زردی نوزادی به علت وجود بیلی‌روبین بالا در خون نوزاد ایجاد می‌شود. بیلی‌روبین رنگدانه‌ی زردرنگی است که بر اثر شکسته شدن و تجزیه‌ی گلبول‌های قرمز خون ایجاد می‌شود.
زردی نوزادی پدیده‌ی شایعی است، خصوصاً در نوزادانی که قبل از ۳۸ هفته‌ی حاملگی متولد شده‌اند، و معمولاً علت آن این است که کبد نوزاد هنوز به اندازه‌ای رسیده نشده است که بتواند بیلی‌روبین موجود در گردش خون را دفع کند. در برخی از موارد، ممکن است زردی به علت برخی بیماری‌های زمینه‌ای ایجاد شود.
Image credit: kinacle.com
خیلی از اوقات، زردی نوزادی نیازی به درمان ندارد، و در اکثر مواردی که درمان ضرورت دارد، معمولاً درمان‌های غیرتهاجمی کفایت می‌کند. گرچه عوارض به‌ندرت بروز می‌کند، ولی سطح بالای بیلی‌روبین به همراه زردی شدید نوزاد و یا درمان ناکافی زردی ممکن است باعث آسیب مغزی شود.
علامت زردی نوزادی به صورت زرد شدن پوست و اسکلرای چشم است، که معمولاً بین روز دوم تا چهارم پس از تولد ظاهر می‌شود.
برای کنترل نوزاد از نظر زردی، می‌توانید انگشت خود را با ملایمت روی پیشانی یا بینی نوزاد فشار دهید. اگر نوزاد دچار زردی باشد، پس از فشار دادن پوست به رنگ زرد دیده می‌شود، و نشان دهنده‌ی آن است که نوزاد دچار زردی خفیف است. اما اگر نوزاد زردی نداشته باشد، رنگ پوست فقط کمی کم‌رنگ‌تر می‌شود و زردرنگ دیده نمی‌شود. برای بررسی پوست نوزاد، بهتر است در شرایط نور روشن، مثلاً در روشنایی روز، این کار انجام شود.
معمولاً همه‌ی بیمارستان‌ها نوزادان را قبل از مرخص کردن از نظر زردی بررسی می‌کنند. توصیه می‌شود که نوزادان در مدتی که در بیمارستان هستند، هر ۸ تا ۱۲ ساعت از نظر زردی کنترل شوند.
لازم است که نوزاد بین روز سوم و هفتم پس از تولد از نظر زردی مورد معاینه قرار گیرد، زیرا در این زمان است که سطح بیلی‌روبین به حداکثر خود می‌رسد. در صورتی که نوزاد از بیمارستان زود مرخص شود، لازم است که یک ویزیت پیگیری برای بررسی نوزاد ظرف دو روز پس از ترخیص انجام شود.