Sci-fi Story: City of the Holy Volcano (English/Turkish)

Training week was completed in the ancient underground city of Samar, where students gathered to sing the anthem of independence in the courtyard of the high school in the city center. Ordin was very happy to have left behind another week of boring lessons. Two weeks later, he would finish high school and spend his days wandering around the city freely until he was hired. The lights on all sides did not lit the courtyard completely. The students stood in rows of seven, their shadows crossed each other as they were impatiently moving. With the command of the director, they began to sing the anthem of independence with enthusiasm.

Fire burning in the heart of mother earth
Feeds, raises, replicates us
We're dedicated to him, we're with him, we worship him.
On the altars, hollows, and roads
In the heart of the promised land
Wander the souls of our martyrs
Fearless, eternally, with divine whispers

Cursed spirits of three-legged devils
Burn in the fire of the holy volcano
We're dedicated to him, we're with him, we worship him.
In galleries, tunnels, and buckets
Underground people are noble, hardworking, honest
Each one magnifies a volcano in their hearts
Proud, carefree, with sincere prayers

The decayed sun reflected in the mirrors
Never let down our enthusiasm
We're dedicated to him, we're with him, we worship him.
Our hearts find peace in the humming of magma
As long as the holy volcano protects us with its arms made of fire
Three-legged demons can't chew our country
We will defend our independence forever

As the students were leaving the courtyard, Sitta approached Ordin, and said: "today is the great day."

"You have finally overcome your fears," said Ordin with a cynical attitude.

"I'm not a psycho like you, son, I've waited for the right time," Sitta said.

Like other students, they went to the city square, walked together for a while and separated to go home.

Ordin stayed alone on the Northwest suburban train after a while, as no other student was going to the suburban areas of the city. He sat on a leather-covered bench in one of the open carriages, watching the shops, temples, and piling houses carved into the ground along the coast of the railway. The electric mini-train, where only eight people can get into each car, entered a narrow tunnel and did not leave the twilight of the tube for a long time. When the train finally came out of the tunnel and came to the station, Ordin jumped down and started to walk into another tunnel where it could barely pass. There were houses on both sides of the tunnel that had been carved out of the soil. The doors of the round entrance of the homes were closed because of the recent burglary incidents in the neighborhood.

When Ordin reached home, his sister was playing on the rug, which was laid on the ground floor, and her mother was trying to open the lid of a large tin can.

"Another week is over," said Ordin cheerfully.

"Two weeks later, high school ends, Did you have a plan for the future?" Nepher asked while she was putting food in canned vegetables on the plates.

"I don't know, I have no idea," said Ordin.

"Your father can arrange you a job at the mine where he works," Nepher said.

"In fact, I don't intend to stay in the underworld, I will go up to the surface," said Ordin.

"I love your jokes," said Nepher while putting metal spoons on the table. Like many mothers, she was bound by love and admiration for the children she was born and raised. The Ordin had his big nose from his father and big black eyes from his mother.

"Sheep and cows go up to the surface to graze, and those famous demons that no one has ever seen do nothing to them," he said.

"It was a good joke, but let's not let it go anymore," Nepher said, getting serious.

"They do nothing to the greenhouse galleries covering the top floor of the city," said Ordin.

"Because the farmers do not go to the surface, the light is transmitted through mirrors. No one has ever been able to go to the surface and return," Nepher said.

"If they're so bad, why don't they come underground."

"Because as long as we are underground, the holy volcano protects us."

Ordin didn't believe in three-legged demons or holy volcano, but he didn't need to extend the matter. She didn't want her mother to worry.

After eating his food, he left the house saying, "I'm going to go for a walk," and then he got on the electric train and went back to the city center. He met his classmate Sitta at one of the coffee shops in the square. Like many places in the Undercity, the shop was darkish, electricity produced by the sacred volcano was not enough to illuminate the city entirely.

"Today's the big day, huh?" Sitta said.

"There's no need to exaggerate it, I'm going to walk around the surface and come back," said Ordin.

Sitta whispered, "Do not speak aloud, do you want to go to jail."

"I will bring the wildflowers from above to let you give your lover Derma, you can say that you bought those special flowers from greenhouses," said Ordin, who did not need to lower his voice, he had no fear of anyone.

"I will not go to the surface as we speak, I will wait for you in the barn," Sitta whispered. One day he visited his father, he discovered that there was no guard at the exit of a barn group. His father was sick, and he was at home. They decided it was time to take action.

They got out of the coffee shop and got on one of the vast freight elevators that came up to the floor of the stables. Sitta told the elevator officer that he had taken a message from his mother to his father who worked in the barn. The elevator attendant did not believe this lie, but as Sitta put a silver coin in his pocket, he did not make any noise. Sitta was proud to discover that the elevator attendant was bribing, returned to Ordin and blinked in a cheerful mood.

As soon as he got up, they were greeted with the smell of manure. The cows came from the grasslands on Earth heated the air from the chimneys with their breath and covered the stone floor with almost entirely fertilized. No one was interested in this mess while Sitta's father was sick.

Ordin entered the upward sloping channel where the cows continued to arrive intermittently and began to move fast inside. The tunnel that farmers and barn workers were forbidden to enter smelled worse than the barn because nobody had cleaned the manure in it for months. The length of the tunnel was much more than Ordin had predicted. He continued walking in the ascending tunnel, drawing large spiral upwards. He was very excited to see the Earth for the first time, and he was not afraid of three-legged demons. The road, which seemed never to end, finally ended, and Ordin stepped to the Earth where no man has been standing for decades.

It was so bright that he had to close his eyes to get used to the light. To protect from the sunlight, he put his hand on his eyes and looked at the environment. There were a green meadow and a wooded area in front of it. "I knew there was no such thing as a three-legged demon," he said to himself. The cow passing by looked at Ordin, thinking it was called.

The three-legged robots that were sent from the Terminus star system were not delayed to determine that Ordin was on the surface. The order they were given was clear. When a second robot approved the definition process, an apple-sized guided mine jumped out like an arrow. A few seconds later, Ordin was vaporized with the cow next to him.

Image Source: https://unsplash.com/photos/qexZLgMcbPc

Kutsal Volkanın Şehri

Kadim yeraltı kenti Semar'da bir eğitim haftası daha tamamlanmış, öğrenciler kentin merkezindeki lisenin avlusunda bağımsızlık marşını söylemek için toplanmıştı. Ordin sıkıcı derslerle geçen bir haftayı daha geride bıraktığı için çok mutluydu. İki hafta sonra artık liseyi bitirecek ve işe girene kadar günlerini şehirde serbestçe dolaşarak geçirebilecekti. Dört bir yanda yanan ışıkların avluyu tam anlamıyla aydınlattığı söylenemezdi. Yedişerli sıralar halinde dizilmiş öğrenciler sabırsızlıkla kıpırdandıkça gölgeleri birbirlerinin içine geçiyordu. Müdürün verdiği komutla bağımsızlık marşını coşkuyla söylemeye başladılar. Bu coşkuda önceki hafta sesleri cılız çıktığı için müdürden işittikleri azarın payı büyüktü.

Toprak ananın kalbinde yanan ateş
Besler, büyütür, çoğaltır bizleri
Ona adanmışız, onunlayız, ona taparız
Sunaklarda, oyuklarda ve yollarda
Vaad edilmiş toprakların yüreğinde
Şehitlerimizin ruhları dolaşır
Korkusuz, ebediyen, ilahi fısıltılarla

Üç bacaklı şeytanların lanetli ruhları
Kutsal volkanın ateşinde yanıp kavrulur
Ona adanmışız, onunlayız, ona taparız
Galerilerde, tünellerde ve kovuklarda
Asildir, çalışkandır, dürüsttür yeraltı halkı
Her biri yüreklerinde birer volkan büyütür
Gururlu, kaygısız, kalpten dualarla

Aynalardan yansıyan çürümüş güneş
Azaltmadı hiçbir zaman coşkumuzu
Ona adanmışız, onunlayız, ona taparız
Magmanın uğultusunda huzur bulur kalplerimiz
Ve kutsal volkan ateşten kollarıyla korudukça
Üç bacaklı iblisler çiğneyemez yurdumuzu
Hep savunduk, savunuruz özgürlüğümüzü

Öğrenciler ikişerli üçerli gruplar halinde avludan çıkarken Sitta yanına yaklaşıp Ordin'e "o büyük gün bugün" dedi.

"Nihayet korkularını yenebildin demek" dedi Ordin alaycı bir tavırla.

"Ben senin gibi psikopat değilim oğlum, uygun zamanı bekledim" dedi Sitta.

Diğer öğrenciler gibi kent meydanına çıkıp bir süre yürüdükten sonra evlerine gitmek üzere ayrıldılar.

Evinin bulunduğu dış mahallere giden başka bir öğrenci olmadığı için Ordin kuzeybatı treninde bir süre sonra tek başına kaldı. Trenin üstü açık vagonlarından birinde deriyle kaplı bir bankta oturuyor, tren yolunun kıyısındaki toprağa oyulmuş dükkanları, tapınakları ve derme çatma konutları seyrediyordu. Her bir vagonuna sadece 8 kişinin binebildiği elektrikli mini tren daracık bir tünele girdi ve tünelin alacakaranlığından uzunca bir süre çıkmadı. Tren nihayet tünelden çıkıp istasyona gelince Ordin aşağıya atladı ve eğilerek ancak geçebildiği bir başka tünele girip yürümeye başladı. Tünelin her iki yanında killi toprağın oyulmasıyla oluşmuş evler vardı. Mahallede son zamanda hırsızlık vakaları arttığı için evlerin yuvarlak giriş kapıları kapalıydı.

Ordin eve vardığında kız kardeşi toprak zemine serili olan kilimin üzerinde oynuyor, annesi ise büyükçe bir konserve tenekesinin kapağını açmaya çalışıyordu.

"Bir hafta daha bitti" dedi Ordin neşeyle.

Nepher açtığı konservedeki sebze yemeğini tabaklara koyarken, "iki hafta sonra lise bitiyor, sonrası için bir plan yaptın mı?" diye sordu.

"Bilmiyorum, hiçbir fikrim yok" dedi Ordin.

"Baban çalıştığı madende sana iş ayarlayabilir istersen" dedi Nepher.

"Aslına bakarsan yeraltında kalmaya niyetim yok, yüzeye çıkacağım" dedi Ordin.

"Senin bu şakalarına bayılıyorum" dedi Nepher metal kaşıkları sofraya koyarken. Birçok anne gibi o da doğurup büyüttüğü çocuklarına büyük bir sevgi ve hayranlıkla bağlıydı. Ordin çengelli büyük burnunu babasından, kapkara iri gözlerini annesinden almıştı.

"Koyunlar ve inekler otlamak için yüzeye çıkabiliyor ve kimsenin görmediği o meşhur şeytanlar onlara bir şey yapmıyor" dedi Ordin.

"Güzel bir şakaydı ama artık uzatmayalım istersen" dedi Nepher ciddileşerek.

"Kentin en üst katını kaplayan sera galerilerine de bir şey yapmıyorlar" dedi Ordin.

"Çünkü çiftçiler yüzeye çıkmıyorlar, ışık aynalarla aktarılıyor. Bugüne dek yüzeye çıkıp geri dönebilen tek bir insan olmadı" dedi Nepher.

"Madem o kadar kötüler neden yer altına inmiyorlar."

"Çünkü yeraltında olduğumuz sürece kutsal volkan bizi koruyor."

Ordin üç bacaklı şeytanlara inanmıyordu ama konuyu uzatmaya gerek duymadı. Annesinin kaygılanmasını istemiyordu.

Yemeğini yedikten sonra "biraz dolaşacağım" diyerek evden çıktı ve elektrikli trene binerek yeniden kent merkezine döndü. Meydandaki kahve dükkanlarından birinde sınıf arkadaşı Sitta ile buluştu. Dükkan yeraltı kentinin birçok yeri gibi loştu, kutsal volkandan üretilen elektrik kenti aydınlatmaya ancak bu kadar yetiyordu.

"Bugün büyük gün öyle mi?" dedi Sitta.

"O kadar da abartmaya gerek yok, yüzeyde biraz dolaşıp geri geleceğim" dedi Ordin.

Sitta fısıldayarak "alçak sesle konuş, hapse mi girmek istiyorsun" dedi.

"Yukarıdan getireceğim kır çiçekleri sevgilin Derma'nın çok hoşuna gidecek, seralarda yetiştirilen özel çiçekler olduğunu söylersin" dedi Ordin, sesini alçaltmaya ihtiyaç duymamıştı, kimseden korkusu yoktu.

"Konuştuğumuz gibi yüzeye çıkmayacağım, ahırda seni beklerim" dedi Sitta fısıldıyarak. Babasını ziyaret ettiği bir gün bir ahır grubunun çıkışında nöbetçi olmadığını keşfetmişti. Babası hastaydı ve evde yatıyordu. Harekete geçmenin tam vakti olduğuna karar vermişlerdi.

"Sen bilirsin" dedi Ordin umursamaz bir tavırla. Kahve dükkanından çıktılar ve ahırların bulunduğu kata çıkan devasa yük asansörlerinden birine bindiler. Sitta asansör görevlisine ahırlarda çalışan babasına annesinden bir mesaj götürdüğünü söyledi. Asansör görevlisi bu yalana inanmadı ama Sitta'nın cebine koyduğu gümüş para nedeniyle asansöre binmesine ses çıkarmadı. Sitta asansör görevlisinin rüşvetçi olduğunu keşfettiği için gururluydu, Ordin'e dönüp neşeli bir havada göz kırptı.

Yukarıda onları kesif bir gübre kokusu karşıladı. Yeryüzündeki otlaklardan gelen inekler nefesleriyle bacalardan gelen havayı ısıtmış ve taş zemini neredeyse tümüyle gübreyle kaplamışlardı. Babası olmayınca bu işlerle kimse ilgilenmiyordu demek ki.

Ordin ineklerin aralıklı olarak gelmeye devam ettiği kanala girdi ve içeride hızla yol almaya başladı. Çiftçiler ve ahır görevlilerinin girmesinin yasak olduğu tünel ahırdan da berbat kokuyordu çünkü yerdeki gübreleri aylardır kimse temizlememişti. Tünelin uzunluğu Ordin'in tahmin ettiğinden de fazlaydı, yukarıya doğru geniş helezonlar çizerek yükselen tünelde yürürken terden sırıklsıklam olmuştu. Ordin üç bacaklı iblislerden korktuğu için değilse bile yeryüzünü ilk kez göreceği için çok heyecanlıydı. Hiç bitmeyecekmiş gibi görünen yol sonunda bitti ve Ordin onlarca yıldır hiçbir insanın ayak basmadığı yeryüzüne çıktı.

Ortalık o kadar aydınlıktı ki ışığa alışmak için gözlerini neredeyse kapatmak zorunda kaldı. Gün ışığından korunmak için elini gözlerinin üzerine siper edip çevreye bakındı. Önünde yemyeşil bir çayırlık ve biraz ileride ağaçlık bir bölge vardı. Ahırlara dönmek üzere yanından geçen bir ineğe yol verdi ve kendi kendine "üç bacaklı şeytan diye bir şey yokmuş, biliyordum" dedi. İnek kendisine seslenildiğini sanarak dönüp Ordin'e baktı.

Terminus yıldız sisteminden gönderilmiş olan üç bacaklı robotlar Ordin'in yüzeye çıktığını tespit etmekte gecikmediler. Kendilerine verilmiş olan emir kuşkuya yer bırakmayacak kadar netti. İlk robotun gerçekleştirdiği tanımlama işlemini ikincisi de onaylayınca elma büyüklüğünde güdümlü bir mayın ok gibi yerinden fırladı. Birkaç saniye sonra Ordin yanındaki inekle birlikte buharlaşarak yok oldu.