علت ابتلا به کلپتومانیا مشخص نیست. در برخی از تئوری‌ها در این زمینه گفته می‌شود که ممکن است ریشه‌ی ابتلا به این بیماری در برخی از تغییرات باشد که در مغز اتفاق می‌افتد. برای درک بهتر این علل احتمالی، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. با این حال، به‌طوری‌که مطالعات نشان داده‌اند، می‌توان گفت که برخی از عوامل با کلپتومانیا در ارتباط هستند.
مشکلاتی در ارتباط با میانجی عصبی «سروتونین» ممکن است با بروز این بیماری در ارتباط باشند. سروتونین یک نوروترانسمیتر است که به تنظیم خلق‌و‌خو و عواطف انسان کمک می‌کند. سطح پایین سروتونین در افرادی که رفتار تکانه‌ای دارند، به‌طور شایع مشاهده می‌شود. بنابراین، در بیمارانی که دچار کلپتومانیا هستند، ممکن است اختلالات میانجی عصبی سروتونین دخالت داشته باشد.
Image credit: natural-health-news.com
اختلالات آزاد شدن «دوپامین» نیز، که یک نوروترانسمیتر دیگر است، ممکن است در ارتباط با سرقت جبری در بیماری کلپتومانیا باشد. دوپامین باعث احساس لذت می‌شود، و بعضی از افراد مکرراً سعی می‌کنند که این احساس را دوباره در خود ایجاد کنند. این یکی دیگر از عوامل ارگانیکی است که ممکن است در بروز بیماری کلپتومانیا دخالت داشته باشد.
مکانیسم دیگری که برای بروز این بیماری پیشنهاد شده است، سیستم «اپیوییدی» مغز است. سیستم اپیوییدی مغز تحریک‌ها و انگیزه‌ها را کنترل می‌کند. عدم تعادل این سیستم می‌تواند باعث شود که فرد به‌سختی بتواند در برابر تحریک‌ها و انگیزه‌های درون ذهن خود مقاومت کند.
در رابطه با عواملی که زمینه‌ساز ابتلا به این بیماری هستند، باید دانست که به‌طور کلی کلپتومانیا بیماری شایعی نیست. با این حال، ممکن است بعضی از افرادی که گرفتار این بیماری هستند، به پزشک مراجعه نکنند، و یا اینکه به علت سرقت‌های مکرر زندانی شوند. بنابراین، احتمال زیادی وجود دارد که بسیاری از موارد این بیماری اصولاً تشخیص داده نمی‌شوند.
این بیماری غالباً در سال‌های نوجوانی و یا در اوایل بزرگسالی شروع می‌شود، ولی گاهی نیز می‌تواند در سنین بالاتر آغاز شود. حدود دوسوم افرادی که گرفتار این بیماری هستند، زن هستند.
سابقه خانوادگی و داشتن بیماری‌های روانی دیگر از عواملی هستند که می‌توانند در ارتباط با بروز این بیماری باشند.