ျပိဳကြဲသြားေသာ မိသားစုေလး

ဒီလိုအေျခအေနျဖစ္လာမယ္လို႔ လံုးဝမထင္မွတ္ထားခဲ႕မိတာ အမွန္ပါ။ငါမင္းအေပၚ အၾကြင္းမဲ႕ယံုၾကည္ခဲ႕မိတာ ငါ့ရဲ႕အၾကီးမားဆံုး အမွားတစ္ခုလား။ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးခရီးဟာလည္း မတိုခဲ႔ပါဘူးကြာ။ခုဆိုသားေလးေတာင္ တကၠသိုလ္ေရာက္ေနျပီ။အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ၾကာခဲ႕တဲ႔အိမ္ေထာင္ေရးခရီးနဲ႕ မိသားစုခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြဟာ ငါတို႔မိသားစုကိုခိုင္မာေအာင္တုတ္ေႏွာင္ေပးခဲဲ့တဲ႕ သံေဃာဇဥ္ၾကိဳးတစ္ခုျဖစ္မလာခဲ႕တာ ငါတကယ္ကိုအံ႔ၾသထိတ္လန႔္မိတယ္ကြာ။

လူေတြဟာ ဆင္းရဲတဲ႕ဒဏ္ကိုသာခံႏိုင္တယ္,ခ်မ္းသာတဲဲ့ဒဏ္ကိုေတာ႔ မခံႏိုင္ဘူးဆိုတဲ႕စကား သိပ္မွန္တယ္ဆိုတာကို ငါမင္းေၾကာင့္ ဘဝနဲ႕ရင္းျပီး နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ႕ရတယ္။တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ေထာင္သက္ ခရီးအစတုန္းက စီးပြားေရးအဆင္မေျပလို႔ အခ်ဥ္ထုပ္ေတြလုပ္ေရာင္းတဲ႕ လုပ္ငန္းေလး စလုပ္ခဲ႕တယ္။ဆိုင္ေတြကို လိုက္ပို႔ခဲ႕တယ္။ေရာင္းရတစ္ခ်က္ မေရာင္းရတစ္ခ်က္နဲ႕ေပါ့ကြာ။ဆိုင္ေတြက ငါတို႔အခ်ဥ္ထုပ္ကိုမလိုခ်င္လို႔ ေအာ္ေငါက္လႊတ္တာေတာင္ရိွရဲ႕။အခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြကေတာ႔ လိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႕ေပါ့။ဒီလို မေရာင္းရတစ္ခ်က္ ေရာင္းရတစ္ခ်က္နဲ႕ ငါတို႔လုပ္ငန္းေလးအစမွာ ေငြေရးေၾကးေရးအဆင္မေျပလို႔ အခ်ိဳ႕ေန႔ေတြဆို ဟင္းေတာင္မဝယ္စားႏိုင္ပဲ ငပိရည္ေလးနဲ႕ ျပီးခဲ႕တဲ႕ေန႔ေတြ။လကုန္တုိင္းအျမတ္မက်န္လို႕ ခ်ခဲ႕ရတဲ႕သက္ျပင္းေတြ။ငါတို႔လုပ္ထားတဲ႔ အခ်ဥ္ထုပ္ေတြအကုန္မေရာင္းႏိုင္ပဲ မိႈတက္ကုန္လို႕ ဝမ္းနည္းခဲ႕ရတာေတြ။ဒီလို ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲတဲ႕ အခ်ိန္ကာလေတြမွာေတာင္ မင္းကငါ့ကိုလက္တြဲမျဖဳတ္ခဲ႕ပဲ "ေမာင္တစ္ထမ္း,မယ္တစ္ရြက္" ဆိုသလို မိသားစုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို အတူတူၾကိဳးစားရုန္းကန္ေပးခဲ့ေပမဲ႕။
အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာတဲ႕အခါမွာေတာ႔..............။

ဟုတ္တယ္။အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာတဲ႕အခါမွာေတာ႔ ငါတို႕အခ်ဥ္ထုပ္လုပ္ငန္းေလးဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းေအာင္ျမင္လာသလို မင္းရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြဟာလည္း တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ႔ပံုရတယ္။ငါကေတာ႔ ဒီလိုျဖစ္မယ္လို႔ လံုးဝမထင္ထားဘူး။ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔လုပ္ငန္းကို ငါဟာ ထပ္မံၾကီးမားတဲ့ေလာဘေတြနဲ႕ ပိုမိုေအာင္ျမင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုျပီး နည္းလမ္းေတြ ၾကိဳးစားရွာေဖြေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ေနာက္ကြယ္မွာ မင္းက............။

ေနာက္ကြယ္မွာမင္းက ေကာင္ေလးငယ္ငယ္တစ္ေယာက္နဲ႕ ရႈပ္ေနတယ္လို႔ သတင္းစကားေတြၾကားတဲ႕အခါမွာ ငါမယံုခဲ႕ဘူး။ေကာလဟာဟေတြပါ,ငါတို႔ကို မနာလိုမုန္းတီးတိုက္ခိုက္ခ်င္တဲ႕သူေတြက ငါတို႔အိမ္ေထာင္ေရးျပိဳကြဲေအာင္ မဟုတ္တဲ႕သတင္းစကားေတြလႊင့္တာပါလို႔ ငါဇြတ္မိွတ္ေတြးေတာယံုၾကည္ခဲ႕မိတယ္။ဒါေပမဲ႕ ငါမွားသြားခဲ႕တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေရာက္တဲ႕ အခါမွာေတာ႔ ငါသိနားလည္ခဲ႕ရတယ္။မေမ်ွာ္လင့္တဲ႕ တစ္ေနရာမွာ မင္းနဲ႕အတူေကာင္ေလးငယ္ငယ္တစ္ေယာက္ကို ငါေတြ႕လိုက္တဲ႕အခါမွာေတာ႔ ကမာၻပ်က္ျပီးေမွာင္မဲေနတဲ႕အခိ်န္မွာ ရုတ္တရက္ လ်ွပ္စီးလက္လိုက္သလို အံ႔အားသင့္ထိတ္လန္႕မႈေတြက ငါရဲ႕တည္ျငိမ္ေနတဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ဦးေႏွာက္မွာ ရုတ္တရက္ေပၚထြက္လာခဲ႕ရတယ္။ငါမဟုတ္ပါေစနဲ႕လို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ဆုေတာင္းျပီး ငါ့အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို စံုစမ္းခိုင္းလိုက္တဲ႕အခါမွာေတာ႔ ရလိုက္တဲ႔သတင္းေတြ,ဓါတ္ပံုေတြက ငါေကာလဟာလပါလို႔ အထင္မွားခဲ႕မိတဲ႕ အမွန္တရားေတြကို ပိုမိုခိုင္မာလာေစခဲ႕တယ္။

ငါဟာ ေဒါသၾကီးျပီး ၾကမ္းတမ္းတဲ႕ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မဟုတ္တဲ႕အတြက္ ငါမင္းကိုရိုက္ႏွက္ဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ႔သလို ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုသတ္ပစ္ဖို႔အထိလည္း ငါမမိုက္မဲေသးပါဘူး။ဒါေပမဲ႕ ငါမင္းအတြက္ စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္ေတာ႔ျပင္ဆင္ထားခဲ႕တယ္။ဒီစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးျပီးရင္ ဒီအိမ္,ဒီျခံနဲ႕ဒီေအာင္ျမင္ေနတဲ႕စီးပြားေရးကို မင္းနဲ႕အတူထားခဲ႕ျပီး ေငြအနည္းငယ္နဲ႕သားေလးကိုသာ ငါနဲ႕အတူေခၚသြားမွာပါ။မင္း သားေလးကိုသိပ္ခ်စ္ျပီးမခြဲႏိုင္တာ ငါသိပါတယ္။ဒါေပမဲ႕ ငါသားေလးကို သူ႔အေဖမဟုတ္တဲ႕သူစိမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ငါမထားခဲ႕ႏိုင္သလို မိုက္မဲလွတဲ႕သူ႕အေမရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း မျမင္ေစခ်င္ဘူး။သားေလးက အရြယ္ေရာက္ေနျပီျဖစ္တာေၾကာင့္ မင္းရဲ႕လုပ္ရပ္ကိုသူမၾကိဳက္ေပမဲ႕ သူမင္းကို အၾကာၾကီးမုန္းတီးေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ငါလည္း မင္းကိုမမုန္းတီးခဲ႕ပါဘူး....ရင္နာျပီးအံ႕ၾသထိတ္လန့္ခဲ႕ရံုေလးပါကြာ။

Photo credit-pixabay.com

Author-myothuzar,MSC-033