آگورافوبیا (agoraphobia؛ یعنی «ترس از مکان‌های باز») نوعی اختلال اضطرابی است که در آن بیمار از مکان‌ها و موقعیت‌های باز و بیرونی هراس دارد و در این‌گونه موقعیت‌ها، احساس محبوس شدن، درماندگی، و یا خجالت کشیدن به او دست می‌دهد. بیمار از رفتن به وسایل نقلیه‌ی عمومی، قرار گرفتن در فضاهای باز یا محصور، به صف ایستادن، و یا رفتن به وسط جمعیت هراس دارد.
کلمه‌ی آگورافوبیا از دو جزء آگورا به معنای «میدان شهر» و فوبیا به معنای «هراس» تشکیل شده است.
Image credit: coursepics.com
در این بیماران، اضطراب بر اثر این ترس ایجاد می‌شود که فرد احساس می‌کند راهی برای فرار ندارد و یا اینکه در صورت تشدید اضطراب نمی‌تواند از کسی کمک بگیرد. غالباً با این وضعیت پس از حملات پانیک ایجاد می‌شود و سبب می‌شود که بیمار درباره‌ی اینکه بار دیگر دچار حمله‌ی پانیک شود، اضطراب داشته باشد، و از محل‌هایی که ممکن است منجر به بروز آن شود، اجتناب کند.
افرادی که دچار آگورافوبیا هستند، به سختی می‌توانند در محل‌های عمومی خصوصاً جاهای شلوغ احساس امنیت کنند. این بیماران در صورتی که با یکی از خویشاوندان و یا دوستان به محل‌های عمومی بروند، احساس بهتری خواهند داشت. شدت ترس آنها از محل‌های عمومی ممکن است به حدی باشد که حاضر نباشند از خانه خارج شوند.
درمان آگورافوبیا کار آسانی نیست، زیرا برای درمان این وضعیت بیمار باید با ترس‌های خود روبه‌رو شود. ولی با روان‌درمانی، و با استفاده از داروهای مناسب، بیمار می‌تواند از دام آگورافوبیا رهایی یابد و از زندگی خود بهتر لذت ببرند.