یکی از پدیده‌های بسیار مفید امروز ترجمه‌ی ماشینی است. درحالی‌که تا چند سال پیش کیفیت ترجمه‌ی فارسی گوگل چندان بالا نبود، ولی امروزه کیفیت ترجمه‌ی ماشینی حتی برای زبان فارسی به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. در مورد ترجمه بین زبان‌های اروپایی، می‌توان گفت که گاه کیفیت آن با ترجمه‌ای که توسط انسان انجام می‌شود، تا حدودی برابری می‌کند.
اما همیشه این‌گونه نبوده است. بیشتر پژوهش‌ها در مورد ترجمه‌ی ماشینی از حدود دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی و مقارن با جنگ سرد آغاز شد. در آن زمان، تنش‌های شدید بین بلوک‌های شرق و غرب، ضرورت زیادی برای ترجمه‌ی ماشینی از زبان روسی به انگلیسی ایجاد کرده بود. از طرف دیگر، دهه‌ی ۱۹۵۰ مقارن با اوج‌گیری تحقیقات هوش مصنوعی و حتی اختراع زبان «لیسپ» است که یکی از مهم‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی هوش مصنوعی است.
در آن زمان، در یکی از دانشگاه‌های آمریکا کارگروهی برای ترجمه‌ی ماشینی از روسی به انگلیسی تشکیل شد. دانشگاه چند میلیون دلار به این کار اختصاص داد و قرار شد در عرض مدت کوتاهی، مثلاً شش ماه، پروژه‌ی ترجمه‌ی ماشینی به انجام برسد. شش ماه سپری شد و پروژه به پایان نرسید. مدت آن را به یک سال افزایش دادند و مبلغ دیگری به آن اختصاص دادند. بعد از یک سال هنوز هدف در دسترس نبود. آن را تا ده سال تمدید کردند و بودجه را نیز چند برابر کردند. در نهایت، به این نتیجه رسیدند که کار به آن آسانی که فکر می‌کردند، نیست و نمی‌توان با آن روش‌ها آن را به سرانجام رساند.
مسئله این است که در آن زمان روش کار بر اساس تعریف قواعد زبان بود. محققان آن زمان تصور می‌کردند اگر تمام قواعد زبان را برای کامپیوتر تعریف کنند، کامپیوتر قادر به درک گفتار خواهد بود. اما معلوم شد که دانش بشر به این سادگی در قالب قواعد قابل بیان نیست.
خلاصه آنکه در دهه‌ی اخیر با پیشرفت چشمگیر هوش مصنوعی شاهد توسعه‌ی ترجمه‌ی ماشینی بوده‌ایم. اما آنچه این پیشرفت خارق‌العاده را امکان‌پذیر کرده است، رویکرد داده‌های کلان و یادگیری ماشینی بوده است که با رویکرد منطقی و مبتنی بر قواعد نیم قرن قبل کاملاً متفاوت است و تنها با سخت‌افزارهای پیشرفته‌ی امروزی امکان‌پذیر است.
bro thanks for sharing
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit