Obrona francuska... e4 e6

Budapeszt... Rozpoczyna się międzynarodowy turniej szachowy. Dla Calla Fourniera (Michelangelo Passaniti) nowego, dwudziestoletniego mistrza szachowego z Francji to pierwszy turniej, w którym startuje jako faworyt. Styl gry Calla nie jest agresywny, nie prze na szachownicy do przodu by za wszelka cenę utrzymać inicjatywę, atakować przeciwnika i zepchnąć go do obrony. Jest graczem defensywnym, ten styl gry przejął od swojego nauczyciela Viktora (Magne-Håvard Brekke). Gra rozważnie polegając na budowaniu silnej pozycji obronnej by za niej kontratakować osłabionego atakami przeciwnika - ten styl gry nie jest widowiskowy ale skuteczny i pozwala mu remisować lub wygrywać partie. W środowisku szachistów Call ma pseudonim "blokada". Tu w Budapeszcie wraz z resztą reprezentacji młodych zawodników z Francji może dowieść, że nieprzypadkowo został mistrzem Francji.

Na swojej drodze w drabince meczowej turnieju Call spotyka jako przeciwnika 9 letniego chłopca o imieniu Max (Adam Corbier). Pierwsza partia rozgrywa się w ich głowach kiedy na korytarzu hotelu wymieniają ciosy na niewidzialnej szachownicy licytując się kolejnymi posunięciami... Call przegrywa ten nieformalny pojedynek.

Max staje się jego obsesją. Okazuje się, że jest jego fanem. Dla Calla jest to jednoznaczne z tym, że Max przez lata śledząc jego karierę i partie szachowe zna jego styl gry, a co za tym idzie mocne i słabe strony gry swojego idola. Call zdaje sobie sprawę, że jest dla Maxa jak otwarta księga. Max zna jego taktykę gry i to daje mu nad Callem przewagę gdyż ten o Maxie nie wie nic - dla niego to gracz znikąd. Po raz pierwszy Call czuje ukłucie strachu... i nie wie jak sobie z tym poradzić. Nikt nie może mu pomóc, kobieta go zdradzi, mistrz zawiedzie, koledzy z drużyny są o poziom niżej i żadne z nich wsparcie. Call jest sam ze swoim strachem i zwątpieniem. Kolejnego dnia ma zmierzyć się z Maxem przy turniejowej szachownicy na oczach wszystkich zawodników. Ta noc rozstrzygnie jak potoczą się dalsze losy Calla, który zanurza się samotnie w nocnym gwarze miasta uciekając z hotelu... Nadchodzi poranek przy finałowej szachownicy siedzi samotnie Max... czy Call się pojawi?

To historia, którą opowiada film "Turniej" Le Tournoi, który powstał w 2015 roku. Reżyserem i autorem scenariusza do tej francuskiej produkcji jest Elodie Namer. Stworzył on prosty obraz z jasnym i czytelnym przesłaniem, że to my jesteśmy najważniejsi dla siebie tacy jacy jesteśmy. To akceptacja siebie jest pierwszym krokiem do prawdziwego czerpania z życia pełnymi garściami tego co ma nam do zaoferowania.

Wśród zwyczajnych scen z życia, uważny widz dostrzeże drobne refleksje na temat codziennego życia, wyborów jakie dokonujemy i konsekwencji jakie w ich wyniku ponosimy. Śledząc losy Calla Fourniera widz zaczyna rozumieć, że wszystko w życiu ma swoja cenę a skupieni na celu nie patrzymy na metki z ceną wiszące na decyzjach, które podejmujemy aby tylko szybciej osiągnąć swoje cele. Że umysł i ciało mogą być kosztownym towarem na sprzedaż by tylko posunąć się o stopień wyżej we wspinaczce na szczyt. Że łyk piwa wypity przy wschodzie słońca i nieznanej dziewczynie ma smak, którego nie zapomina się do końca życia. Że jedna nieprzespana i spędzona na rozmyślaniach noc czasem więcej mówi nam o nas samych niż miejsce w rankingu wyścigu szczurów. Że seks to nie wyścig kto pierwszy skończy ale dzielenie się dotykiem, ciepłem ciał, emocją i zmysłowością aż do zatracenia w drugim człowieku. Że nie potrzebujemy nikomu niczego udowadniać bo sami wiemy ile jesteśmy warci i dzięki temu nikt nie będzie nami manipulował próbując porównywać nas z innymi ludźmi ... Poczucie własnej wartości ... To prawdziwa siła świadomych siebie ludzi.