သံစဥ္မ်ားနွင့္ကခုန္ျခင္းည

ညေနေရာက္ျပီဆိုလ်ွင္ မိုးက ပံုမွန္ရြာသြန္းေနခဲ႔ပါျပီ။တစ္ခါတစ္ရံ မိုးသက္ေလျပင္း ဆင္ႏႊဲတတ္သလို၊တစ္္ခါတစ္ရံ တေျဖာက္ေျဖာက္နွင့္ ရြာသြန္းျမဲပင္ျဖစ္ပါသည္။ယခင္က အေနာက္ေဂၚရာက်ြန္းဆီသို့ ယြန္းျမဲျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရသည့္ အသူရာေနမင္းၾကီးသည္ ယခု ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္မ်ားေရာက္ေနလဲ ေတြးမိသည္။ယခင္က ညေနေနဝင္ဆည္းဆာခ်ိန္ စည္ကားလွေသာ ကမ္းနား လမ္းမၾကီးသည္ယခု ေျပာင္သလင္းခါေန၏။မိုးမင္းၾကီးသည္နူးညံ႔ေသာအသြင္ျဖင့္ ေလေျပနွင့္ေရာကာ တဖြဲ႔ဖြဲ႔ရြာသြန္းေနသည္မွာ မည္သည္ကို လြမ္း၍လြမ္းမွန္းမသိေသာ ခံစားမႈသည္ပင္ လိႈက္တက္လာေခ်၏။မိုးစက္မ်ားနွင့္ညေနခင္းသည္ တေျဖးေျဖး အလင္းေရာင္ ေပ်ာက္ကြယ္၍ အေမွာင္ဘက္သို့ ခ်ဥ္းကပ္လာေလသည္။သို့ေသာ္ သဘာဝအလင္းေရာင္မဟုတ္ေသာ လ်ွပ္စစ္မီးမ်ားသည္ဟိုတစ္ကြက္၊ဒီတစ္ပြင့္ျဖင့္ တေျဖးေျဖး အေမွာင္ကို ျဖိဳခြင္းလာၾကျပန္သည္။လမ္းမေဘးရွိ မီးတိုင္မ်ားမွ မီးအလင္းေရာင္သည္ တဖြဲ႔ဖြဲ႔ ရြာသြန္းေနေသာ မိုးစက္မ်ားကို ပီျပင္ေအာင္ မေဖာက္ထြင္းနိုင္ေပ။ထိုအလင္းေရာင္နွင့္ မိုးစက္မ်ားသည္ပင္ တစ္မ်ိဳးတဖံု ပနံရလ်က္ လွပေနျပန္ပါသည္။

image source
ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္သည္ညေန ၆နာရီမွသည္၇နာရီသို့ ၊၇နာရီမွသည္၈နာရီသို့၊၈နာရီမွသည္ ၉နာရီသို့၊ဤသို့ပင္အဆင့္ဆင့္ကူးေျပာင္းလ်က္ ညသည္ ပိုမိုအသက္ဝင္လာေလျပီ။ယခင္က ၁၀နာရီဝန္းက်င္သည္ အသံမ်ိဳး
စံု၊ျမင္ကြင္းမ်ိဳးစံု ၾကားေန၊ျမင္ေနရဆဲပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုမူတစ္ခါတစ္ရံ ပုဇဥ္းေအာ္သံမ်ား၊ဖားေအာ္သံမ်ားမွတစ္ပါး ဝန္းက်င္သည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေန၏။လမ္းမထက္တြင္ကား အရွိန္နွင့္ေမာင္းနွင္လာေသာဆိုင္ကယ္၊ကားမ်ား၏"ေဝါ "ဟူသည့္အသံကို ရံဖန္ရံခါ ၾကားေနရေသး၏။ ရပ္ကြက္တြင္း၊ျမို့တြင္းရွိ လူၾကီး၊လူငယ္၊လူလတ္ အကုန္သည္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု အသြင္ယူၾကလ်က္
အိမ္တြင္းပုန္းေနေခ်ေလျပီ။နာရီအပ္တံသည္ကား ည၁၂
နာရီ ဟု အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ ေနရာသို့ ေရြ႔ခဲ႔ေလျပီ။ညသည္လည္း နက္သထက္ နက္လာခဲ႔ေလသည္။

image source

image source
အိမ္အမ်ားစုသည္ အိမ္ျပတင္းေပါက္မ်ား အကုန္ပိတ္ၾကကုန္ေလျပီ။သို့ေသာ္ အိမ္တစ္အိမ္၏ ျပတင္းေပါက္တစ္ခ်ပ္သည္ ကား ပြင့္ေနေခ်ေသး၏။ပိတ္ရန္ေမ့ခဲ႔၍
ေလာ၊အဘယ္ေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း၊သို့ေလာသို့ေလာ။မီးပြင့္ထားျခင္းမရွိေသာ အိမ္အေပၚထပ္ဝယ္ ဖြင့္ထားေသာျပတင္းေပါက္ေရွ့တြင္ က်ြန္ုပ္ရွိ၏။တဖြဲ႔ဖြဲ႔က်ေနေသာ မိုးစက္မ်ားကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း စိတ္သည္ ေလေျပနွင့္အတူ အေဝးသို့ လႊင့္သြားလိုက္၊အနီးသို့ ျပန္ေရြ႔လိုက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေန၏။ဤခ်ိန္သည္ကား ညနက္ထိဖုန္းအသံုးျပဳေနေသာ လူငယ္အခ်ိဳ႕မွတပါး လူၾကီး၊ကေလးမ်ားသည္ အိပ္စက္အနားယူၾကေလျပီ။သို့ေသာ္ လူ
ငယ္ျဖစ္ေသာ က်ြန္ုပ္တစ္ေယာက္သည္လည္း မအိပ္စက္ေသးေပ။ဤတဖြဲ႔ဖြဲ႔ရြာေနေသာ မိုးသည္ က်ြန္ုပ္စိတ္ကို တစ္ခုခုကိုေတြးေစခ်င္ဟန္တူေလသည္။အဘယ္
အေၾကာင္းမွန္းပင္ မသိဘဲ စိတ္သည္ ဝမ္းနည္းသလိုျဖစ္လိုက္၊တစ္စံုတစ္ခုကို အလြန္အမင္း လြမ္းဆြတ္လာလိုက္ျဖင့္ ထူးဆန္းစြာပင္ျဖစ္ေပၚေန၏။တစ္ေန့တာ အလုပ္တြင္ပင္ပန္းခဲ႔ေသာ္လည္း ေညာင္းညာမႈ၊ပင္ပန္းမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ နွစ္ကြင္းေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုသည္ ညအေမွာင္ ဝယ္ ျပဴးက်ယ္ ေတာက္ပေနေလသည္။

image source
ထိုအခ်ိန္ဝယ္ က်ြန္ုပ္သည္ ဂီတ သံစဥ္တစ္ခုခုကို
နားေထာင္ခ်င္ေသာ စိတ္သည္ ရုိးတြင္းျခင္ဆီမွ၊အူထဲ
အသည္းထဲမွ လိႈက္တက္လာ၏။ထို့ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း
ပင္ အနီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသာ စမတ္ဖုန္းကို ဂီတ
သံစဥ္မ်ားလႊင့္ရန္ ေစစားလိုက္သည္။က်ြန္ုပ္ဖုန္းေလးသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ က်ြန္ုပ္ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပး၏။မိုးနွင့္ပတ္သက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားကို ရွာေဖြကာ တစ္ပုဒ္ကို
၂ၾကိမ္နႈန္းျဖင့္ ဆက္ကာဆက္ကာ လႊင့္ေပးေလသည္။စိတ္၏အလိုကိုသိေသာ က်ြန္ုပ္၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္လည္း YouTube ထဲသို့ဝင္ကာ မိုးနွင့္ပတ္သက္သမ်ွ
ဂီတသံစဥ္မ်ားကို ရွာေဖြေပးျပန္ေလသည္။မိုးေအးေအးေလးနွင့္ မိုးစက္မ်ားကိုေငးရင္း မိုးနဲ႔ပတ္သက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားကို နားဆင္ေနေသာ အခိုက္အတန့္သည္ ဘယ္အရာနွင့္မွမတူေသာ ဖီလင္တစ္ခုပင္ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။ဂီတသံစဥ္မ်ားနွင့္ စီးေမ်ာေနခဲ႔သည္မွာ အဘယ္မ်ွ
ၾကာေနခဲ႔သည္မသိ၊Massage Ringtone သံေလး
ၾကားလိုက္ခါမွ သတိျပန္ဝင္လာ၏။ဝင္လာသည့္ Massage ကား အခ်စ္ေတာ္ MPT မွ Billကုန္ပီျဖစ္ေၾကာင္းသဝဏ္လႊာ ေပးပို့လာျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။အခ်ိန္
သည္ကား ည၃နာရီခန့္ပင္ရွိခဲ႔ေလျပီ။ထိုအခါမွပင္
က်ြန္ုပ္သည္ မိုးစက္က်သံ၊ဂီတသံစဥ္မ်ားနွင့္ ကခုန္စီး
ေမ်ာျခင္းကို ရပ္နားကာ အိပ္စက္ျခင္းအလုပ္ကို ကူးေျပာင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ပါေတာ့သည္တကား။ ။

image source
ေလးစားစြာျဖင့္
ေႏြဦးသစ္
@kyawthuyein
MSC-252