အရမ္းလညး္ေရးခ်င္ ေရးရမွာလညး္ အရမ္း ၀မ္းနညး္ဖို႕ ရွက္ဖို႕ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း (၁)ခု ။

ေမၿမိဳ႕လို႕ ဆုိလိုက္တာနဲ႕ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕စိတ္ထဲမွာ
"ထင္းရွဴးနဲ႕ခ်ယ္ရီၿမိဳင္ တလွိဳင္လွိဳင္ပြင့္တဲ့ စိန္ပန္းျပာ ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဆီ "
ဆုိတဲ့ ဂႏၱ၀င္အဆုိေတာ္ႀကီး ဦးမ်ိဳးျမင့္ေလးရဲ႕ ေတာင္ေလွခါးၿမိဳ႕ေတာ္ ဆုိတဲ့သီခ်င္းကို နားထဲၾကားေယာင္မိၾကစၿမဲ မဟုတ္လား..။
တကယ္လည္း ဟုတ္ပါသည္ ၊ ဟုတ္ခဲ့ပါသည္ ဆုိရင္ ပိုမ်ားမွန္ေနမလား ။ မႏၱေလးကေန ေမၿမိဳ႕အတက္ ၂၁ မုိင္ေက်ာ္ၿပီဆုိရင္ကုိပဲ ရာသီဥတုက ခ်က္ခ်င္းကြာသြားၿပီး ေအးျမလတ္ဆတ္တဲ့ ေတာင္ေပၚေဒသရဲ႕ ေလေတြကုိ သန္႕ထုတ္ေပးေနတာလည္း ဒီထင္းရွဴးေတာ နဲ႕ သစ္ပင္ေတြပါပဲ ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေမၿမိဳ႕ကုိျပန္တဲ့အေခါက္တုိင္း အေခါက္တုိင္းမွာ ကြာျခားသြားတဲ့ အပူခ်ိန္ကို ခံစားရင္း ထင္းရွဴးနံ႕ေလးလြင့္လာတာကို ရွဴရွိဳက္ရင္း ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ေမၿမိဳ႕သူျဖစ္ရတာကို အျမဲေက်နပ္ခဲ့ရသလုိ ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြ မဟုတ္တဲ့ လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြလညး္ ဒီလုိပဲ ျဖစ္မယ္ဆုိတာကုိ ယံုၾကည္ပါတယ္ေလ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ သဘာ၀ကေပးတဲ့ air fresher နံ႕ကုိ ဘယ္သူ မႏွစ္သက္ဘဲ ရွိပါ့မလဲေနာ္။

ဒါကေတာ့ ၿမိဳ႕ေရွာင္လမ္းဘက္က ရုိက္ထားတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ ...ကိုယ့္မွာလည္း ရုိက္ထားပီးသားအဆင္သင့္မရွိေနလို႕ ပိုင္ရွင္ကုိ ခြင့္ေတာင္းၿပီးယူသံုးထားလိုက္တယ္..

ကုိယ္ကလည္း ေသာၾကာေန႕တုိင္း ရံုးဆင္းတာနဲ႕ အေမ့အိမ္ျပန္ေနၾက၊ တနလၤာေန႕မွ ေမၿမိဳ႕ကေနျပန္ဆင္းေနၾကဆုိေတာ့ အျမဲလုိလုိ ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ ရွိေနတာဆုိေတာ့ တစ္ခုခု အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေနရင္ သိပ္သိသာတာ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္သတၱ(၂)ပတ္ၾကာေလာက္က ကားေပၚကေန ထင္းရွဴးပင္ေတြဆီ အၾကည့္အေရာက္ ကိုယ့္အသညး္ေတြ ခြမ္းခနဲကြဲခဲ့တယ္ ။ ဟယ္ လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ။ဘယ္လုိ ႏွလံုးသားနဲ႕မ်ား လုပ္ရက္ၾကတယ္မသိ ၊ ထင္းရွဴးပင္ႀကီးေတြရဲ႕ ေအာက္ေျခေတြကုိ ဓါးနဲ႕ခ်ိဳင္ထားၾကတာဆုိတာ ကိုယ့္မ်က္စိထဲေတာ့ ေသြးရဲရဲသံရဲရဲ ျမင္ကြင္းလုိပဲ တကယ္ရက္စက္ပါတယ္။ ကုိယ္တို႕ၿမိဳ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသည္းပြတ္ အပင္ႀကီးေတြရဲ႕အျဖစ္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ဘယ္လို လူက ရင္မကြဲပဲ ခံႏိုင္ပါ့မလဲ...။

:'( :'(

ဒီလုိေတြ ခုတ္လဲွၿပီး သူတုိ႕ဘာလုပ္ၾကမယ္ထင္လဲ...။ ေစ်းေတြမွာ ထင္းရွဴးဆီေခ်ာင္းေသးေသးေလးေတြ ကိုယ္တုိ႕ေဒသအေခၚေတာ့ ထင္းေပါက္ ခေလးေတြလုပ္ပီး လက္တစ္ဆုပ္မရွိတရွိ တစ္စီးကုိ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ စသည္ျဖင့္ ေရာင္းတယ္..။တျခားအသံုးခ်တဲ့ေနရာေတာ့ ရွိႏုိင္ေပမယ့္ ဒီလုိ တန္ဖုိးမထားတတ္တဲ့ ဥာဏ္တိမ္တဲ့သူေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ ထင္းရွဴးပင္ေတြဟာ ထင္းအျဖစ္ ေလာင္စာအဆင့္ေလာက္နဲ႕တင္ အသံုးေတာ္ခံၿပီး ျပာျဖစ္သြားၾကမွာ အေသခ်ာပါပဲ ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရမွာမုိ႕လို႕ ဒီလုိ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ၊ ၅၀ ေလာက္သက္တမ္းရွိေနတဲ့ ထင္းရွဴးပင္ေတြကို အေသသတ္ေနၾကရတာလဲ ၊ ဒီလုိ လုပ္လိုက္လို႕ ထုိသူေတြေကာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနသြားရသလား ။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ္ မွတ္သားမိသေလာက္ေတာ့ ေဒသအလုိက္ သစ္ေတာႀကိဳး၀ုိင္းအလုိက္ ေတာအုပ္ ေတြကို တာ၀န္ေပးထားၿပီးသားပါ ၊ အဆုိပါ သစ္ေတာ၀န္ထမ္းေတြကေကာ ဒီကိစၥကို မသိေလေရာ့သလား ၊ တာ၀န္ယူမွဳလညး္မရွိ တာ၀န္ခံမွဳလည္းမရွိေတာ့ဘူးလား ရွင္တုိ႕ရယ္..။

ျဖစ္ခိ်န္တန္လို႕ ျဖစ္ ၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္လို႕ ပ်က္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ္သည္လညး္ ဗုဒၵဘာသာမုိ႕ လက္ခံႏုိင္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ခုဟာက သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ သစ္ပင္ေတြ သစ္ေတာေတြကုိ တန္ဖုိးထားေနတာ၊ တန္ဖုိးထားဖို႕လည္း ပညာေရး နဲ႕ေကာ အနဳပညာနဲ႕ေကာ နညး္မ်ိဳးစံု ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ခုလုိ ကုိယ့္ႏိုင္ငံမွာ ကုိယ့္ၿမိဳ႕မွာ ဒီလုိ ဥာဏ္နညး္တဲ့ လူေတြကို ျမင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ေအာ္ဂလီဆန္ပါတယ္ ။သစ္ေတာ သစ္ပင္ေတြကို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကလို တန္ဖုိးထားၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ။ သူတုိ႕ဆီမွာဆုိရင္ေတာ့ ခ်ယ္ရီပန္းၾကည့္ပြဲ အစျပဳလို႕ အျခားေသာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကုိ တန္ဖုိးထားေနၾကတာ ကမၻာကအသိပါပဲ။ ကာတြန္းကားေလးေတြထဲမွာကအစ သဘာ၀တရားႀကီးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖုိ႕ မသိမသာေလး ထည့္ထည့္သြားတာ ပညာအရမ္းပါတယ္။ ဥပမာ Totoro ကာတြန္းေလးလိုေပါ့ ။

ေသရွာေလၿပီ

ဒီပံုအတုိင္းသာ ဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ မၾကာပါဘူး ၊ ၾကာလွ ၂ ႏွစ္ပဲ ထင္းရွဴးၿမိဳ႕ေတာ္ ဆုိတာ ပံုျပင္ထဲမွာပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့မွာပါ ။ အဲ့ဒီ့အစား အသည္းကြဲၿမိဳ႕ေတာ္ ဆုိတဲ့နာမည္တြင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ ။ အသည္းေတြကြဲရပါတယ္ ေမၿမိဳ႕ရယ္ ။

ဒီေနရာမွာ ႀကံဳတုန္း ကေလာၿမိဳ႕က ကိုယ္ေတြ အားက်ရတဲ့ ထင္းရွဴးေတာႀကီးဆုိရင္ သိရသေလာက္ေတာ့ အဖ်က္အဆီးနညး္နည္းနဲ႕ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနတာ အရမ္းကို အားရစရာပါပဲ ၊ ကေလာတုိ႕ ေအာင္ပန္းတုိ႕ ေတာင္ႀကီးတုိ႕ဘက္က ေဒသခံေတြဟာ တကယ္ကို သူတို႕ေဒသကုိ ခ်စ္ၾကသလို သစ္ေတာ သစ္ပင္ကုိလညး္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ၾကတယ္ ။ ေမၿမိဳ႕ကေတာ့ တစ္စထက္တစ္စ ဟုိေနရာလည္း ေက်ာက္တုိင္စုိက္ အကြက္ရုိက္ေရာင္း ဒီေနရာလည္း ေက်ာက္တုိင္စုိက္ အကြက္ရုိက္ေ၇ာင္း နဲ႕ သိပ္မၾကာေတာ့တဲ့ကာလမွာကို သစ္ေတာသစ္ပင္ေတြအစား ေက်ာက္တုိင္ေတြပဲ က်န္ေနေတာ့မွာ မလြဲေတာ့ဘူးဆုိတာကို ေတြးရင္း ကိုယ္ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ ၊ ဘယ္သူေတြေကာ ဘယ္လုိေတြ တာ၀န္ယူၾကမလဲ ဆုိတဲ့ေမးခြန္းေတြ ေခါင္းထဲေရာက္လာပါတယ္။

Written by : Su Htet Aung
Photo : Facebook
27/2/2018