در حالت عادی عدسی چشم شفاف است، اما در بیماری آب مروارید یا کاتاراکت (cataracts)، عدسی چشم کدر می‌شود. در افرادی که دچار این بیماری هستند، به علت کدر شدن عدسی، بینایی چشم آنها مانند آن است که از پشت یک پنجره‌ی مه‌آلود به بیرون نگاه کنند. تاری دید که بر اثر آب مروارید ایجاد می‌شود، می‌تواند کتاب خواندن، رانندگی خصوصاً در شب‌ها، و یا فهمیدن حالت چهره‌ی دیگران را برای فرد دشوار سازد.
در اکثر موارد، آب مروارید به‌کُندی و در طول زمان ایجاد می‌شود. پس از گذشت مدت زمانی، تاری دید به حدی می‌رسد که مانع از بینایی طبیعی فرد می‌شود.
Image credit: healthpowerforminorities.com
در اوایل این بیماری، روشن‌تر کردن محیط و یا استفاده از عینک می‌تواند به حل مشکل آب مروارید کمک کند. ولی در صورتی که بیماری پیشرفت کند، ممکن است نیاز به جراحی آب مروارید داشته باشید. خوشبختانه این عمل جراحی معمولاً جراحی بی‌خطری است و کاملاً مؤثر واقع می‌شود.
علایم و نشانه‌هایی که در آب مروارید وجود دارد، شامل موارد زیر است: تاری دید و یا مه‌آلود شدن میدان بینایی، دشواری دید در شب، حساسیت به نور و درخشش، نیاز به نور بیشتر برای کتاب خواندن و فعالیت‌های دیگر، دیدن هاله به دور چراغ‌ها، تغییرات مکرر شماره‌ی عینک، زرد شدن رنگ‌ها، و دوبینی در یک چشم.
در مراحل اولیه‌ی بیماری، تاری دید ممکن است تنها در بخش کوچکی از عدسی چشم دیده شود و چه بسا که فرد متوجه کاهش بینایی نشود.
اکثر موارد آب مروارید بر اثر پیری و کهولت سن بروز می‌کند. در مواردی نیز صدمه و آسیب باعث تغییر بافت تشکیل دهنده‌ی عدسی چشم می‌شود و زمینه‌ساز بروز آب مروارید می‌گردد.
برخی از بیماری‌های ژنتیکی که مشکلات سلامتی برای فرد ایجاد می‌کنند، ممکن است خطر بروز آب مروارید را افزایش دهند. بیماری‌های دیگر چشم، جراحی قبلی چشم، و یا اختلالات طبی از قبیل دیابت، نیز می‌توانند منجر به بروز آب مروارید شوند. استفاده‌ی طولانی از داروهای استروییدی نیز از علل بروز آب مروارید است.