မႏၱေလးတန္ေဆာင္တိုင္

အားလံုးေသာ Myanmar Steemit Community Member အေပါင္း မဂၤလာပါ။

အခုလို ေဆာင္း၀င္ခါနီး သီတင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္ ကစလို႕ ေနာက္ႏွစ္ New Year ပြဲထိ ဒီလို အခ်ိန္ေတြဆို ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမ မႏၱေလးကို အရမ္းလြမ္းတယ္ဗ်ာ။ ဒီေန႕ေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းပြဲလည္း နီးလာၿပီဆိုေတာ့ ေရးစရာေလး တခုက ေပၚလာျပန္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ မႏၱေလးအေခၚ သူခိုးကာလ တန္းေဆာင္တိုင္ပြဲ အေၾကာင္းဘဲ။

ပံုမွန္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ေမြးရပ္ေျမကေန တျခားတေနေနရာမွ ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ သၾကၤန္ကာလတို႕၊ လျပည့္ေန႕ေတြ ျဖစ္တဲ့ သီတင္းကၽြတ္တို႕ တန္ေဆာင္တိိုင္တို႕ ဆိုတာ ဘာမွ မသိလိုက္ဘဲ။ ရံုးမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ေက်ာ္ျဖတ္သြားၾကတဲ့ ေန႕ေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဒီ myanmar Steemit မွာ တခ်ိဳ႕သူေတြ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲအေၾကာင္း တင္လာလို႕ ကိုယ္ေတြလည္း ဟိုအရင္ အခ်ိန္ေတြကို တမ္းတမက္ေမာ မိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ အရြယ္ေၾကာင့္လား၊ တျခားဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ သိပ္မေပ်ာ္တတ္ေတာ့ သလိုျဖစ္မိတယ္။

ဒီလို အၿမဲတမ္း အိမ္ျပန္တဲ့ အခါတိုင္း ဘာပြဲမွ မႀကံဳရ။ အေ၀းကေန တမ္းတမက္ေမာေနရေတာ့ မႏွစ္က သၾကၤန္ မႏၱေလးသၾကၤန္ ျပန္ကဲမိတယ္။ ေပ်ာ္လားဆိုေတာ့ မကယ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ မေပ်ာ္တတ္ေတာ့ဘူးလား လို႕ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ျပန္ေမးမိေနေသးတယ္။ ညီတေယာက္ က က်ံဳးေဘး သူ႕ မ႑ာန္မွာ ေရလာ ပတ္ဆို ၿပီးေခၚတယ္။ သြားပတ္ပါတယ္။ စင္ေပၚကေန ေရပတ္နဲ႕ ပတ္တယ္။ စင္က ျမင့္ေတာ့ ဆားဗစ္ႀကီဳးႀကီးေပၚကေန ေရေတြက ဖ်က္ၿပီး ပတ္ရတယ္။ သူမ်ားေတြကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားသလိုဘဲ။ ကိုယ္ေတြက ငါဒီ ဆားဗစ္ႀကိဳးမွာ အေပါက္ပါလို႕ကေတာ့ ငါဒီေနရာမွာ တခါတည္း ၾကြမွာ ဆိုၿပီး တခ်ိန္လံုး လန္႕ေနေတာ့တာပါဘဲ။ တခါ အိမ္ကေန မ႑န္ကို ဆုိက္ကယ္နဲ႕သြားေတာ့ သၾကၤန္ကာလဆိုေတာ့ ဦးထုတ္မ၀တ္ဘဲ ဒီတိုင္းသြားေတာ့ ငါဆိုက္ကယ္တိုက္ၿပီး ေမွာက္လို႕ လမ္းနဲ႕ေခါင္းနဲ႕ က်ရင္ ေခါင္းကြဲမွာ ဆိုၿပီး ရင္တထိတ္ထိတ္ေပါ့။

ဒါေတြ သိပ္မေျပာရဲဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ မင္းကြာ ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ေျပာတာဘဲ။ မင္း အရင္က ဒီလိုဘဲ ကဲေနၾကဘဲ။ ကဲ ခဲ့တာဘဲ။ ဘာအခုမွ ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ေျပာတာလဲ။ လို႕အေျပာခံရမွာဘဲ။ ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြ အရမ္း သတၱိေၾကာင္သြားတယ္ေပါ့။ သတၱိေၾကာင္တယ္ ဆိုတာ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ အသိ ေၾကာင့္လား။ အသက္ ေၾကာင့္လား။ သတိ ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိေတာ့ဘူး။ သၾကၤန္အေၾကာင္း ထားလိုက္ပါ ကဲ တန္ေဆာင္တိုင္ကို ဘဲ သြားၾကရေအာင္။

မႏၱေလး တန္ေဆာင္တိုင္က တကယ္ဆို အဖိတ္ေန႕က စတယ္။ အလုပ္ေတြဟာ ေန႕လည္ တန္ေဆာင္တိုင္ မုန္႕ဖိုးေပးၿပီး စပိတ္လိုက္ၾကတယ္။ ေစ်းခ်ိဳလည္း ပိတ္ၿပီ။ စစ္ကိုင္းသြားတဲ့ စစ္ကိုင္းလမ္းေပၚမွာ လူေတြ ရႈတ္ေနၾကတဲ့ေန႕ေပါ့။ ရႈတ္မွာေပါ့ လူေတြက စစ္ကိုင္းသြားၾကကိုး။ စစ္ကိုင္းဘာသြား လုပ္လဲ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဖဲသြားရိုက္တာဘဲ။ အႀကီး အက်ယ္ ရိုက္တဲ့ ပြဲေပါ့။ ဓေလ့တခုလိုကို ျဖစ္ေနတာ။

ငယ္ငယ္တုန္းက စစ္ကိုင္းကို အဖိတ္ေန႕ညမွာ အေဖနဲ႕ သူ႕အလုပ္က ကထိန္ခင္းလို႕ လိုက္သြားခဲ့ဘူးတယ္။ အဖိတ္ေန႕ည စစ္ကိုင္းေတာင္ေပၚမွာ အရမ္းသာယာပါတယ္။ လူေတြက ညႀကီး လေရာင္ေအာက္မွာ ဟုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကူး ဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကူးနဲ႕။ ေဒသအေခၚဆိုရင္ ဟိုေခ်ာင္ကူး ဒီေခ်ာင္ကူးလိုက္ေပါ့။ စစ္ကိုင္းေတာင္ေပၚကေန ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးကို ႏွင္းမႈန္ေတြၾကားကေနၾကည့္၊ ေစတီက ဆည္းလည္းသံေလးေတြက တလြင္လြင္နဲ႕ အရမ္းသာယာတဲ့ ညေလးပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ကေန ယေန႕ အထိ မေမ႕ႏိုင္ေသးပါ။ ဒီလိုနဲ႕ .. အဲဒီေန႕ည ဖဲ၀ိုင္းေတြေဘးမွာ မနက္ကထိန္ တရားပြဲအတြက္ ခင္းထားတဲ့ ေကာ္ေဇာ္ေတြေပၚအိပ္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေန႕ လျပည့္ေန႕လည္းေရာက္ေရာ္ မေန႕ည ဘယ္သူဘယ္ေလာက္ ရႈံးတယ္ ဘယ္သူႏိုင္တယ္နဲ႔ အသံေတြ ထြက္လာပါေလေရာ္။

ဒါမ်ိဳး အဖိတ္ေန႕ ညေနဆို မႏၱေလးမွာ သရဲေတာင္ေျခာက္မယ္ထင္ရတယ္။ တမ်ိဳ႕လံုးတတ္ဆိတ္ၿပီး။ လမ္းေပၚ လူမရွိသေလာက္ဘဲ။ ေနာက္ေန႕ လျပည့္ေန႕ အတြက္ အားယူေနတဲ့ပံုေပါ့။

လျပည့္ေန႕ မနက္ ဗံုသံေတြ၊ လဂြင္းသံေတြနဲ႕ ႏိုးထလာပါေလေရာ္။ ကေလးေတြ အုပ္စုလိုက္ တိုးနယားလို႕ေခၚတဲ့ အရုပ္ထဲလူ၀င္က ၿပီးတၿမိဳ႕လံုး လည့္လွည္ၿပီး ေပ်ာ္ပြဲစားပါဗ်ိဳ႕လိုက္ေအာင္ ပိုက္ဆံေတာင္းၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဆင္ရုပ္ေတြ၊ ကၽြဲရုပ္ေတြကို ရွားရွားပါးပါးေတြ႕ရတယ္။ ဒါေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္၂၀ ေလာက္က ဆိုေတာ့ အခုေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိေသးလား။ မရွိေတာ့ဘူးလားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိေတာ့ဘူး။

မန္းတေလးက အရင္က သၾကၤန္မွာ မုန္႕လံုး သိပ္မလံုးဘူး။ ဒီ တန္ေဆာင္တို္င္ညမွ မုန္႕လံုးလံုးတာ။ မနက္ကို ေကာက္ညင္းမႈန္႕ေတြ ေနလွမ္းၾက။ ညေန ၅ နာရီေလာက္ဆို မိုးၿဗဲဒယ္ႀကီးေတြနဲ႕ ေရေႏြးေတြ စတည္ၾကၿပီ။ ေနလည္း ၀င္တာနဲ႕ မေခၚမုန္႔လံုးေတြ လံုးၾကပါေလေရာ္။ မုန္႕လံုးလံုးလို႕ ကုန္ၾကၿပီ ည ၉ နာရီေလာက္ေရာက္ၿပီဆို မီးေတြ ၿငိမ္္း အိုးေတြေဆးၿပီး ပိုက္ဆံႀကဲၾကၿပီ။ မနက္ကတည္း က ဘယ္အိမ္က ဘယ္ေလာက္ ႀကဲမယ္ဆို သတင္းေတြက ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထြက္ၿပီးသား။ တကယ့္ အမ်ားႀကီးၾကဲမဲ့အိမ္ဆို ရပ္ကြက္ေက်ာ္ သတင္းရၿပီး လာေကာက္တဲ့ သူေတြနဲ႕ေကာက္ေပါ့။ ဒူးၿပဲ ဘာၿပဲနဲ႕ေပါ့။ မုန္႕လံုးမလံုးတဲ့ အိမ္ေတြကေတာ့ ည ၇ နာရီေလာက္ကတည္းက စႀကဲေနၾကၿပီ။ တခ်ိဳ႕က လမ္းေပၚ စက္ဘီးကေလးသြားၿပီး ဟိုအိမ္ ဒီအိမ္လိုက္ ကန္ေတာ့တဲ့ ေကာက္မေလးေတြ အေရွ႕ ခၽြမ္ ဆိုၿပီး ႀကဲခ်တာ။

တခ်ိဳ႕ရွိတယ္ အစြဲလား အယူလား ဘယ္လိုေျပာမလဲေတာ့ မသိဘူး။ ပိုက္ဆံမႀကဲဘူးတဲ့ ပိုက္ဆံႀကဲရင္ ေကာက္တဲ့ သူက ပင္ပင္ပန္းပန္း တိုးေ၀ွ႕လုၿပီး ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေကာက္ရတယ္။ ကိုယ္ ကုသိုလ္ရေတာ့လည္း အဲလို ဆင္းဆင္းရဲရဲ ဒုကၡခံၿပီး ကုသိုလ္ရတတ္တယ္ဆို ၿပီး ပိုက္ဆံမႀကဲဘူး။ ပန္႕သကူပစ္ၾကတယ္။ ပန္႕သကူက ပိုက္ဆံေလးေတြကို လူမသိ သူမသိေအာင္ ၀ွက္ထား အဲဒါကို လိုက္ရွာၾကေပါ့။ ဒါလည္း တမ်ိဳး ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေန႕မွာ လုပ္တတ္ၾကတယ္။ ဒီလို ပိုက္ဆံႀကဲၿပီး ၿပီဆို မၿပိီးေသးဘူး။ သံပုန္းရိုက္ၾကေသးတယ္။ ကေလးေတြတန္းစီ ပုဆိုးကို မ်က္ႏွာခ်ည္ထား ၃ ပတ္လည့္ ဒုတ္တေခ်ာင္းနဲ႕ အေရွ႕က သံပုန္းကို မိေအာင္ ရိုက္ရတယ္။ ညတေခါင္ေက်ာ္တဲ့ အထိေပါ့။ ကိုယ္ေတြက အိပ္ရာထဲ ၀င္ရ။ သူတို႕ေတြက အျပင္မွာ ၀ူး ၀ါးနဲ႕ ေအာ္ေနၾကနဲ႕ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႕မႏၱေလးမွာ အရင္က တျခားေဒသက သူေတြေျပာတဲ့ က်ီးမႏိုးပြဲ ဆိုတာမရွိဘူး။ အခုေနာက္ပိုင္းမွ ဒီ က်ီးမႏိုးပြဲ ဆိုၿပီး ဟို အိမ္က ပစၥည္း ယူ ၿပီး လမ္းေပၚျပစ္ထား၊ ဟို က ပန္းအိုးယူၿပီး ေျမွာင္းထဲ ျပစ္လို႕ ျပစ္နဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒါကို အေပ်ာ္လို႕ မျမင္မိဘူး။ ဖ်က္လုိ႕ ဖ်က္ဆီးလုပ္တာလို႕ဘဲ ျမင္တယ္။ တခါက အဲဒီေန႕ညမွာ တရုပ္မႀကီးတေယာက္ အိမ္က အိမ္ေရွ႕မွာထားတဲ့ အေကာင္းစားပန္းအိုးႀကီးကို ယူၿပီး လမ္းေပၚမွာ ထားတာ။ ယူသြားေတာ့ လမ္းမွာ မသယ္ႏိုင္လို႕ေနမွာ ကြဲက်တယ္။ အဲဒီအကြဲႀကီး လမ္းေပၚပစ္ထားေတာ့ တရုပ္မႀကီးက မနက္က် ဆဲပါေလေရာ္။ ဒီ အေပ်ာ္ႀကီးကေတာ့ သိပ္အရုပ္ဆိုးသလိုဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။ ေပ်ာ္ဖို႕ထက္ ဖ်က္လို႕ ဖ်က္ဆီးလုပ္တဲ့ အေပ်ာ္လို႕ ျမင္တာဘဲ။

မႏၱေလးတန္ေဆာင္တိုင္ မႀကံဳျဖစ္ မေရာက္တာ အႏွစ္ ၁၅ ေက်ာ္မက ေလာက္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္လို ဘယ္လိုပံုစံေတြ ေျပာင္းလဲ သြားၿပီလည္းေတာ့ မသိဘူး။ အခုပံုေတြကို Myanmar Steemit Community ရွိတဲ့ မႏၱေလးသား/သူေတြ တင္ၾကလိမ့္ပါတယ္။ Steemit မွာ ေစာင့္ၿပီး ဖတ္ၾကတာေပါ့။

Photo from Google
'သင္တခုခု ရသြားျခင္းက သင့္အရည္အခ်င္းျဖစ္ၿပီး
ဘာမွ မရသြားပါက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါသည္။'

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ -

@HtunMinZaw (MSC 087)