#3 Almanya - Hollanda Gezi Notlarım

Merhabalar. Uzun süredir içerik yükleyemedim fakat güzel bir maceram ile devam ediyorum. 

2017 ocak ayları sırasında, yeni uyanmış yatağımda bir o yana bir bu yana dönerken bir uçak firmasından telefonuma gelen %50 indirim mailine gözüm takıldı. Bir gözüm kapalı bu malili incelerken, rastgele avrupanın bir yerlerine basmaya başladım acana doğru mu diye. Paris’e tıklayınca git-gel 300₺ görünce bir duraksadım. Hemen ayağa kalktım başka nereler var diyerekten heyecanlı bir şekilde bakmaya başladım. Öyle rastgele tıklarken elim Düsseldorf’a çarptı ve git-gel 190₺ görünce, hiç bir başka bir şey düşünmeden bileti direkt satın aldım. Fakat ne  iyi gezecek kadar çok param ne de kalacak yerim vardı. Allahtan 1 ay sonrasına aldım da en azından düşünecek vaktim oldu. Hemen couchsurfing’e girdim baktım host aramaya, herkese öğrenci olduğumu, dünyayı gezdiğimi ve çok param olmadığını yazıyorum artık kim kabul ederse. Yaklaşık 40-50 kişiye gönderdikten sonra iki kız geri döndü ve gelebilirsin dediler. Ben bir yandan kabul edilmenin sevinci bir yandan hiç bir bilmediğim bir ülkede hiç tanımadığım insanlarda kalma korkusu. İkisi sizi sıkıştırınca  düzgün düşünemiyorsunuz. Kaç kere iade etmeyi düşümdüm fakat o gezme ve keşfetme içgüdüsü sizi bir kere sardığı zaman ondan vazgeçemiyorsunuz. Hatta Almanlar’ın bir sözü vardır ‘Fernweh’. Anlamı, daha önce görülmeyen ve gidilmeyen yere özlem duymak.  Edebiyatı bırakıp konuma geri dönüyorum. Gel zaman git zaman o gün geldi. Sabah 08.00’de uçağım var ve ben Kocaeli’deyim. O gece 1 saat uyudum heyecandan herhalde 04.00 gibi yattım 05.00 gibi kalktım. Eşyalarım hazırdı zaten, alıp çıktım. Otobüse bindim, havaalanına geldim. Uçağa bindim ve yükselmeye başlayınca, bütün heyecan gitti ve yaptığım doğru ve gayet basit bir olaydan ibaret olduğu kanısına vardım. 

Uçakta yanıma oturan çift Türk çıktı şansıma ve uçaktan inerken, şehir merkezine giden tren biletimi, suyumu ve her hangi bir sıkıntı için cep numarasını verdi. Bu gerçekten hoş bir şey. Artık tek başımaydım. Sırtçantam ve ben. Şehir merkezinde aylak aylak dolanmaya başladım. Allstatd( Old Town ) tabelasını gördüm ve şehrin barların, cafelerin kısaca merkez denilen yere gittim. Ren nehrinin genişliği mi yoksa Rheinturm’un yüksekliği mi beni ilk orada ele geçirdi bilemiyorum. Merkezde küçük bir tur attıktan sonra, gezginlerin kaçılınılmaz free-wifi bölgelerinden biri olan McDonalds’a girdim. Hemen şifreyi verdiler zaten. Telefondan mesaj atarak geldiğimi, evdeysen gelebileceğimi söyledim. Çünkü gelmeden önce haber et hastayım ve hastanede olabilirim demişti. Neyse ki evdeymiş evin konumunu attı. Haritalardan bakılırsa yol 8km sürüyordu. Ama bir kere az para ile geldik ya o ulaşım kullanılmayacaktı. Başladım yürümeye Düsseldorf sokaklarında. Ne de olsa yürüyerek gezmek gittiğiniz yeri yaşamanızı sağlıyor. Hayatın bire bir içinde olmuş oluyorsunuz. Kızın kaldığı yer Düsseldorf’un biraz daha arkalarında Fas-Türk milletlerinin çoğunlukla yaşadığı mahallelerdi. Sokakta hemen hemen herkesin Türkçe konuşması ve benimde eve gittiğimde zorunlu olarak ingilizce konuşmak zorunda olmam ayrı bir ironiydi. Adreste blok numarası vardı fakat blok numaralı silinmişti bazılarının. Kaldırımda iki orta yaşlı kadının muhabbet ettiklerini gördüm ve ingilizce olarak tam bloğu sorarken ara sıra Türkçe kelimeler kullandıklarını fark ettim. Hemen özlediğim samimiyeti bastıramayarak abla dedim bu blok nerededir. Orada küçük bir tanışma sonrası bloğu gösterdi. Teşekkürlerimi ileterek yanlarından ayrıldım ve eve geldim. Kapıyı açtığı zaman, konuşamadım. Çünkü ilk deneyimim bu tarz bir konaklama sisteminde. Neyse ki o da konuşamadı. Çünkü sonradan öğrendim onun da ilk deneyimi imiş. Karşılıklı küçük bir hello serüveninden sonra içeri girdim ve arkamdan kapıyı kapattı...

Hikayenin geri kalan kısmını bu hafta içerisinde yazacağım. Çok fazla yapmam gereken iş var :/ 

Beklemede kalın. Part 2 yolda.

Sizi seviyorum