Piosenka z 1860 roku, w dosyć oryginalnej interpretacji Dropkick Murphys. Opowiada o losach żołnierza (tytułowy Johnny) i jego kochanki. Którą pozostawił z dzieckiem, uciekając do wojska. Z którego wrócił mocno okaleczony (bez nóg). Utwór opowiada o ich spotkaniu, o tym że dziewczyna jakoś ułożyła sobie życie natomiast Johnny nie bardzo.

Johnny, I Hardly Knew Ya w wykonaniu Dropkick Murphys ma wydźwięk antywojenny, podobnie zresztą jak teledysk. Choć klip przedstawia sprawę prościej, pokazuję dzieciaków bawiących się w wojsko. Dla nich to świetna rozrywka, ale nie dla starszego pokolenia — przedstawionego przez babcię jednego z chłopców. Dla niej to mniej zabawne. Patrząc z tej perspektywy, bardzo fajnie komponuje się z tekstem. Ponieważ Johnny również w pewnym sensie jest z siebie dumny, ciągle wspomina We had guns and drums and drums and guns, hurroo hurroo. Można się zastanowić czy to bohaterskie zostawienie kobiety z dzieckiem, według Wikipedii są interpretacje gdzie żołnierza nazywa się bohaterem.

Nie byłbym sobą, gdybym nie nawiązał do obecnych czasów. Zastanawia mnie postawa takich, że tak sobie to nazwę koszulkowych patriotów. Czy takiego patriotyzmu teraz potrzebujemy, czy nie lepiej byłoby dla naszego kraju by ci ludzie zajęli się swoją rodziną, pracą, czymś co by mogło przynieść jakąś wymierną korzyść naszemu społeczeństwu? Wymachiwanie flagą, palenie rac, patrząc z perspektywy taj piosenki jest dziecinne i naprawdę mało bohaterskie. Oczywiście należy pamiętać o bohaterach, lecz trzeba wiedzieć o tym że prawdopodobnie większość z nich wolałaby zamiast walczyć spokojnie żyć z rodziną.