မႀကည့္မိတာနဲ႕ proရက္မွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ေရးျပီးသားကလည္း မရွိ pro ဆိုတာကလည္း ေလးရက္မွ တစ္ႀကိမ္ပဲ ရတာဆိုေတာ့ လက္လႊတ္ခံလို႔ကလည္း မျဖစ္ဘူးေလ။ က်န္တဲ႔ရက္ေတြဆို ေရးသာေရးရတာ စာရွည္လည္း $ မတက္ စာတိုလည္း $ မတက္ ေကာင္းေအာင္ေရးလည္းမတတ္ မေကာင္းေအာင္ေရးလည္း ဒီေလာက္ဆိုေတာ့ကား ေလးရက္ တစ္ႀကိမ္ပဲ ရတဲ႕ အခြင့္ေရးေလးေတာ့ လက္လႊတ္လို႔ မျဖစ္ေပဘူးဆိုျပီး ေအာက္က စာစုေလးကို ျဖစ္သလို ႀကံဳရာက်ပန္း ေတာ္ရိ ေရာ္ရိ ေရးတင္လိုက္ရတာပါပဲ။ ဖတ္မိတဲ႕သူမ်ား ဖတ္ရတာအဆင္မေျပပါက သီးခံ၍ သာ ဖတ္ႀကပါကုန္ခင္ဗ်ာ။

" ေဖာင္စီးရင္းေရငတ္" ဟူေသာစကားပံုကို အားလံုးႀကားသိဖူးခဲ႔ႀကေပလိမ့္မည္။ ပင္လယ္ထဲတြင္ ေဖာင္ျဖင့္ေမ်ာပါစီးနင္းေနရ၍ ေပးပါတ္ပါတ္လည္တြင္ ပင္လယ္ေရမ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနေသာ္လည္း ေသာက္မရသည့္ ပင္လယ္ေရ ( တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆားငံေရ ) မ်ားသာရွိ၍ ေရငတ္ရပံုကို တင္စားခဲ႔ႀကျခင္းျဖစ္ေပမည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝတြင္လည္း " ေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ " ရေသာ အႀကိမ္မ်ား ခဏ ခဏ ႀကံဳေတြ႔ခဲ႔ရဖူးပါသည္။

Image source
ကြ်န္ေတာ္ ေဖာင္စီးရင္း ေရငတ္ျဖစ္ရျခင္းမွာ ပင္လယ္ခရီးကို ေဖာင္ျဖင့္သြားလာ၍ မဟုတ္ေပ။ အလုပ္မ်ိဳးစံု လုပ္ဖူးေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ေနရင္းျဖင့္ မႀကာခဏ ပိုက္ဆံျပတ္လပ္၍ သြားျခင္းကို ဆိုလိုရင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ 2003-2004 ခုႏွစ္ဆီခန္႔က ျမစ္ႀကီးနားျမိဳ႕တြင္ အလုပ္မ်ိဳးစံုေအာင္လုပ္ျပီး က်င္လည္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္း တစ္ဖက္ျဖင့္ အေဝးသင္တကၠသိုလ္ ကိုလည္း ကိုယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ကိုယ္ ရွာျပီး တက္ခဲ႔ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ထိုအခ်ိန္ကာလ ကရြယ္တူ တန္းတူသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ အပူအပင္မရွိ ေအးေအးေဆးေဆး ေက်ာင္းတက္ေနနိုင္ႀကေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္မွာမူ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ေထာင္ႀကေနသကဲ႔သို႔ ဝမ္းစာအတြက္လည္း ရွာရ အိမ္လခအတြက္လည္း ရွာရနဲ႕ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႕ အေတာ္ေလး ကသီလင္တ နိုင္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

တစ္ခု ကံေကာင္းတာက ထိုခတ္ထိုအခါက ျမစ္ႀကီးနားျမိဳ႕ေပၚမွာ ပိုက္ဆံရွာရတာ အင္မတန္လြယ္ကူခဲ႔တာပါပဲ။ ပိုက္ဆံရွာရတာက လြယ္သလို ေက်ာင္းသားတစ္ပိုင္းကလဲ ျဖစ္ေနျပန္ မိေဝးဖေဝး မွာကလဲ ေနရျပန္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လြတ္ေနသလို ျဖစ္ျပီး အသံုးအျဖဳန္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးႀကမ္းပါတယ္။

အသံုးအစြဲ လက္ဖြာျပီး အေပါင္းအသင္းစံုလွတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ တစ္လတာေလး တက္ရတဲ႔ အေဝးသင္ ဒုတိယႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖဆိုျပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ထဲမွာ လုပ္ကိုင္ရင္းႏွီးစားေသာက္ဖို႔ တစ္ျပားမွ မရွိေတာ့တဲ႔ အျဖစ္အျပစ္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရပါတယ္။

အေဝးသင္ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တစ္လတာအတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ သံုးပစ္လိုက္မိတဲ႔ ေငြက မနည္းဘူးဗ်။ အရင္းႏွီးတစ္ခုခု လုပ္မယ္ဆိုရင္ လုပ္စားလို႔ ရေလာက္တဲ႔အေနအထားဆိုပါေတာ့ေလ။ လက္ထဲပိုက္ဆံ ျပတ္ခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့မွ အေရးေပၚ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ေငြရွာဖို႔ ႀကံရျပန္ပါေတာ့တယ္။ အေပါင္းအသင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႕ ေငြြ လြယ္လြယ္ရမဲ႕ဟာတစ္ခု ( အမွန္ေတာ့ မလုပ္သင့္တဲ႔ဟာ ) ေပါ့ဗ်ာ ဆက္စပ္မိသြားတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ကေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္ႀကာမယ္။ ႏွစ္ဆယ့္ငါးရက္အတြင္းမွာ ရမဲ႕ေငြကေတာ့ သိန္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ျပန္ရမဲ႕ အလုပ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

Image source
လက္ထဲမွာ ေငြကလည္း ျပတ္ေနသလို အဲ႔ဒီအခ်ိန္က သိန္းႏွစ္ဆယ္က တန္ဖိုးအေတာ္ရွိေသးတယ္ဗ်။ ေရႊတစ္က်ပ္သားမွ တစ္သိန္းဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ႔အခ်ိန္ေလာက္ပါပဲ။ အလုပ္လုပ္ရင္း ျဖစ္ေပၚလာမဲ႔ အက်ိဳးဆက္ကို ေတြးတယ္။ ကိုယ္နဲ႔အတူ တြဲျပီး လုပ္ရမဲ႔ လူေတြနဲ႔လည္း သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုျပီး ေငြလိုအပ္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ " ေပါက္တဲ႔နဖူး မထူးေတာ့ျပီ " သေဘာထားကာ အဲဒီအလုပ္လုပ္ဖို႔ လက္ခံလိုက္ေတာ့တာပါပဲ။

Image source
အလုပ္လုပ္ဖို႔ လက္ခံျပီး လုပ္ငန္းစတင္ဖို႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူ တြဲျပီး လုပ္ရမဲ႕ လီဆူးတိုင္းရင္းသားႏွစ္ေယာက္ရယ္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားတစ္ေယာက္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ စုစုေပါင္းေလးေယာက္ေပါ့ဗ်ာ ျမစ္ႀကီးနားကေန တနိုင္းျမိဳ႕ကို ကားစီးျပီး သြားခဲ႔ႀကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လမ္းေတြက သိပ္မေကာင္းေသးဘူးဗ်။ စီးသြားရတဲ႔ ကားကေတာ့ ေတာလမ္းေတြမွာ အႀကမ္းပတမ္းသံုးတဲ႕ 4wheel ကားေတြေပါ့ဗ်ာ။ ျမစ္ႀကီးနားျမိဳ႕ျပင္ ကေန တနိုင္းမေရာက္မျခင္းအထိ ကားစီးရတာဟာ " စေကာထဲ ဇီးျဖဴသီးထည့္လွိမ့္ " ေနသလို စီးရတာပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အတူလက္တြဲလုပ္ရမဲ႕ သံုးေယာက္လံုးက အရင္ကတည္းက ဒီအလုပ္ကို လုပ္ေနႀကျဖစ္ေနႀကေတာ့ အခက္ခဲ မရွိလွပါဘူး ။အစစအရာရာ သူတို႔ပဲ ေရွ႕က ဦးေဆာင္ျပီး သြားႀကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ တနိုင္းကို ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္ေနျပီဆိုေတာ့ အဲဒီညမွာ ထမင္းဆိုင္မွာ စားေသာက္ျပီး တည္းခိုခန္းမွာ အနားယူခဲ႔ႀကပါတယ္။

Image source
မနက္မိုးလင္းေတာ့ လုပ္ငန္းအတြက္ လိုအပ္တာေလးေတြကို ဝယ္ဖို႔ တနိုင္းေစ်းကို သြားျပီးေစ်းဝယ္ထြက္ႀကပါတယ္။ ဘာေတြ ဝယ္လည္းဆိုေတာ့ ဆန္တစ္ျပီ ဆီေလာက္ရယ္ ေကာက္ညွင္းတစ္ျပီဆီရယ္ ဆီတစ္ပုလင္းဆီရယ္ ဆားအနည္းငယ္ အသားေျခာက္အခ်ိဳ႕ နဲ႕ ေတာစီးပြိဳင့္ဖိနပ္ ဓါးတစ္လက္ဆီ ဝယ္ႀကတယ္ဗ်။

လိုအပ္တာေတြ ဝယ္ျခမ္းျပီး တည္းခိုခန္းဆီ ျပန္လာနားႀကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အလုပ္က ညတစ္နာရီေက်ာ္ရင္ စရမွာ ဆိုေတာ့ တေရးတေမာ အိပ္ထားဖို႔လည္း လိုတာေပါ့ဗ်ာ။ အိပ္မယ္သာ ေျပာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ပါဘူး။ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတဲ႔ အလုပ္သစ္တစ္ခုကို လုပ္ရမွာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနသလို တစ္ခုခုမ်ား လြဲေခ်ာ္သြားရင္ ဆိုတဲ႔အေတြးနဲ႔ စိတ္ထဲလည္း တစ္မ်ိဳးႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ က်န္တဲ႔သူ သံုးေယာက္ကေတာ့ လုပ္ဖူးျပီးသား လက္စလက္န ရွိေနေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနႀကပါတယ္။

ညေန ငါးနာရီေလာက္ အေဖာ္သံုးေယာက္ နိုးလာျပီး ထမင္းစားထြက္ႀကျပန္ပါတယ္။ ထမင္းစားျပီးေတာ့ လမ္းမွာ လိုအပ္မဲ႔ ေဆးလိပ္ ကြမ္းရြက္ကြမ္းသီး မီးျခစ္ ပြတ္ခြ်န္းလိပ္ျပီး ေသာက္လို႔ ရတဲ႔ ေဆးမႈန္႔ရယ္ စကၠဴရယ္ ဝယ္ႀကျပန္တယ္။ လမ္းမွာ လိုအပ္မွာ ဆိုေတာ့ လမ္းမွာ ဆိုင္မရွိဘူးလာေမးရင္ မရွိလို႔ ဝယ္ရတာဗ်။ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တနိုင္းကေန ခရီးဆက္သြားရဦးမယ္။ ဘယ္ကိုသြားရမလဲ ဆိုေတာ့ ျမစ္ႀကီးနားကို ပဲ ျပန္ရမွာပါ။

ဒါေပမဲ႕ အလာတုန္းကလို ကားစီးျပီးျပန္ရမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ေတာလမ္းကေန ကုန္းေႀကာင္းေလ်ွာက္ျပန္ရမွာမို႔ လိုအပ္တဲ႔ ပစၥည္းေတြ ရိကၡာေျခာက္ေတြ ဝယ္ေနရတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာလို႔ ေတာလမ္းကေနကုန္းေႀကာင္းေလွ်ာက္ျပန္ရလဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တနိုင္းက ပစၥည္းတစ္ခုကို ျမစ္ႀကီးနားကို သယ္ရမွာဗ်။ အဲဒီပစၥည္းက သူမ်ားသိလို႔ မရတဲ႔ ပစၥည္းဆိုေတာ့ ေတာလမ္းကေနပဲ လူနဲ႔ ထမ္းပိုးျပီး သယ္သြားရမဲ႔ ပစၥည္းျဖစ္ေနလို႔ပါပဲဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္ရမဲ႔ လုပ္အားခ ပိုက္ဆံက ညီတူမွ်တူေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ထက္ နည္းတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သယ္ယူသြားရမဲ႔ ပစၥည္းက အေလးခ်ိန္ မ်ားမ်ားသယ္နိုင္သူက ပိုရတာျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ပစၥည္းက တစ္ပိသာကို ဆယ္သိန္းေလာက္ တန္ဖိုးရွိတယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သယ္ယူတဲ႕ ကယ္ရီခ က်ေတာ့ ဆယ္ပိသာ သယ္နိုင္တဲ႔သူက တစ္ပိသာဖိုး ရတယ္ေလ။ သူတို႔က အေလ့အက်င့္ရွိျပီးသားဆိုေတာ့ အခ်ိန္သံုးဆယ္ဆီေလာက္ သယ္ႀကမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သံုးဆယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ကယ္ရီခက သံုးပိသာႏႈန္းေပါ့။ သံုးပိသာဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံ သိန္းသံုးဆယ္ေလာက္ သူတို႔လုပ္အားခရမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အေလ့အက်င့္မရွိေသးေတာ့ အခ်ိန္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ သယ္မယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ လုပ္အားခကေတာ့ သိန္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ဆိုပါေတာ့။

Image source
ဒါေႀကာင့္ အလုပ္တူေပမဲ႕ ျပန္ရမဲ႕လုပ္အားချခင္းေတာ့ မတူႀကဘူးေျပာတာပါ။ ညေတာ္ေတာ္ ေမွာင္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သယ္သြားရမဲ႕ ပစၥည္းေတြကို တနိုင္းျမိဳ႕ထဲက အလုပ္ရွင္ ရဲ႕ အိမ္မွာ သြားယူထားျပီး ညတစ္နာရီ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ တနိုင္းျမိဳ႕ကေန ျမစ္ႀကီးနားကို သြားတဲ႔ ေတာလမ္းေပၚ အေရာက္ သြားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ညခပ္ေမွာင္ေမွာင္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သယ္သြားရမဲ႕ ပစၥည္းေတြ သြားယူဖို႔ ျမိဳ႕ထဲ တစ္ေခါက္ ျပန္ထြက္ခဲ႔ႀကရျပန္ပါတယ္။ ဘာပစၥည္းေတြ သယ္ရမွာလဲ သိလား။ ဘာပစၥည္းေတြလဲ ဆိုတာေတာ့ ......
ေနာက္တစ္ပိုင္းမွ ဆက္ဖတ္ပါဗ်ာ။

Author>>>@aungzawhtwe

MSC : 014