Wspinaczka należy do sportów wysokiego ryzyka a poniższe informacje mają tylko i wyłącznie charakter informacyjny. Kategorycznie odradzam wszystkim odbywanie takich wycieczek bez wcześniejszego doświadczenia i odpowiednich umiejętności. Jest to już wycieczka o charakterze taternickim, dla osób po kursie, posiadających odpowiednie doświadczenie, bądź też dla bardziej doświadczonych turystów, którzy zdecydują się skorzystać z usług przewodnia. Wszelkie określenia zawarte w tekście typu: "łatwo", "trudno" są kwestią subiektywnego odbioru i nie mogą być traktowane jako pewnik. Coś co dla jednej osoby jest łatwe, dla drugiej niekoniecznie musi takie być.
--
W jednym z moich poprzednich wpisów opisywałem przejście fragmentu grani od Ciemnosmreczyńskiej Przełeczy w kierunku Wrót Chałbińskiego. Teraz chciałbym zabrać Was w przeciwnym kierunku - od Ciemnosmreczyńskiej Przełęczy na wierzchołek dumnie górującego nad okolicą Zadniego Mnicha.
Zadni Mnich (2.172 m.n.p.m) to wyróżniający się z daleka szczyt w głównej grani Tatr Wysokich. Nie jest niestety aż tak znany jak jego niższy bliźniak, gdyż w przeciwieństwie do niego (Mnicha 2.068 m.n.p.m. ), nie jest widoczny z nad Morskiego Oka.
Wschodnia grań Zadniego Mnicha to jeden z najtrudniejszych momentów całej Głównej Grani Tatr Wysokich, jednak z drugiej strony, wschodnią granią zdobycie szczytu dostępne jest dla większości sprawnych turystów obeznanych z górami i zasadami asekuracji. Osoby nie posiadające wiedzy taternickiej mogą zdobyć ten szczyt w towarzystwie uprawnionego przewodnika.
Widok na Mnicha z podejścia pod Zadniego Mnicha - na wierzchołku widać zjeżdżającą ze szczytu osobę.
Aby rozpocząć wspinaczkę, najpierw podchodzimy znaną nam już z wcześniejszego opisu ścieżką na Ciemnosmreczyńską Przełęcz. Tutaj możemy już się oszpeić (w slangu: ubrać uprząż i przygotować cały sprzęt wspinaczkowy potrzebny na dalszą drogę). Wiążemy się liną i ruszamy w górę.
Na pierwszym wyciągu (fragmencie drogi) oddaję prowadzenie i idę na drugiego. Trudności oscylują w okolicach II, czyli tak, jak wynikało to z opisu. Idziemy jak puszcza, tam gdzie łatwiej, w końcowym fragmencie drogi przechodząc przez środek ciekawej ścianki (tutaj łatwiej byłoby chyba obejść ją od lewej, ale ten wariant był raczej ciekawszy).
Dochodzę do stanowiska i przejmuję prowadzenie. Jakież jest moje zdziwienie, gdy po kilkunastu metrach okazuje się, że nie da się iść wyżej - stoję na szczycie :) Byłem przekonany, że do szczytu zostało jeszcze zdecydowanie dalej. Ale teraz znajduję się na małej, kwadratowej platformie szczytowej. Kilka metrów kwadratowych w miarę płaskiej przestrzeni ograniczonych powietrzną otchłanią z każdej strony.
Ze szczytu zjeżdża się na linie. Na górze jest przygotowane nowe stanowisko zjazdowe, więc zjazd jest bezpieczny, aczkolwiek równie emocjonujący jak sama wspinaczka. Zjeżdża się pionową, miejscami nawet przewieszoną ścianą. Oznacza to, że niektóre fragmenty zjeżdżamy w powietrzu, nie mając kontaktu ze skałą. Zastanawialiśmy się, czy lina połówkowa 50m wystarczy, bo ściana z dołu wydawała się dużo wyższa, jednak spokojnie dojeżdżamy do podstawy ściany a nawet nieco niżej w dół żlebu, którym będziemy za chwilę schodzić.
Zadni Mnich - opisywana droga na zdjęciu wiedzie od prawej strony szczytu. Zjazd odbywa się ścianą widoczną na zdjęciu po lewej stronie
Zadni Mnich jest szczytem godnym polecenia osobom zaczynającym swoją przygodę ze wspinaczką, jednak mającym już podstawowe doświadczenie i przećwiczone techniki górskie. Samej wspinaczki nie ma dużo, zwłaszcza w stosunku do podejścia, jednak wycieczkę można połączyć z granią Ciemnosmreczyńskiej Turni bądź też jakąś inną drogą na Mnichu. A na Zadnim Mnichu raczej wielu ludzi nie spotkamy (z dala od szlaków i w cieniu swojego Wielkiego Brata - Mnicha), więc to ciekawa alternatywa dla osób ceniących możliwość ucieczki od tłumów.
Źródła:
Opis i zdjęcia własnego autorstwa