The Short Story Of Thornaci

English

Hello people of steemit,

Firstly, I would like to introduce myself. My original name is Burak, but most of people named me "thornaci". There is no any definition in english, turkish too. Actually, my nick name given by my grandpa (RIP). Of course he was not called me like thornaci, but I was interested with recovering something if it broken or corrupted. That's why he always called me like chef. In turkish tornaci I mean the guy who recovering well. I used to thornway but it evolved day by day to thornaci. Now, on every platform I prefer to use that nick name. Is it cool enough? Yeah i guess. :)

I am a metropol guy, cuz I was born in Istanbul, Constantinopolis or whatever you call. When I was toddler my family decided to move far away from center of city. A place of peace, less people, more animal, green, nature any the name of new place was Beylikdüzü. For now people call there, where place the most close place of the MARS. :) But I am happy
wıth that. In 18 years, I become a lagend or manager of my place. I call it experience. With me Beylikdüzü also developed and become a star. Most of head hunter want to move on Beylikdüzü. I am not joking head hunter means that stupid contructor guys. Money always push the people on unxplorered places. Until the university term I was not move the out of my place. Cuz i was recruit :) Anyway my high school and primary school terms were so sweat. Thanks to the my lovely friends. But when I grwep up enough to university I must leave the my lovely place. Yes that's the sad story.

By the University a new age started for me and Çanakkale has hosted that magnificant age. You know Çanakkale is the key city of our nation. We had greate victory there and rebuild our nation. Like me cuz I was looking for some new steps. Faculty of Engineering and department of Computer science. Woooaw what a yummy career step. To be honest at the beginning of University I was not happy enough to my new mile stone. But then I said leave your past and foucus on future. Computer and it’s working method similar with life. There is a problem and solution. Day by day I tried to deep learning on computer science and also math. Cuz we are working with numbers as you know. And I am an engineer, trust me. While I study, I found myslf into the software world. Started to creating minor web pages, developing it. Creating DNS network and developing own app proects. I thought I found my job. Mobile App Development!! Knock,
knock. Who’s there? Hey it’s me your super future. At that time less of people or student were aware of iOS, cuz system is a expensive. Not as cheap like an android. Price of good is one of the most crucial point. But, as I told you at begining I am a lucky guy. My brother was living in USA, I called him and said “Hey bruh, let me send a gift. Like; grey one, simple one, minimal design. I want to have an iMac bro. Then he send me and I was ready to develop to some apps.

My hobbies are also different like my life. Have you ever fall yourself 1200 feet. I know. None of you had kind of experience, but please try. Cuz you understand meaning of life in short term. Did I told you what I am doing right now?
Come close, I work for a software company and they called me app developer. Yess I am done. So, why I want to a member of your society? Cuz I have lot’s of story about tech. news and trends. Keep calm I will share all of them.
THANKS.

Türkçe

Merhaba Steemit insanları

Sizlere kendimi takdim etmek istiyorum. Adım Burak fakat genelde thornaci (ingilizce olarak tam bir esprisi yok ama :=))
olarak anılıyorum. Aslında bu rahmetli dedemin bana takmış olduğu bir isimdi. Tabiki thornaci demiyordu bana. Küçüklüğümden beri bir şeyleri tamir etmeyi, uğraşmayı çok severdim. O yüzden dedem de bana hep tornaci derdi. Thornyway diye bir isim kullanıyordum o zamanlar. Onu evire evire bu hale getirdim. Şimdi tüm platformlarda bu isimle yaşıyorum.

1994 İstanbul doğumluyum. Gençliğimin çok büyük bir kısmı (18 yıl kadar) Beylikdüzü muhitinde geçti. Ailem ben küçükken İstanbul'un biraz dışına taşınalım diye düşünmüşler. O zamanlar Beylikdüzü dediğim yer hep dutluktu. 18 yıl içinde bayağı gelişti ve şimdi 300 bin insanın yaşadığı büyük bir ilçe haline geldi.

Üniversiteye kadar hep Beylikdüzü'nde okudum. Sadece lise 1 ve 2 yıllarımı Selimpaşa'da geçirmiştim. Selimpaşa dediğim yer ise İstanbul'un dışının dışının dışı bir yerdi. İstanbul'a sadece kağıt üzerinde bağlı olan bu ilçe İstanbul ile başka hiçbir bağ bulundurmuyordu. Lise 3'de Beylikdüzündeki bir liseye geçiş yaparak muhitime geri döndüm. Lise 3 ve 4'ü Beylikdüzü'nde okuduktan sonra artık bambaşka bir macera başlıyordu benim için. Çanakkale Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliğini kazanmıştım. Artık vakit il dışına gidip okuma vaktiydi. Açıkçası bu sonucu aldığım zaman biraz üzülmüştüm. Fakat zaman geçtikçe geçmişi değiştirmenin artık mümkün olmayacağını kabullenmeye başladım, keşkeleri bıraktım ve bundan sonra ne yapabilirime yoğunlaştım. Üniversiteye gittiğimde çok doğru bir tercih yapmış olduğumu gördüm. Küçüklüğümden beri bilgisayarlar ile aram hep iyiydi ve matematik, fizik gibi dersler bana sıkıcı gelmezdi tam aksine severdim. Özellikle matematiği hayatla bağdaştırırdım. Mantık basitti. Ortada çözülmesi gereken bir sorun var ve bunu belirli yöntemlerle çözmen gerekiyor. Böyle bir düşünceye sahip olmak açıkçası yazılım anlamında bana aşırı kolaylık sağladı. Bölümüme çok çabuk adapte oldum ve çok sevdim.

Üniversite hayatımda olabildiğince çok seyi öğrenmeye çalıştım. Kendi web, dns vb. sunucunu kurmaktan web sitesi
programlamaya oyun yazmaktan assembly yazmaya kadar daha birçok alanda basit uygulamalar yaptım. Aslında ana iş kolu olarak ne yapmak istediğimi kestirmeye çalışıyordum. Hepsi birbirinden zevkli olmasına rağmen tam olarak aradığım alanlar değillerdi. Ardından bir arkadaşımla beraber mobil programlamayı merak etmeye başladık. O zamanlar Android programlama dersimiz vardı ve az çok görmüştüm. iOS ortamına dair hiç kimsenin tam olarak bilgisi yoktu. O ortamı merak etmeye başladım. Başlangıç için bir Macbook'a ihtiyacımız vardı fakat normal bir öğrenci için kolay ulaşılabilir bir şey değildi (fiyatlarından dolayı). Biz de arkadaşımla bilgisayarımıza hackintosh kurmaya karar verdik. Çakma macbook gibi kullanıyorduk bilgisayarımızı. Çok fazla sıkıntı yaşıyorduk ama hoşumuza gitti. En sonunda macbook almaya karar verdik ve abimden rica ettim(Kendisi Amerikada). Bunun yanında başka şeylerle de uğraşıyorduk fakat şirketlerde bu pozisyonda çalışacaktık ki nitekim 2 senedir iOS geliştirici olarak çalışıyoruz.

Üniversite zamanı hayatımın en güzel zamanlarıydı. Yazılım dışında doğa sporlarına karşı da çok ilgim var. Üniversitede her kış arkadaşlarla kayağa gidiyorduk. 1. sınıfın yazında serbest atlayışa gitmiştim. 1200 Feet yükseklikten askeri paraşüt ile uçaktan atlamıştım. Hayatımdaki en güzel andı diyebilirim. Uçaktan o çıkış anı anlatılamayacak kadar muhteşem bir duyguyu uyandırıyor insanın içinde. Bunun yanında yamaç paraşütü eğitimine gitmiştim ve birkaç uçuş yapmıştım. Yazları kamp ile geziyorduk. O günleri çok özlüyorum.

İş hayatında olmanın getirdiği sıkıntılardan biri artık bu tarz şeylere kafanıza göre vakit ayıramıyorsunuz. Sınırlı bir
izniniz var. Bende bu izinleri bu aralar gezerek harcıyorum. Birkaç ay önce 1 haftalık İtalya gezisi yaptım. Sokaklarda
yürürken tarihin hala yaşadığını kafanızı nereye çevirirseniz çevirin hissediyorsunuz. Bunun dışında geçen haftasonu
2 günlük kısa bir İngiltere gezisi yaptım. Sadece Londra ile kısıtlıydı ama bir daha gitmeyi düşünüyorum. Bu gezilerin
ayrıntılarını başka bir yazıda derinlemesine sizlerle paylaşmak isterim.

Bundan sonraki süreçte ağırlıklı olarak sizlerle teknoloji üstüne yazılar paylaşmayı planlıyorum. Umarım hepinizin hoşuna gider. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, sağlıcakla. :)