Sa Mundo ng Kawalan

in poetry •  6 years ago 

2018-08-16 08.54.15 1.jpg
Madilim ang kalangitan
Nang aking mapakinggan
Ang ingay ng
Nakabibinging katahimikan;
Nasaan ako?
Iyon ang nasa sa aking isipan.

Ako’y ulilang musmos
Sadyang pinagkaitan
Ng lahat ng bagay
Sa aking kapaligiran;
Mahalaga ba ako?
Iyon ang hindi ko alam.

Munting silaw
Ang aking natitinigan,
Ngunit ito’y biglang
Lumisan ng tuluyan;
Bakit ganito?
Iyon ang sigaw at pinaghihinakitan.

Ilang saglit pa
Ang matuling dumaan,
Lumingon-lingon ako
At saka natigilan;
May kasama ba ako?
Iyon ang tanong ng sadyang iniwan.

Nagyeyelo
Ang nakangingilong hangin
Nang ito’y humaplos
Sa balat na sa akin;
Kailan pa ba ito?
Iyon ang tanong ng aking kainipan.

Sa aking pangungulila
Sadya kong nakapa,
Ang ganitong pakiramdam:
nahihimlay,
naiwan,
sa mundo ng kawalan.

Hello everyone! I just wanted to share this poem I wrote when I was in High School published under our news letter "Alon". I hope you enjoyed reading it. Thank you!

Authors get paid when people like you upvote their post.
If you enjoyed what you read here, create your account today and start earning FREE STEEM!