[Zdarzyło to się...] 458 lat temu. Krwawa Hrabina z Čachtic

W przypadku dzisiejszej bohaterki mojej opowieści fakty historyczne przeplatają się z legendami, które powstały na jej temat. W dniu 7-go sierpnia 1560 roku urodziła się węgierska hrabina Elżbieta Báthory, siostrzenica króla polskiego Stefana Batorego.

Węgierski ród Báthory należał do znaczących rodzin w historii Europy. Hrabina Elżbieta Batory była kalwinistką, podobnie jak jej matka Anna, która należała do pierwszej grupy szlachty, która wspierała reformację protestancką na Węgrzech, a nawet założyła szkołę protestancką w Erdöd. Jednakże większość rodu Báthory stanowili katolicy. Najsłynniejszym z nich był oczywiście wuj Elżbiety - książę siedmiogrodzki Stefan Batory, który przez małżeństwo z Anną Jagiellonką został w 1574 roku królem Polski. Jej kuzyn, hrabia Jerzy VII Thurzo był palatynem na dworze Macieja Habsburga króla Węgier i Chorwacji, natomiast jej krewni byli również inni pomniejsi książęta z Transylwanii.

W chwili gdy Elżbieta przyszła na świat rodzina Báthory była najprawdopodobniej najbogatszą rodziną na Węgrzech, jak często w takich przypadkach bywa nie brakowało wśród nich ekscentryków i dziwaków, jeden z jej braci jest opisywany jako “satyr”, wujek był diabolistą, a ciotka była lesbijką. Jak widać rywalizacja wsród rodziny o zapisanie się na kartach historii był dość duża, ale to tylko Elżbieta trafiła do “Księgi rekordów Guinessa” jako najsłynniejsza seryjna morderczyni.

Małżeństwo

W wieku piętnastu lat Elżbieta Báthory została wydana za mąż za 26-letniego hrabiego Franciszka Nádasdy w dniu 8 maja 1575 roku. O sile jej nazwiska, może zaświadczyć, że po ślubie nie przyjęła nazwiska męża jak to było w zwyczaju, tylko zachowała swoje. Hrabia Nádasdy większość swojego życia spędził na wojnach z Turkami, w węgierskiej historii zapisał się jako Czarny Rycerz lub “Czarny Bohater Węgier”. Oprócz wielkiego oddania w walce i ogromnej odwagi, zasłynął również ze swojego ekstremalnego okrucieństwa wobec więźniów osmańskich, których głowy po ścięciu używał do gry w rodzaju piłki nożnej. Można przypuszczać, że chciał dorównać w okrucieństwie Władowi Palownikowi, i w podobny sposób traktował tureckich wrogów, ale Drakula był dla niego nieosiągalnym wzorem.

Dopiero po dziesięciu latach doczekali się potomstwa, w sumie mieli trzy córki i syna. Z racji tego, że hrabia Franciszek Nádasdy większość czasu spędzał poza swoim zamkiem na wojnach z Turkami, hrabina otoczona była oddaną służbą, z którą według różnych źródeł uprawiała czarną magię. Sprawy przybrały inny bieg w dniu 4-go stycznia 1604 roku, kiedy hrabia Nádasdy zmarł nagle na jednej z wypraw wojennych. Pierwszą rzeczą, którą uczyniła wdowa, było odesłanie matki hrabiego z zamku Čachtic, gdzie ta miała pieczę nad synową podczas nieobecności hrabiego. Elżbieta jawnie nienawidziła swojej teściowej, a po jej odesłaniu z zamku została niekwestionowaną panią hrabstwa i zamku Čachtic.

Być piękną

Według wszystkich źródeł hrabina Elżbieta była wyjątkowo piękną kobietą, dla której jej fizyczne piękno było obsesyjne. Z biegiem lat była świadoma, że jej piękno będzie blednąć. Oprócz tego, że była bardzo piękna, była również despotyczna i samolubna oraz temperamentna, i te trzy cechy łączyły się, co skutkowało w przyszłości jej złą sławą.

Pewnego dnia, gdy jedna ze służących czesała włosy hrabiny, przez nieuwagę pociągnęła zbyt mocno szczotką włosy hrabiny, ta bez chwili zastanowienia uderzyła dziewczynę dłonią w twarz, a że zwykła nosić dość duże pierścienie, to jeden z nich przeciął skórę na twarzy dziewczyny. Krew trysnęła na boki, kilka kropel spadło również na dłoń hrabiny. Okazało się, że miejsce w którym krew dziewczyny splamiła dłoń hrabiny jakby “odmłodniała”, skóra wyglądała tak samo jak u młodej dziewczyny. W głowie hrabiny zrodził się diabelski pomysł, który tłumaczyła sobie zapisami z biblii, że krew jest życiem (Księga kapłańska 17.11).

Natychmiast po tym zdarzeniu hrabina wezwała swoich służących, którzy rozebrali młodą pokojówkę, przecięli ją i odsączyli całą krew do wielkiej kadzi. Hrabina wykąpała się we krwi młodej dziewczyny, rezultat tej kąpieli ją bardzo zadowolił. Przez kolejne dziesięć lat służba na zamku Čachtic miała za zadanie dostarczać nowych dziewcząt, które były zabijane i hrabina kąpała się w upuszczanych z ich ciał krwi. Jedna z ofiar zdołała jednak uciec przed kąpielą i rozpowiedziała w mieście, co się stało, szybko połączono to ze zniknięciami młodych dziewcząt, które miały miejsce od lat.

Mieszkańcy miasta poprosili samego węgierskiego króla Macieja Habsburga, który niezwłocznie w dniu 30-go grudnia 1610 roku wysłał swojego palatyna Jerzego VII Thurzo (kuzyna hrabiny) z oddziałem żołnierzy do zamku Čachtic, w celu wyjaśnienia tajemnicy.

Co znaleźli żołnierze w zamku Čachtic?

W głównej sali zamku znaleziono martwą dziewczynę, która została pozbawiona krwii, znaleźli jeszcze jedną wciąż żywą, ale której ciało było przewiercone małymi dziurkami skąd sączyła się krew. W lochu natomiast znaleźli wiele dziewczyn wciąż żyjących, ale również przebitych małymi dziurkami, oraz 50 martwych kobiet, pozbawionych krwi. Hrabinę Elżbietę zastali natomiast w czasie posiłku, gdy przeżuwała surowe mięso, które odgryzła lub odcięła z ciała młodej wciąż żywej dziewczyny, która leżała przed nią. Przypuszczam, że jej logika polegała na tym, że jedząc młode mięso również pozostanie młoda.

Hrabinę Elżbietę umieszczono w areszcie domowym w zamku Čachtic, natomiast w Bitsce na przełomie stycznia i lutego 1611 roku przeprowadzono proces sądowy. Hrabina nie stawiła się przed sądem, nie chciała zeznawać. W węgierskich archiwach zachowały się zeznania służby, które obciążyły hrabinę. Jej majordomus zeznał, że widomo mu o 37 zabitych dziewicach, z których 6 sam zwabił do zamku ofertą dobrej pracy. Dziewczyny zostały związane i pocięte nożyczkami. Inne osoby ze służby potwierdziły te praktyki. Na procesie zeznawało również około 300 świadków, którzy zeznali, że ich córki poszły szukać pracy do zamku i już nigdy nie wróciły.

W sentencji wyroku, wszyscy służący hrabiny zaangażowani w ten proceder zostali skazani na śmierć, część z nich została ścięta, a inni spaleni na stosie. Jeżeli chodzi natomiast o samą hrabinę Elżbietę Báthory to nie została ona nigdy formalnie skazana za te przestępstwa, prawdopodobnie zadziałała siła nazwiska Báthory. Królewski palatyn Jerzy VII Thurzo przekonał króla, żeby odizolować hrabinę, co w jej przypadku oznaczało zamknięcie samotnie w zamku Čachtic. Król wysłał więc kamieniarzy, którzy zamurowali okna i drzwi komnaty sypialnej hrabiny z nią w środku, zostawiając tylko małą dziurkę, przez którą można było podawać jedzenie i wodę.

Cztery lata później, w dniu 21-go sierpnia 1614 roku, strażnik spojrzał przez dziurkę zanim poszedł po posiłek i zobaczył hrabinę martwą, leżącą na podłodze. W chwili śmierci miała 54 lata.

^{Ruiny zamku Čachtic (współcześnie)}

Po śmierci hrabiny Elżbiety

Według sługi jej syna, Pawła Nadasdy, hrabina Elżbieta Báthory została pochowana w kościele w zamku Čachtic w dniu 25 listopada 1614 roku. Jednak okoliczni mieszkańcy byli oburzeni tym faktem, więc w 1617 roku przeniesiono jej szczątki do rodzinnej posiadłości Báthory w Ecsed.

Jednak węgierscy historycy, którzy otworzyli kryptę w kościele zamku Čachtic nie znaleźli tam nic, nie było również szczątków hrabiny w rodzinnej krypcie w Ecsed. Nie wiadomo gdzie zostały przeniesione, lub czy może co jest bardziej prawdopodobne kiedy zostały wykradzione i zbezczeszczone lub spalone przez wściekłych wieśniaków.

Rodzina Báthory użyła wszelkich swoich wpływów, żeby sprawę krwawej hrabiny z Čachtic zatuszować i włożyć między legendy ludowe. Ale w 1720 roku za sprawą jezuity ojca Laszlo Turoczy sprawa znowu ujrzała światło dzienne, gdyż dotarł on do ukrytych i praktycznie zapomnianych zapisów procesowych. Oskarża się go, że swoją pracą chciał wyciągnąć na wierzch brudy przeciwko protestantom, jednakże dzięki jego determinacji sprawa hrabiny Elżbiety Báthory znalazła swoje odpowiednie miejsce w historii i „Księdze rekordów Guinnessa” oraz wielu dziełach popkultury XX wieku. Historia jej życia posłużyła jako scenariusz kilku filmów, spektakli i utworów heavy metalowych.