အမွတ္ရစရာက်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားဖူး(အပိုင္း၂)

အမွတ္ရစရာက်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားဖူး(အပိုင္း၂)

အပိုင္း(၁)ဖတ္ရန္လင့္
https://steemit.com/myanmar/@yethihakyaw/amwtyasyaundefined-ktai-obauyaapau-apong1-20171123t201656527z

ညသန္းေခါင္12 နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာခရီးကပန္းေနၿပီ။ေ႐ွ႕မဆက္ခ်င္ေတာ့သလိုျဖစ္လာတယ္။ေတာင္တက္ရတာၾကာေတာ့ဒူးေတြကကိုက္သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ဘုရားဖူးခ်င္တဲ့ေဇာနဲ႔သာဆက္ၿပီးတက္ေနရတာ။႐ိုး႐ိုးေတာင္ကုန္းကိုတက္ရတာကသိပ္ၿပီးမသိသာလွဘူး။တစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ကုန္းေတြမွာေက်ာက္ေလွကားထစ္ကေလးေတြလုပ္ထားတယ္။အဲဒီေလွကားထစ္တက္ရတာအဆိုးဆံုးပဲ။ဒူးေတြတစ္အားကိုက္တာ။ၾကာေတာ့ေတာင္တက္ရင္းေလွကားထစ္ျမင္ရင္ကိုေၾကာက္ေနၿပီ။ေလွကားတစ္ခုတစ္ခုကိုအနည္းဆံုးအထစ္ငါးဆယ္၊တစ္ရာေလာက္တက္ရတာဆိုေတာ့ေလွကားျမင္လိုက္ရင္လန္႔ၿပီးအေပၚမတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ေအာက္မွာပဲနားၿပီးအေပၚေရာက္ရင္တစ္ခါနားနဲ႔တက္ခဲ့ရတာ။ခရီးကတစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ေအာက္လည္းျပန္ဆင္းလို႔မရေတာ့ဘူး။
မနက္မွကားေစာင့္ၿပီးစီးလို႔လည္းမရေတာ့ဘူး။ကားလမ္းနဲ႔ေျခလ်ွင္လမ္းကတစ္ျခားစီျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့အားတင္းၿပီးေတာ့ပဲတက္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။

ခရီးတစ္ေနရာမွာေတာ့အသက္အရြယ္နဲနဲႀကီးတဲ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာေတြ႔လို႔ေမးၾကည့္တဲ့အခါဆက္ၿပီးမတက္ႏိုင္လို႔ဆိုလို႔တြဲၿပီးတက္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ေတာင္ကုန္းႏွစ္ခုေလာက္တက္ၿပီးေတာ့ေစ်းဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေတြ႔ပါတယ္။အဲဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္ကဆိုင္မွာပဲအိပ္ၿပီးမနက္မွခရီးဆက္ေတာ့မယ္ဆိုကာေနခဲ့ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ကဆက္ၿပီးထြက္ခြာလာခဲ့ၾကပါတယ္။ခဏေနေတာ့လမ္းမွာဖရဲသီးေရာင္းတဲ့ေစ်းသည္ေတြ႔ေတာ့ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။ေစာေစာကလင္မယားထားခဲ့တဲ့ဆိုင္ကစားစရာဘာမွမရေတာ့ဘူးတဲ့။ေျခလ်ွင္လမ္းတက္တဲ့လူကေတာ္ေတာ္နည္းသြားေတာ့ဆိုင္ေတြလည္းနည္းသြားၿပီးစားစရာေတြလည္းအမ်ားႀကီးမလုပ္ေတာ့လို႔ပါတဲ့။ဖရဲသီးသည္ဆီကဖရဲသီးကလည္းခ်ိဳၿပီးစားလို႔ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ေရခဲစိမ္ထားမွတ္ရဲ႕။ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္းေအးေနေတာ့ပိုၿပီးစားလို႔ေကာင္းတယ္။ဗိုက္လည္းဆာေနေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးကုန္ေအာင္စားၿပီးမွဆက္ေလ်ွာက္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကအရမ္းႀကီးေအးကိုက္ေနေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ေခြၽးတလံုးလံုးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။လက္မွာကိုင္ထားတဲ့ေတာင္ေဝွးကလည္းလက္ကိုင္တဲ့ေနရာကလြဲရင္ေအာက္ပိုင္းကေအးစက္ေနပါတယ္။ေတာင္ေဝွးရဲ႕ေအာက္ေျခကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ေျမႀကီးေပၚခဏခနေထာက္ၿပီးတက္လာရတဲ့အတြက္ဖြာလန္ၿပီးေနၾကာပန္းပြင့္ႀကီးလိုေတာင္ျဖစ္ေနပါတယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔မနက္ႏွစ္နာရီေလာက္ေရာက္လာတဲ့အခါကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာပါလာတဲ့ဓာတ္မီးကအားကုန္ခ်င္လာပါၿပီ။ဓာတ္မီးအားမကုန္ခင္ေ႐ွ႕ကသြားႏွင့္တဲ့အဖြဲ႔ကိုအမွီလိုက္ရပါတယ္။သို႔မဟုတ္ရင္လမ္းကေမွာင္မဲေနေတာ့ဘယ္လိုမွေ႐ွ႕ဆက္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးခပ္သုတ္သုတ္လိုက္ရပါတယ္။အတန္ၾကာေတာ့မွီသြားပါတယ္။သူတို႔အဖြဲ႔နဲ႔ကပ္ၿပီးလိုက္ေနရင္းေစ်းဆိုင္တန္းေလးတစ္ခုေတြ႔ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဆိုင္႐ွင္ေတြကအိပ္ေနၾကပါၿပီ။အိပ္လည္းမတတ္ႏိုင္ဘူး။မရရေအာင္ႏိႈးၿပီးဓာတ္မီးေရာင္းသလားေမးပါတယ္။ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲေရာင္းတယ္ဆိုေတာ့တအားေပ်ာ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ဓာတ္မီးအသစ္လည္းဝယ္ၿပီးေရာခရီးဆက္ၾကျပန္ပါတယ္။

မနက္သံုးနာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့က်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားကိုမီးေရာင္ေအာက္မွာလွမ္းၿပီးဖူးျမင္လိုက္ရပါတယ္။အားမေလ်ွာ့နဲ႔ ေရာက္ေတာ့မည္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကုိေတာင္သတိရသြားပါတယ္။တစ္လမ္းလံုးေလ်ွာက္ခဲ့ရသမ်ွ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြခ်က္ခ်င္းအလိုလိုေျပေပ်ာက္သြားၿပီးလန္းဆန္းတက္ႂကြလာပါတယ္။ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီးအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္လာပါတယ္။တစ္ကုန္းေလာက္တက္လိုက္ေတာ့ဘုရားကေတာင္ေတြနဲ႔ကြယ္ၿပီးေပ်ာက္သြားလိုက္ျပန္ျမင္ရလိုက္နဲ႔တက္ခဲ့ၾကလိုက္တာသံုးနာရီခြဲေလာက္မွာဘုရားကိုေရာက္ပါတယ္။
စုစုေပါင္းတက္ခ်ိန္7နာရီေလာက္ၾကာခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားမုဒ္ေပါက္နားမေရာက္ခင္ပါလာတဲ့ေရဘူးထဲကေရနဲ႔မ်က္ႏွာသစ္ပလုတ္က်င္းၿပီးဘုရားဖူးဖို႔တန္းၿပီးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘုရားဖူးၿပီးေတာ့တည္းခိုဖို႔ရာအတြက္တည္းခိုခန္းေတြကမဖြင့္ေသးတဲ့အတြက္ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာပဲအိပ္ဖို႔ေနရာ႐ွာရပါတယ္။အေဆာင္တစ္ခုရဲ႕တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ႏွင္းလံုတဲ့ေနရာေလးကိုေရြးၿပီးအိပ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ပါလာတဲ့ေဆာင္ေလးတစ္ထည္စီထုပ္ၿပီးေက်ာပိုးအိတ္ေခါင္းအံုးလုပ္ကာအိပ္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။လူေတြကလည္းပင္ပန္းေနေတာ့တစ္ခါတည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။အိပ္ၿပီးေတာ့သိပ္မၾကာလိုက္ဘူးထင္ပါတယ္။ဆူဆူညံညံအသံေတြၾကားေတာ့ႏိုးလာပါတယ္။အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ႏိုးလာၿပီးေမာ့္ၾကည့္လိုက္တာကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေရာက္ကိုလူေတြကေက်ာ္လိုက္ခြလိုက္လုပ္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွေရႊသကၤန္းဝယ္တဲ့လူေတြျဖစ္ေနတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေရႊသကၤန္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေပါက္ဝတည့္တည့္အိပ္ေနမိတာကိုခုမွသတိထားမိေတာ့တယ္။ဒါနဲ႔ မျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး ဟိုႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ႏိႈးၿပီး ဆိုင္ေ႐ွ႕က ထခဲ့ရပါတယ္။

မနက္ငါးနာရီေလာက္႐ွိေနၿပီဆိုေတာ့ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာဘုရားဖူးေတြနဲ႔ျပည့္ေနပါၿပီ။ဆြမ္းတို႔၊ပန္းတို႔ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြကလည္းဖြင့္ေနပါၿပီ။ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းဆြမ္းနဲ႔ပန္းဝယ္ၿပီးဘုရားကိုေနာက္တစ္ေခါက္သြားဖူးရင္းကပ္ၾကပါတယ္။ဆြမ္းကပ္ၿပီးေတာ့ေစ်းဆိုင္တန္းေတြကိုလွည့္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ၿပီးေတာ့တည္းခိုဖို႔ေနရာလိုက္႐ွာၾကပါတယ္။တည္းခိုခန္းအားလံုးျပည့္ေနတဲ့အျပင္ဓမၼာရံုမွာေတာင္ေနရာမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။အၿပီးသတ္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ထြက္လာတဲ့ရက္ကဇန္နဝါရီ3ရက္၊ဒီေန႔4ရက္ေန႔လြတ္လပ္ေရးေန႔ျဖစ္ေနတာကိုး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ဘုရားဖူးပရိတ္သတ္ကအရမ္းမ်ားၿပီးတည္းစရာေနရာမ႐ွိေအာင္ကိုျဖစ္ေနပါတယ္။တည္းခိုခန္း႐ွာမရတာနဲ႔မနက္စာစားရေအာင္ဆိုၿပီးစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုထဲဝင္လိုက္ပါတယ္။စားစာရာေတြမွာၿပီးနဲ႔ေနာက္ဆိုင္႐ွင္ျဖစ္သူကကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုၾကည့္ၿပီးတည္းစရာေနရာရၿပီလားဟုေမးရာမရေသးေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါတယ္။အဲဒီဆိုင္႐ွင္ကပဲသူ႔ဆိုင္မွာအခေၾကးေငြေပးၿပီးတည္းလို႔ရေၾကာင္းေျပာေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ဝမ္းသာသြားပါတယ္။ဒါေပမယ့္သူ႔ဆိုင္မွာတည္းမယ္ဆိုရင္ထမင္းဟင္းကိုလည္းသူ႔ဆိုင္မွာပဲစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ကလည္းသေဘာတူတဲ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့ဆိုင္ေနာက္ေဖးကအခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုကိုလိုက္ျပၿပီးေနရာေပးပါတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေနစရာရၿပီးေရာကြာဆိုၿပီးမနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔အဲဒီအခန္းေလးထဲေျပာင္းၿပီးေနရာခ်လိုက္ၾကပါတယ္။ညကလည္းအိပ္ေရးပ်က္ထားတာ၊မနက္ခင္းေရာက္ခါစကလည္းေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရေသးေတာ့ခနတြင္းပဲသံုးေရာက္သားအိပ္လိုက္ၾကတာေန႔ခင္းတစ္နာရီေလာက္မွႏိုးပါတယ္။

အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ေရခိ်ဳးမယ္လို႔စဥ္းစားၿပီးဆိုင္႐ွင္ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ေရကသူ႔ဆိုင္မွာမ႐ွိေၾကာင္း၊ေရေရာင္းတဲ့ေနရာမွာသြားၿပီးဝယ္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းေရေရာင္းတဲ့ေနရာကိုေမးၿပီးထြက္လာၾကပါတယ္။ညတုန္းကေတာင္တက္ေနရလို႔ခ်မ္းမွန္းမသိသာေပမယ့္ခုလိုခ်ိန္ၾကေတာ့က်ိဳက္ထီး႐ိုးေတာင္ေပၚမွာတစ္အားေအးေနပါတယ္။ဒါနဲ႔ေရမခ်ိဳးေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးကိုယ္လက္သုတ္သင္မ်က္ႏွာသစ္နဲ႔ၿပီးခဲ့ၾကပါတယ္။ၿပီးတဲ့အခါေရေရာင္းတဲ့သူကိုဘယ္ေလာက္က်လည္းေမးၾကည့္ေတာ့တစ္ပံုးကိုသံုးရာတဲ့။ပံုးဆိုလို႔အႀကီးႀကီးမွတ္မေနနဲ႔ဗ်။ေျခေထာက္ေဆးဖို႔ေလာက္ခြက္သာသာပံုးေလးေတြ။ေရခ်ိဳးမယ္ဆိုပံုးႏွစ္ဆယ္ေလာက္ခိ်ဳးေတာင္အားရမယ္မထင္ဘူး။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာင္ေပၚမွာကေရ႐ွားလို႔ထင္ပါရဲ႕။ဒါနဲ႔က်သင့္ေငြ႐ွင္းၿပီးထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

ဆိုင္ျပန္ၿပီးထမင္းျပန္စားၿပီးတဲ့အခါ
ဘုရားေပၚသြားရေအာင္ကြာဆိုၿပီးေနာက္တစ္ေခါက္ဘုရားဖူးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ေရႊသကၤန္းကပ္ဖို႔သြားဝယ္တဲ့အခါဆိုင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့မနက္တုန္းကအဲဒီဆိုင္ေပါက္ဝေ႐ွ႕အိပ္ေနမိတာေတာင္ျပန္သတိရမိပါတယ္။ေရႊသကၤန္းကပ္ၿပီးတဲ့အခါရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာခဏထိုင္ၿပီးစကားေျပာေနခဲ့ၾကပါတယ္။ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာကလူေတြပိုၿပီးေတာင္မ်ားလာပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ပလတ္စတစ္မိုးကားေလးေတြမိုးၿပီးအိပ္ေနၾကပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔လို တည္းခိုခန္းမရတဲ့လူေတြျဖစ္မွာေပါ့ဗ်ာ။ရင္ျပင္ေတာ္ကေနက်ီးပါးစပ္ဆိုတဲ့ေနရာကိုသြားၾကည့္ၾကပါေသးတယ္။ေရတံခြန္ကိုေတာ့မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။လူေတြကလည္းပန္းေနေတာ့သြားခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိပါဘူး။

ရင္ျပင္ေတာ္ကျပန္ဆင္းလာၿပီးနီးနီးနားနားပတ္ဝန္းက်င္ကိုေလ်ွာက္ၿပီးသြားၾကပါတယ္။ေစ်းတန္းေတြထဲမွာဝင္ၿပီးက်ိဳက္ထီး႐ိုးအမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြ၊အကၤ်ီေလးေတြဝယ္ၿပီးတည္းခိုတဲ့ေနရာကိုျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။တေရးတေမာျပန္အိပ္ၾကပါတယ္။အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ညေနဘက္ေတာ္ေတာ္ေတာင္ေမွာင္ေနပါၿပီ။ထၿပီးမ်က္ႏွာသစ္၊ထမင္းစားၿပီးဘုရားေပၚျပန္တက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
က်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားကေန႔ခင္းဖက္ဖူးရင္တစ္မ်ိဳးသပၸါယ္သလိုညဘက္မီးေရာင္ေအာက္မွာတစ္မ်ိဳးသပၸါယ္လွပါတယ္။ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ေနခဲ့ၾကၿပီးမွေစ်းတန္းေတြဘက္ေငးရင္းတည္းခိုစရာေနရာ႐ွိရာထမင္းဆိုင္ကိုျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ညဘက္မွာတစ္အားေအးလာတဲ့အတြက္ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ညဥ့္နက္မွအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး မနက္ေတာ္ေတာ္ေလးလင္းမွ အိပ္ရာကထခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီေန႔ျပန္ဆင္းမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ပစၥည္းေတြျပန္သိမ္း၊ဆိုင္႐ွင္ကိုအခန္းအပ္ၿပီးအဲဒီဆိုင္မွာပဲမနက္စာစားခဲ့ၾကပါတယ္။မျပန္ခင္ဘုရားေပၚတက္ၿပီးဘုရားဖူးခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ဘုရားဖူးၿပီးေတာ့ျပန္ဆင္းဖို႔အတြက္ကားဂိတ္ကိုထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။အဆင္းကိုေတာ့ကားနဲ႔ဆင္းေတာ့မယ္ဆိုၿပီးထြက္မယ့္ကားေတြလိုက္ေမးၾကပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကားေတြကအဖြဲ႔လိုက္လာတဲ့ဘုရားဖူးအဖြဲ႔ေတြကိုပဲတင္တာဗ်။ကြၽန္ေတာ္တို႔လိုတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္လာတဲ့သူေတြဆိုရင္လူျပည့္ၿပီဆိုၿပီးမတင္ဘူး။ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရဘူးဗ်ာ။အေတာ္ညစ္ပတ္တဲ့ကားလိုင္းေတြပဲဗ်ာ။ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ေစာင့္ၿပီးတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေရာက္ကဆက္ၿပီးမေစာင့္ခ်င္ေတာ့ပဲ အတက္ေတာင္ေျခလ်ွင္တက္လာခဲ့ေသးတာ။အဆင္းလည္းေျခလ်င္ဆင္းမယ္ကြာ လို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီး အလာတုန္းကလမ္းအတိုင္း ေျခလ်င္ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။

က်ိဳက္ထီး႐ိုးေတာင္က အတက္သာ အားစိုက္ၿပီးတက္ခဲ့ရေပမယ့္အဆင္းၾကေတာ့ေျခေထာက္ေတြကသူ႔ဘာသာသြားေနတာ။ဟန္ေလးပဲထိန္းေပးရံုပဲလူက။ေတာ္ေတာ္သက္သာတယ္ဗ်ာ။ေန႔ခင္းဘက္ဆင္းလာတာဆိုေတာ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္းေကာင္းေကာင္းၾကည့္လို႔ရတာေပါ့။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကအဆင္း၊လမ္းမွာကြၽန္ေတာ္တို႔လိုပဲေျခလ်င္တက္လာၾကတဲ့လူေတြနဲ႔ဆံုေတာ့ ေရာက္ေတာ့မွာလားဘုရားကလို႔ေမးၾကပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး၊ေရာက္ေတာ့မွာပါ လို႔ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ကိုယ္ေတြကေရာက္ဖူးခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ခုမွတက္လာတဲ့သူေတြနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ဆရာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။
လမ္းမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ဖိနပ္သည္းႀကိဳးေပါက္လို႔ ဖိနပ္ႀကီးကိုင္ၿပီး ေခြၽးတလံုးလံုးနဲ႔ေလ်ွာက္ေနၾကပါတယ္။သူတို႔ကေန႔ခင္းဖက္တက္လာတာဆိုေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ပိုၿပီးပင္ပန္းတာေပါ့ဗ်ာ။
အဆင္းကေတာ့ဘာမွေထြေထြထူးထူးမ႐ွိလွပါဘူး။ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲျပန္ဆင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ဆင္းရင္းဆင္းရင္းနဲ႔အသံခ်ဲ့စက္သံၾကားလို႔ၾကည့္မိေတာ့ညတုန္းက သူ႔ရဲ႕နတ္နန္းကို မဝင္လို႔ဆိုၿပီး မဝင္ရင္က်ားကိုက္ေသတတ္တယ္လို႔ ေျခာက္လွန္႔လိုက္တဲ့ နတ္ကေတာ္ရဲ႕နတ္နန္းကို ေတာင္ေရာက္လာပါၿပီ။ကြၽန္ေတာ္တို႔က်ားမကိုက္တဲ့အျပင္ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပဲဘုရာဖူးၿပီးလို႔ေတာင္ျပန္ဆင္းလာၾကပါၿပီ။

က်ိဳက္ထီး႐ိုးေတာင္ေျခလ်င္ခရီးကအတက္မွာပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔7နာရီေလာက္တက္ခဲ့ရေပမယ့္အဆင္းခရီးမွာေတာ့3နာရီသာသာေလာက္နဲ႔ကင္ပြန္းစခန္းကိုျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာပါတယ္။
အတက္ႏွင့္အဆင္းကၾကာခ်ိန္ထက္ဝက္ေလာက္ကြာပါတယ္။
ကင္ပြန္းစခန္းကေနရန္ကုန္ျပန္ထြက္မယ့္လိုင္းကားကလည္းအဆင္သင့္ေတြ႔တာနဲ႔လက္မွတ္ျဖတ္ၿပီးထမင္းဆိုင္မွာထမင္းစားရင္းေစာင့္ၾကပါတယ္။သိပ္မၾကာပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ကားလည္းထြက္ပါတယ္။ကားေပၚမွာေတာ့သံုးေယာက္လံုးအိပ္ၿပီးလိုက္လာၾကပါတယ္။ရန္ကုန္ကို ညေနဘက္ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္ေလာက္မွာျပန္လည္ေရာက္႐ွိခဲ့ပါတယ္။က်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားဖူးခရီးစဥ္ဟာကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့အျမဲတမ္းအမွတ္ရစရာခရီးစဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

Credit-google image

အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ
Author - Ye Thiha Kyaw
@yethihakyaw
fb.com/yethihakyawtwingyi
MSC - 093