در حالت عادی، سیستم ایمنی بدن ارگانیسم‌های مهاجم مضر، از قبیل ویروس‌ها، باکتری‌ها، و قارچ‌ها، را از بین می‌برد، و بین میکروب‌های بیماری‌زا و میکروب‌های خوب که به طور طبیعی در داخل بدن سکونت دارند، تعادل برقرار می‌کند. با این حال، بعضی از اوقات، این مکانیسم‌های دفاعی دچار اختلال می‌شود و تعداد قارچ‌های کاندیدا در داخل دهان افزایش پیدا می‌کند و در نتیجه عفونت برفک دهانی ایجاد می‌شود.
شایع‌ترین نوع کاندیدا، گونه‌ی کاندیدا آلبیکنس است. عوامل مختلفی مانند ضعف سیستم ایمنی می‌تواند خطر ابتلا به برفک دهان را افزایش دهد.
Image credit: newkidscenter.com
در شیرخواران و افراد مسن به علت ضعیف شدن سیستم ایمنی احتمال ابتلا به برفک دهان بیشتر است. در وضعیت‌های دیگر پزشکی نیز که سیستم ایمنی تضعیف می‌شود مانند سرطان و درمان شیمی‌درمانی برای سرطان، پیوند اعضا و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و نیز عفونت ایدز و اچ‌آی‌وی خطر بروز برفک دهان افزایش پیدا می‌کند.
دیابت یکی دیگر از عواملی است که می‌تواند خطر را افزایش دهد. در بیمارانی که دیابت آنها به خوبی کنترل نشده است، بزاق حاوی مقادیر زیادی قند است که موجب افزایش رشد قارچ کاندیدا می‌شود.
داروهای کورتون، مانند پردنیزولون، کورتون‌های استنشاقی، و آنتی‌بیوتیک‌ها که تعادل طبیعی میکروارگانیسم‌ها در بدن را به هم می‌زنند، باعث افزایش خطر ابتلا به برفک دهان می‌شوند.
عوامل دیگری نیز می‌تواند زمینه‌ساز ابتلا به برفک دهان باشد. به‌عنوان مثال، دندان مصنوعی خصوصاً دندان مصنوعی برای فک بالا، و نیز وضعیت‌هایی که موجب خشکی دهان می‌شوند، خطر ابتلا به برفک دهان را افزایش می‌دهند.
باید دانست که در شیرخواران علاوه بر ضایعات سفید رنگ متمایز که در داخل دهان ایجاد می‌شود، یکی دیگر از علایم ابتلا به برفک دهان این است که شیرخوار ممکن است در شیر خوردن مشکل داشته باشند و تحریک‌پذیر و ناراحت باشد. علاوه بر این، در حین شیر خوردن ممکن است عفونت از دهان شیرخوار به سینه‌ی مادر منتقل شود به همین طریق، از مادر نیز عفونت ممکن است به نوزاد منتقل گردد.