کلپتومانیا وضعیتی است که در آن فرد نوعی احساس ضرورت برای دزدیدن اقلامی دارد که معمولاً نیازی به آنها ندارد و ارزش چندانی هم ندارند. کلپتومانیا یک بیماری روانی جدی است که می‌تواند درد و رنج شدیدی را برای افراد بیمار و اطرافیان آنها ایجاد کند.
در واقع کلپتومانیا جزئی از اختلال کنترل تکانه است، اختلالی که ویژگی آن وجود مشکلات در خودکنترلی عاطفی و رفتاری است. فردی که دچار اختلال کنترل تکانه است، نمی‌تواند در مقابل وسوسه یا انگیزه برای انجام عملی مضر یا خطرناک نسبت به خود یا دیگری مقاومت کند.
Image credit: eyitayowmarvel.wordpress.com
خیلی از افرادی که دچار کلپتومانیا هستند، به علت اینکه از پیگیری برای درمان روانی وحشت دارند، مخفیانه رفتارهای خود را انجام می‌دهند. روش درمان قطعی برای کلپتومانیا وجود ندارد. با این حال، می‌توان با استفاده از روان درمانی چرخه‌های سرقت جبری را متوقف کرد.
کلپتومانیا علایم و نشانه‌های مختلفی دارد. معمولاً مهم‌ترین علامت کلپتومانیا به این صورت است که فرد احساس ضرورت شدید برای دزدیدن چیزهایی دارد که نیازی به آنها ندارد. احساس تنش و اضطراب و تحریک که منجر به سرقت می‌شود، دیگر علامت این بیماری است. باز علامت دیگر این اختلال، احساس لذت، راحتی، و یا کامیابی است که در حین سرقت به فرد دست می‌دهد. خیلی از این بیماران نیز بعد از سرقت احساس گناه، پشیمانی، تنفر از خود، شرم، و یا ترس از بازداشت شدن دارند. معمولاً کلپتومانیا به صورت یک چرخه است، یعنی بعد از مدتی احساس ضرورت و انگیزه برای سرقت برمی‌گردد.
باید دانست که افراد دچار کلپتومانیا با سارقان معمولی مغازه متفاوت‌اند. افرادی که مبتلا به کلپتومانیا هستند، برای نفع شخصی یا برای انتقام یا ماجراجویی و یا شرارت دزدی نمی‌کنند. سرقت آنها صرفاً به‌خاطر نوعی محرک درونی است که به‌قدری قدرت دارد که آنها توان مقاومت در مقابل آن را ندارند.