Huzur balıkta...

Şu fani dünyada son yıllarda devam ettirebildiğim tek hobimdir amatör balık avcılığı...Ne zaman başım sıkışsa hep kurtarıcım olmuştur! Nasıl mı? Çünkü huzur balıktadır!

 

 

Bazen balıktayken dünya sadece iki şeyden ibaret olur. Ben ve hedefimdeki balık...
Bütün sıkıntı ve stresimi alıp götürür. Dünyanın bütün her şeyinden sıyrılırsınız balıkta geçici süreliğine de olsa...

 

Mesela balıktayken ev kirası diye bir şey yokturdur, hiç icat bile edilmemiştir.
Doğalgaz faturası diye de bir şey yokturdur ki gecikmiş olsun!
İş stresi mi o da ne?
Falan filana öyle bir zam gelmemiştir, dolar 5 liraya dayanmamıştır, Steem'giller yerlerde sürünmüyordur.
Daha saymakla bitmeyecek yığınla olumsuzluk geçici süreyle de olsa beyninizi kemirmeyi bırakır balıkta.

Hele bir de skor varsa, kovaya kayda değer bir şeyler atabilmiş isek, eve boş değil de bir zafer kazanmış edasıyla girebiliyor isek av dönüşü; değmeyin keyfimize!

 

 

Bu hobiye gönül vereli 20 seneden uzun bir zaman oldu. İlk zamanlar Kızılırmak'ta abimle avlanırdık. Önce oraya gitmek için bir kaç km yol yürürdük. Sonrasında ırmak kenarındaki ağaçlardan sevimli tırtıllar toplardık yem yapmak için. Canlı yem olayına ta o yaşlarda başlamışız meğer... Aynı ağaçtan bir buçuk metre civarında bir de çubuk ayarladık mı kamışımız da hazırdı... Makina da yoktu tabi eskiden, ucunda tek iğne olan 2-3 metrelik bir misinayı bu çubuğun ucuna bağlar, topladığımız sevimli tırtıllardan birer tane iğneye geçirir ve önümüze salıverirdik... Güzel de balık tutardık hani! İlk zamanlarda yürürken daha sonra bir bisikletimiz olmuştu. Ama genelde bisikleti abim kullanır, ben arkadan tıs tıs yürür veya ara ara koşarak onu takip ederdim. Sonra kamışlarımız, makinalarımız da oldu tabi... Misinalar, iğneler, kurşunlar derken git gide ustalaşıyorduk. Sonra Sivas'ın farklı ilçelerinde göllerde ve derelerde yıllarca tatlı su avcılığı yaptık.

 

Deniz balıkçılığına ise 4 sene önce yerleştiğim Akçakoca'da başladım.

 

 

Buradan önce 7 sene yaşadığım İstanbul'da balık avından çok uzak kalmıştım. Akçakoca'da ise her şey, ziyaretime gelen abimin arabasının bagajından, ki arabasının bagajı seyyar bir av bayiisi gibiydi, bir olta seti çarpmamla başlamıştır! O günden sonra önce kefallerle biraz oynaştım sonra lüfer avcılığına başladım. Kimi zaman istavrite kimi zaman iskorpite olta salladık. Sonra Levrek balığı ile tanıştık ki o apayrı bir şey, hakkında sayfalarca yazabilirim.
 

Birazdan hazırlanıp tekrar limanın yolunu tutacağım için bu yazımı burada sonlandırıyorum, akşamki av güzel geçerse raporunu seve seve yazarım. :)