" ကစဥ့္ကလ်ား…ေဝဒနာ"

အတိတ္ရဲ ့အရိပ္ေတြဟာ…မွ ုန္ရီ ဝိုးတစ္ဝါး…ျမဴ ခိုးေတြလို ပဲ…
ေပၚလာလိုက္…ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ့…
ဓမၼတာမမွန္တဲ့…ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကိုကုသေနရသလို…

ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္သာမထားခဲ့ရင္…
ဘဝမွာဝမ္းနည္းစရာဆိုတာလည္း …မရွိသေလာက္ပါပဲ…
လူဆိုတာေမ်ွာ္လင့္ရင္းပဲ…ေသဆံုးျကရတာမဟုတ္လား…

မက္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့အိပ္မက္ရထားၾကီးကို
အေပါစားမ်က္ရည္ေတြနဲ ့ ေမာင္းႏွင္ရင္း
ကြ်န္ေတာ္စာေရးသူအပါအဝင္…
တစ္ခ်ိဳ ့ႏွလံုးသားေတြ…စေတးခံေနၾကရတယ္…

ေဝဒနာရဲ ့ေဆးစက္ေတြ…စုတ္ခ်က္ျကမ္းလြန္းေတာ့လည္း…
လူသားတိုင္းရဲ ့ဘဝမွာ…လွပတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ဆိုတာ…
အၿမဲျဖစ္မလာနိုင္ဘူး…

ဘဝဟာရွင္သန္ျခင္းဆိုရင္…
"အနာဂါတ္ရဲ ့…အဆံုးထိေလ်ွာက္လမ္းသြားၾကရမယ္"
ဆိုတဲ့အသိဟာ…ဆုလာဒ္တစ္ခုလား…
ဒါဆိုရင္…သတိထားဖို ့လိုျပီေလ…
အတု နဲ ့အစစ္ ေရာစပ္ထားတဲ့ေလာကျကီးက…
အနွိုင္အရွံုးေတြနဲ ့ပဲ…ပိုင္းျဖတ္ၾကလိမ့္မယ္…

ေနာက္ဆိုရင္…မနက္ခင္းေတြဟာ …
သိပ္,လွပေတာ့မယ္မထင္ဘူး…
တိမ္ေတြကလည္း ျပိဳ ဆင္းလိုက္ …
လႊင့္ေမ်ာလိုက္ နဲ ့မတည္ျငိမ္ေတာ့မွာေသခ်ာတယ္…
ညဆိုရင္…ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြေတာင္…စံု,ပါေတာ့မလား…

ကဗ်ာေရးတိုင္း" ကဗ်ာဆရာ "…မဟုတ္သလို…
သစ္ပင္တိုင္းလည္း…ထင္းမျဖစ္ဘူး…
အဲ့လိုပဲ…ကိုယ္ခ်စ္ခ်င္တိုင္းလည္း…ခ်စ္,မရဘူးတဲ့လား…

တစ္ခုခုေတာ့မွားေနတာ…ေသခ်ာျပီ.…
အဆင္မေျပတဲ့…ဘဝအေျခအေနေတြၾကားက…
အခု…ငါ,ေရးသားေနတာ…
စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားေဝဒနာတစ္ပါးမ်ားလားလို ့ေပါ့……

                                                                                                 ၾကိဳးစားေရးသားပါဦးမည္
                                                                                              " winko "by own lunacy 
                                                                                             (Maun Mou Nja In Facebook)