Thats an essay - project I have done for my university practice in Greek(Greek speakers could read it, but i will post in English soon.)
Η ισχύς του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού
Ο πολιτισμός ξεκινά με τη γέννηση της γλωσσας. Η γλώσσα είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού γιατι από κεί ξεκινάει ο πολιτισμός. Ένδειξη πολιτισμού στα έμβια όντα είναι η ανάπτυξη του λόγου. Ο λόγος δεν είναι απλά μια ομιλία, κενή, είναι ο κόσμος μας όλος. Και ανάλογα με τη γλώσσα ποικίλουν και οι ‘’κόσμοι’’, οι πολιτισμοί και οι τρόποι με τους οποίους ο κάθε ένας πολιτισμός βλέπει και αντιλαμβάνεται το κόσμο. Η γλώσσα οριοθετεί το κόσμο μας, «τα ορια του κόσμου μου είναι τα όρια της γλώσσας μου» (Wittgenstein). Η κάθε γλωσσα είναι εμποτισμένη με τις αξίες και τα νοήματα που φερει ο πολιτιτισμός που την εχει υιοθετήσει. Η γλώσσα -καμία γλωσσα- δεν είναι ανεξάρτητη από το πλαίσιο· φέρει, αναπαράγει και κληροδοτεί πολιτιστικά στοιχεία και καλλιεργεί τη νόηση, το πνευμα και το Λόγο(λογική) του λαού που τη μιλάει. Είναι τρόπος του σκέπτεσθαι και τρόπος έκφρασης του σκέπτεσθαι. Και αυτό το σκέπτεσθαι είναι η ματιά μας προς τον κόσμο, ο τροπος που βλέπουμε, αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε τον κοσμο. Η γλωσσα επικοινωνεί νοήματα που διαπνέουν τη νόηση, ‘’εδρεύουν’’ στη νόηση. Τα νοήματα, λοιπόν, αυτά καλλιεργούνται έμμεσα και άμεσα, ρητά και άρρητα μέσα στους διάφορους πολιτισμούς και κάπως έτσι νοούνται και οι πολιτισμικές διαφορές. Η αντίληψή μας για τον κόσμο φτάνει μέχρι εκεί που μας επιτρέπει η γλώσσα μας, είτε ως έκφραση είτε ως αντίληψη. Ο κόσμος του καθενός είναι τόσος και όσος κανείς τον αντιλαμβάνεται γλωσσικά. Ο πολιτισμός, λοιπόν, εδραιώνεται κατά πολύ μεγάλο μέρος από τη γλώσσα τού, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, εκεί ‘’κρύβονται’’ νοήματα για τον κόσμο. Αν δεν βλέπεις εκεί που θες να πάς, θα πας εκεί που βλέπεις, όπως φαίνεται να έλεγε και στις προφητείες της η Πυθία. Φτάνουμε, νοούμε, αντιλαμβάνόμαστε, κατανοούμε μέχρι εκεί που η νόησή μας φτάνει. Όπως είπε και ο Βιττγκενσταιν, ό,τι μπορούμε να σκεφτούμε(να νοήσουμε) υπάρχει, ό,τι δεν μπορεί κάνείς να αντιληφθεί δεν υφίσταται. Ακόμα και η πιο ανυπόστατη συνθεση της φαντασίας μας που δεν υφίσταται σαν όλον έτσι στο κόσμο μας δεν παύει να είναι μία σύνθεση πραγματικών πραγμάτων. Ακόμα και στη φαντασία ο νούς δεν μπορεί να συλλάβει τίποτα που δεν υπάρχει. Ό,τι και να φανταστεί υπάρχει ήδη. Όπως το είπε και με άλλα λόγια λίγο πιο σαφώς ο Ντεκαρτ, ό,τι αντιλαμβανόμαστε με σαφήνεια και ευκρίνεια είναι αληθές . Ό,τι νοούμε, σκεφτόμαστε, φανταζόμαστε και το εκφράζουμε συμβαίνουν με τη συνδρομή του λόγου. Έτσι, πράγματι, τα ορία του κόσμου μου είναι τα όρια της γλώσσας μου. Κι αν λάβει κανείς υπόψιν τού τη πλουσιότητα, τη πληρότητα και το μεγαλείο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας μπορεί να καταλάβει την απεραντοσύνη του πνεύματος αυτού του λαού. Οι ίδιες οι λέξεις είναι εργαλεία που προσβαινουν στο πολιτισμό δηλώνοντας και εκφράζοντας έννοιες που συνιστούν το τρόπο και τη λειτουγία της νόησης και διανόησής του. Στη γλώσσα καθρεπτίζονται στοιχεία και αξίες της εθνικής ταυτότητας του κάθε λαού, εκφάνσεις του πολιτισμού του και η διαχρονική και συγχρονική του ύπαρξη στο χρόνο. Η γλώσσα είναι ισχυρό εργαλείο διατήρησης της υλικής αλλά και άυλης, κυρίως, πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως υποστηρίζει και η UNESCO.
Η δύναμη της ελληνικής γλώσσας ως μετεξελιξη-απλούστευση της αρχαίας ελληνικής και η παγκόσμια εμβέλειά της είναι ευρέως αποδεκτή. Η Ευρώπη έχει τεράστιο πολιτιστικό χρέος προς τους Έλληνες για τα κληροδοτήματά της προς την παγκόσμια γλώσσα και το πολιτισμό, γιατί από τη μια χρησίμευσε για να εκφράσει την πιο καλλιεργημένη και φιλοσοφημένη σκέψη του αρχαίου κόσμου που μέχρι σήμερα μας καθοδηγεί, αλλά, και από την άλλη, γιατί πάνω σ΄ αυτήν στηρίζεται και μια σειρά άλλων γραφών, όπως η λατινική και οι καλούμενες λατινογενείς γλώσσες (ιταλική, αγγλική, γαλλική, γερμανική κ.α.). «Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραμματική.» (E, Norden, Γερμανός φιλόλογος). Ανακαλύπτοντας οι Έλληνες πρώτοι το απλό, όμως τέλειο ελληνικό σύστημα γραφής, ως παράγοντας και φορέας πολιτισμού έχει ασκήσει ήπια ισχύ σε όλες της χώρες. Η σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού είναι ευρέως παραδεκτή. Μέσω της γλώσσας νοούνται και εκφράζονται πολιτισμικές αξίες που δομούν κοσμοαντιλήψεις. Στοιχείο της ελληνικής γλώσσας είναι η συνέχεια και ενδελέχειά της μέσα στο χρόνο καθώς είναι από τις λίγες και αρχαιότερες γλώσσες που έχουν επιβιώσει εως και 4.000 περίπου χρόνια με αποτέλεσμα οι υπόλοιπες νεότερες γλώσσες της Ευρώπης να έχουν δανειστεί από την ελληνική και χρησιμοποιήσει για τη δημιουργία τους ρίζες, λέξεις ή ακόμα και έννοιες που εφευρέθηκαν και έγινε λόγος για αυτές πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα, όπως είναι η έννοια της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ισότητας, έννοιες που ενέπνευσαν τη Γαλλική Επανάσταση . Μεταφράζοντας οι άλλοι λαοί τα αρχαία ελληνικά επιστημονικά, λογοτεχνικά και άλλα συγγράμματα μετέφεραν στις γλώσσες τους πολλές ελληνικές λέξεις , μαζί και το ελληνικό πνεύμα. Πολλές αξίες και έννοιες του ελληνικού πολιτισμού, όπως η ηρωϊκή και ενάρετη συμπεριφορά , γνωστοποιήθηκαν στο κόσμο κατά τον Διαφωτισμό με την μελέτη έργων, έννοιες με τις οποίες μπορεί κανείς σήμερα να σκέπτεται. Οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν ευρύ καταλογο εννοιών αλλά και λέξεων με ελληνικές ρίζες για να κατονομάσουν και να εκφράσουν πολύ σημαντικούς τομείς της ζωής τους και θέματα που διαπνέουν τη καθημερινότητά τους. Αμέτρητες είναι οι διεθνείς ελληνικές λέξεις. Η διεθνής αγγλική, για παράδειγμα, γλώσσα χρησιμοποιεί σήμερα πάνω από 50.000 λέξεις ελληνικής καταγωγής, καθώς υπολογίζεται, (όπως Ευρώπη- Europe, αλφάβητο- alphabet, Γραμματική- Grammar, συλλαβή- syllabus, δίφθογγοι- diphthongs, Άγγελος- Angel, Βίβλος- Bible, Βιβλιογραφία- Bibliography). Πράγμα που επιβεβαιώνεται ακόμη και από το γεγονός ότι η ελληνική γλώσσα και γραφή συνέβαλαν στην αποκρυπτογράφηση πολλών αρχαίων γραφών, καθώς πολλές πινακίδες είχαν γραφεί δίγλωσσα, όπως η στήλη της Ροζέτας με ελληνικά και αιγυπτιακά, η επιγραφή Ράμπαδ στο Alep με ελληνικά, συριακά και αραβικά, η επιγραφή Αρράν στο Αουράν με ελληνικά και Αραβικά. Η ελληνική γλώσσα και γραφή ήταν οι πρώτες που έγιναν διεθνείς· ήδη από τους χρόνους του Μ. Αλέξανδρου (336 – 321 π.Χ.) μέχρι την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1.453 π.Χ.), δηλαδή κάπου 1.800 χρόνια. Πολλές γλώσσες της αρχαιότητας έχασαν, εν μέρει ή και συνολικά, τους ομιλητές τους, όταν ήρθαν σε επαφή με τη μεγάλη γλώσσα της αρχαιότητας, την αρχαία ελληνική, η οποία με τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου έγινε η διεθνής γλώσσα επικοινωνίας στον αρχαίο κόσμο . Ελληνικά μιλούσαν και έγραφαν σε όλο τον αρχαίο γνωστό κόσμο: Ρωμαίοι, Εβραίοι, Φοίνικες, Ινδοί, Αφγανοί, Πέρσες, Αιγύπτιοι. Το κύρος που απέκτησε η αρχαία ελληνική με τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου και τη δημιουργία των ελληνικών βασιλείων της Ανατολής (Αίγυπτος, Συρία, μέχρι την Ινδία) από τους διαδόχους του, οδήγησε έτσι πολλούς αλλόγλωσσους πληθυσμούς στην εγκατάλειψη της μητρικής τους γλώσσας. Οι περισσότεροι Ρωμαίοι ευγενείς είχαν ελληνική μόρφωση και ήταν γνώστες της ελληνικής γλώσσας και γι’ αυτό πολλοί από τους αυτοκράτορές τους εκφωνούσαν τους λόγους τους στο «Αθήναιον» της Ρώμης στα ελληνικά ή έγραφαν τα συγγράμματά τους και στην ελληνική όπως ο Μάρκος Αυρήλιος, ο Κικέρων και άλλοι. Φυσικά, στα νεότερα χρόνια η επαφή των Ελλήνων με άλλους λαούς άφησε ‘’σημάδια’’ και στην ελληνική γλώσσα. Λέξεις, λοιπόν, δανείστηκαν από τους Έλληνες χώρες με τις οποίες ήρθαν σε επαφή αλλά και οι Έλληνες από αυτούς. Οι γλώσσες δανείζονται λέξεις από άλλες για να ονομάσουν καινούργια πράγματα. Τα καινούργια πράγματα και οι έννοιες ή οι ιδέες μπαίνουν στη ζωή ενός λαού κουβαλώντας και το όνομά τους. Στα αρχαία ελληνικά ένα ποσοστό λέξεων για τον κόσμο των φυτών και των ζώων (όπως κυπάρισσος, το σημερινό κυπαρίσσι• πέρκη, η σημερινή πέρκα) προέρχεται από χαμένες, άγνωστες γλώσσες (τις λεγόμενες προελληνικές) που μιλούνταν από πληθυσμούς που ζούσαν σε αυτή τη γωνιά της Μεσογείου πριν εγκατασταθούν οι Έλληνες. Από αυτούς δανείστηκαν οι Έλληνες ένα μεγάλο μέρος του λεξιλογίου της χλωρίδας και της πανίδας για να ονομάσουν όψεις του καινούργιου γι' αυτούς μεσογειακού περιβάλλοντος. Με έναν τέτοιο τρόπο διαμορφώθηκε, σε σημαντικό ποσοστό, η κοινή νέα ελληνική, με τη μετάφραση ή απόδοση ξένων όρων στα ελληνικά. Το λεξιλόγιο όλων των γλωσσών πλέον είναι σε σημαντικό ποσοστό προϊόν δανεισμού.
Από την αρχαιότητα, ήδη, υπήρχε η ανησυχία και η αναζήτηση για τη σχέση της γλώσσας και του κόσμου, τη σχέση της γλώσσας με το περιεχόμενό της, που προαναφέρθηκε στην αρχή του παρόντος δοκιμίου. Η γλώσσα περιγράφει απλώς ή κατασκευάζει τον «κόσμο»; Εξαντλείται ο «κόσμος» σε αυτό που βλέπουμε; Είναι δυνατόν μέσω της γλώσσας να γνωρίσει κανείς τον «φυσικό κόσμο»; Είναι δυνατόν να γνωρίσει «το όν» ή την αλήθεια; Η ελληνική είναι γλώσσα που ενέχει εννοιολογικά σημαίνοντα, δηλαδή κάθε λέξη στην ανάλυσή της, σημαίνει αυτό που λέει και με την ανάλυση αυτή μπορούμε να τη κατανοήσουμε και να τη γνωρίσουμε σε βαθος, φτάνοντας πιο κοντά στην αλήθεια, όπως, λόγου χάρη, η λέξη ελευθερία [ < ἐλεύσομαι (μέλλοντας του ερχομαι)] δηλώνει η ίδια το βαθύτερο νόημά της, ότι δηλαδή δεν είναι δεδομένη αλλά είναι κατι που έρχεται όπως και φεύγει αν δεν τη διεκδικήσουμε, και η ίδια η λέξη αλήθεια (< -α + λήθη) δηλαδη ότι η αληθεια δεν ξεχνιέται ποτέ αλλά όλοι την έχουν μέσα τους καθώς είναι μία, αναλλοίωτη και αιώνια (Πλάτωνας). Ακόμη, υπάρχουν λέξεις μοναδικές για την ελληνική κουλτούρα που δεν απαντώνται και δεν υπάρχουν αντίστοιες σε άλλες γλωσσες, όπως είναι η λέξη φιλότιμο, μία λέξη που μόνο ένας Έλληνας μπορει να την κατανοήσει. Οι λέξεις, λοιπόν, φέρουν νόημα, επηρεάζουν και συνιστούν τον τρόπο που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.
Η ελληνική γλώσσα και γραφή είναι αυτές με τις οποίες δημιουργήθηκαν και εκφράστηκαν οι πρώτοι πολιτισμοί στον κόσμο: ο Μινωικός Πολιτισμός και ο Κλασικός Ελληνικός Πολιτισμός, καθώς και οι πιο πρόωρες θρησκείες που έχουν αφήσει πίσω τους στοιχεία πολιτισμού και έχουν σημαδέψει μέχρι σήμερα τον ελληνικό πολιτισμό. Απλώς ο Μινωικός πολιτισμός χρησιμοποίησε την Πελαγική ή, άλλως, Γραμμική γραφή και ο Κλασικός τη σημερινή . Αν ληφθεί υπόψιν, όλα τα επιτεύγματα του ελληνικού κόσμου για τα οποία θαυμάζεται η Ελλάδα από όλο το κόσμο και για τα οποία έρχονται μέχρι την Ελλάδα για να τα θαυμάσουν από κοντά είναι όλα αυτά που αφήσαν πίσω τους και επιβιώνουν μέχρι και χιλιάδες χρόνια μετά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Τα αρχαια μνημεία, τα γλυπτα, οι ναοί των αρχαιων θεων τόσο περίτεχνα φιλοτεχνημένα, όπως ο Παθενώνας της Ακρόπολης, που έχουν επιζήσει και σωθεί τόσες χιλιάδες χρόνια από ένα σωρό πολέμους και φυσικές καταστροφές, πολιτισμικά κληροδοτήματα που αποτελούν αίνιγμα πώς με την τεχνολογία που γνωρίζουμε σημερα ότι διέθεταν κατάφεραν να χτίσουν τέτοια αρχιτεκτονήματα που αντέχουν τόσο πολύ στο χρόνο όσο δεν αντέχουν τα νεότερα. Πέντε από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου είναι ελληνικά: Το Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός (430 π.Χ.), Ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο (356 π.Χ.), Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού(353 π.Χ.), Ο Κολοσσός της Ρόδου (292 π.Χ), Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας (3ος αι. π.Χ.).
Η (αρχαία) ελληνική γλώσσα και γραφή είναι αυτές που γέννησαν και ανέπτυξαν τις επιστήμες και τις τέχνες. Ο γλωσσικός και πολιτισμικός πλούτος της Ελλάδας είναι ήδη εμφανής απο τη σπουδαία αρχαία ιστορία της μέσα από τις τέχνες(το δράμα, τη τραγωδία, τη λογοτεχνία, τη ποίηση, τη γλυπτική) και τη φιλοσοφία από την οποία ξεκίνησαν και όλες οι επιστήμες. Όπως είπε και ο Schiller (Γερμανός ποιητής, ιστορικός και φιλόσοφος) «Καταραμένε Έλληνα, τα βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία’ τίποτε δεν άφησες για μας.». Οι αρχαιοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που πέρασαν στα γράμματα, στις τέχνες και στις επιστήμες: Όμηρος, Ησίοδος, Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ξενοφών, Ηράκλειτος, Δημόκριτος, Θαλής, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Ιπποκράτης, Πυθαγόριοι είναι μερικοί μόνο από τους αρχαίους Έλληνες που συντέλεσαν τα πρώτα αυτά βήματα της γνώσης. Τα πρώτα κείμενα Μαθηματικών, Φυσικής, Αστρονομίας, Ιατρικής, Ιστορίας, Γλωσσολογίας, Φιλοσοφίας, Ρητορικής, Νομικής, γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα. Τα πρώτα θεατρικά έργα, καθώς και τα βυζαντινά λογοτεχνικά έργα έχουν γραφτεί στην ελληνική γλώσσα . Άξιο λόγου είναι, ωστόσο, σε αυτό το σημείο, να γίνει υπενθύμιση του γεγονότος πως κατά την Ελληνιστική περίοδο στο Βασίλειο των Πτολεμαίων στην Αλεξάνδρεια έγινε η πρώτη προσπάθεια συλλογής και καταγραφής όλης της αρχαίας και της έως τότε ελληνικής γραμματείας στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, ένα βήμα που βοήθησε στην διάσωση και ενχάραξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Από τους πρώτους μεγάλους Έλληνες που άφησαν στις επόμενες γενιές χιλιάδες χρόνια μετά πολιτιστικό πλούτο είναι ο Όμηρος συνθέτοντας από τα πρώτα κείμενα της Ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, τα γνωστά «Ομηρικά Έπη» σε Ιωνική διάλεκτο με προσμείξεις από την Αιολική και τη Μυκηναϊκή. Μέσα από τα Ομηρικά έπη, όπως και γενικότερα τα Κύκλια έπη και άλλων αρχαίων συγγραφέων, από την ένωση του Ουρανού με τη Γη μεχρι το θάνατο του Οδυσσέα, πληροφορούμαστε για τις διδαχές του αρχαίου ελληνικού λαού , που με αυτά μεγάλωναν και μορφώνονταν οι αρχαίοι και από κει πληροφορούμαστε για τον τότε ελληνικό πολιτισμό, τους πρόγονούς μας Έλληνες, τα ήθη και τα έθιμά τους, τους θεσμούς και τις αξίες τους που έχουν εμποτίσει και εδραιώσει μέχρι σήμερα την ελληνική κουλτούρα και τον πολιτισμό, όπως είναι ο θεσμός της φιλοξενίας για τον οποίο μέχρι σήμερα, με αρκετες, όμως, αφαιρέσεις και απλοποιήσεις, φημίζονται οι Έλληνες. Σε κάποιες, βέβαια, περιοχές, όπως στην Κρητη, συναντάται ακόμα έντονα. Από αυτά τα έπη παίρνουμε στοιχεία για το Μυκηναϊκό πολιτισμό και τη Γεωμετρική εποχή. Πληροφορόυμαστε για την αρχιτεκτονική τους, για τους ναούς όπου λάτρευαν τους Θεούς τους, για τις τελετές που πραγματοποιούσαν και τα μυστήρια των αρχαίων Ελλήνων , όπως τα Ελευσίνια. Η σημασία της αρχαίας αυτής θρησκείας των Ελλήνων επεκτείνεται στην δημιουρία και ανύψωση όλης της αρχαίας Ελληνικής καλλιτεχνίας, καθώς μέσα από τους μύθους της, τις διάφορες εορτές προς τιμήν των πολυάριθμων θεών της έδινε την ζωογόνο πνοή στην ποίηση, τη μουσική και την ορχηστρική, με την πολυμορφία του πολυθεϊσμού της και των άπειρων ιερών και μυστηρίων προσέφερε ‘’τροφή’’ σε όλες τις εικαστικές τέχνες (γλυπτική, αρχιτεκτονική) που την απαθανατίζουν. Εν συντομία, οι αρχαίοι Ολύμπιοι Θεοί καταλαμβάνουν σπουδαίο μέρος του Ελληνικού πολιτισμού μέχρι σήμερα, καθώς τους συναντάμε μέσα από τη λογοτεχνία, τη τραγωδία, τη γλυπτική, τους ναούς και τα μνημεία μας - όλα εκ των οποίων τους περιλαβάνουν.
Ο Μάρκος Τίλλιος Κικέρων, επιφανής άνδρας της αρχαίας Ρώμης, έλεγε: «Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.». Άραγε, πώς να το εννοούσε ο Κικέρων; Πάντως, αν μιλήσουμε με σύγχρονα και νεότερα δεδομένα, η αρκετά πρόσφατη συναυλία «Μυθωδία» του Βαγγέλη Παπαθανασίου, που έγινε το 2001 στις 28 Ιουνίου στις Στήλες του Ολυμπίου Διός για να συνοδέψει την επερχόμενη αποστολή της ΝΑSA στον Άρη (Mars Odyssey) έγινε στα αρχαία ελληνικά με προσφώνηση του Δία, τον θεό των αρχαίων Ελλήνων, ή αλλιώς τον πατέρα των Ελλήνων. Η NASA επέλεξε να στείλει ένα μήνυμα στον έξω κόσμο, στο διάστημα, ένα μήνυμα που θα ταξιδεύει επ’ άπειρον, σε αρχαία ελληνική γλώσσα και μάλιστα σταλμένο από το σημείο κάτω από τον Παρθενώνα. Ένα μήνυμα με μυστικιστικά στοιχεία που σαν να απευθύνεται στους Θεούς, και μάλιστα αυτοί να μιλούν την αρχαία ελληνική. Η μουσική ένδυση της διαστημικής αποστολής της NASA αλλά και η συγκεκριμενη τοποθεσία και ημέρα διεξαγωγής της, κατά την οποία ο πλανήτης Άρης βρισκόταν ακριβώς πάνω από εκείνο το σημείο και του οποίου είχαν την θέαση, είχε τόσο μεγάλη σπουδαιότητα που, παρά τις επί χρόνων αρνήσεις της ελληνικής κυβερνησης να επιτραπεί, η διαστημική υπηρεσία ανέλαβε τη πλήρη χρηματοδότηση της συναυλίας , μαζί με την SONY, και την συντήρηση των αρχαίων. Η συναυλία τοποθετήθηκε στα πλαίσια της πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Κατά τη μουσική παράσταση που πλαισίωσε τη διαστημική αποστολή της NASA είχε τοποθετηθεί πανί πίσω από τις Στήλες πάνω στο οποίο προβάλονταν εικόνες από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, και όπως ειπωθηκε στέλνονταν και έξω, όπως η προτομή του Δία, της Ίσιδος, του Ομήρου, του Απόλλωνα, του Αγαμέμνωνα, της αρχέγονης Θεάς Εκάτης, εικόνες από τη Μινωϊκή Κρήτη, παραστάσεις αγγείων με τον Οδυσσέα και τις Σειρήνες, φτερωτά άρματα και αγάλματα με τα χέρια τους σε στάση ικεσίας και άλλα Ελλάνια δημιουργήματα. Η μυστηριώδης αυτή συναυλία πολυσυζητήθηκε από τη κοινή γνώμη αλλά και την επιστημονική κοινότητα και τους ειδικούς, που στην αρχή δεν εντοπίζονταν στίχοι στη μουσική αυτή παράσταση ενώ δύο χρόνια αργότερα εμφανίστηκαν χρήστες του διαδικτύου - καθηγητές πανεπιστημίου που εντόπισαν τα λόγια στα αρχαία ελληνικά , τα μετέφρασαν και τα προσέγγισαν ερμηνευτηκά . Πλήθος από ερωτήματα, κακεντρέχιες και συνωμοσιολογικές εξηγήσεις δόθηκαν για το σκοπό και το νόημα της συναυλίας, χωρίς κανένας υπεύθυνος της συναυλίας να λαμβάνει σαφή θέση, όμως εδώ δε θα μπώ σε αυτό το κομμάτι. Η μουσική ένδυση της αποστολής της NASA με ονομα «Μυθωδία», δηλαδη μυθική ωδή για τον Δία, ξεκίνησε με τη πράσταση του ματιού του παντογνώστη Δία και την προσωπογραφεία της Ίσιδος πίσω από τις Στήλες και την επίκληση («Δία έλα.»). Κατά το πρώτο μέρος ζητείται από το τον Δία να έρθει, αποκαλώντας τον Θεό(«Εσύ Θεέ») και από όλους εμάς να τον δοξάσουμε («Εσύ παι δεί δεόμενοι άρχοντος δεωμεν συ..»), εμάς τα παιδιά του καθώς αυτός ζει μέσα μας («Εσω μεν συ»), ακόμα εκτός από το πατέρα του Ελληνικού γένους ζητούν και τη μητέρα του, δηλαδή τη μία νόμιμη γυναικα του Δία, την Ήρα ή την ίδια τη μητέρα του Δία, την Ρέα ή ακόμα την πιο αρχαία από το Δια θεότητα, την Εκάτη ή την Πηνελόπη που κατονομάζεται στο 10ο μέρος που αποτελεί επανάληψη του 1ου, ή ίσως μία μητέρα με θεϊκό παιδί. Πού προβλήθηκε μία γυναίκα έγκυος να κατεβαίνει από το διάστημα; Τον Αύγουστο του 2004, στη τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, τη πρώτη Ολυμπιάδα του 21ου αιώνα, κατά την οποία αναπαρίσταται να κατεβαίνει από το διάστημα η γυναίκα που κυοφόρησε τον Ηρακλή , έναν ημίθεο που τυχαία θήλαζε η Ήρα δίνοντάς του αθανασία, που ήδη από τη κοιλιά της μητέρας του ‘’φώτισε’’ το σύμπαν κάνοντας τα άστρα να λάμπουν. Ο λόγος για μία μητέρα και ένα παιδί που γίνεται συχνά κατά τη «Μυθωδία» δεν είναι ασύνδετη από την τελετή αυτής της Ολυμπιάδας. Αν γίνει η σύνδεση των λόγων του Χριστού πως με την επιστροφή του στη Γη θα έρθει ταχέως όπως το πρωινό άστρο ο Σύριος με το movement 6 της «Μυθωδίας» όπου αναφέρεται στο δορυφόρο του Άρη (Δείμο) που πρέπει να έρθει και αυτό στη Γή ταχύ γίνεται φανερή η κάποια μυστικιστική σχέση όλων των συμβόλων. Αν όλα συνδέονται (και) με την τελετή έναρξης εκείνης της Ολυμπιάδας τότε η μητέρα του ζητούσε ο χορός ήταν η Εκάτη, καθώς εκεί αναπαρίστανται Μινωϊκές φιγούρες που κρατούν φίδια και κρόκους, τα στοιχεία αυτής της Θεάς. Πολλές φράσεις στην «Μυθωδία» αφήνουν να εννοηθεί αυτό που προαναφέρθηκε και παραπάνω στο δοκίμιο· ότι οι Έλληνες είναι γένος θεϊκό, έχουν προγόνους θεούς («Ελλήν έκαμνε»,«έκαμνε σέ» , «πατερα Ζήνα έδωσε το σώμα» ) και οι θεοί είναι, αν μπορεί να ειπωθεί, ελληνικής καταγωγής («Ζευ Ει » που σημαίνει Δία των Ελλήνων, ακόμα το ‘’ει’’ υποδηλωνει το διαστημικό ταξίδι), Ο Δίας και οι Έλληνες είναι το ίδιο και το αυτό(«Ει Δια Εν »). Πολλά από τα στοιχεία της «Μυθωδίας» ακόμη αφήνουν να εννοηθεί ότι το θεϊκό αυτό στοιχείο από το οποίο προέρχεται το ελλάνιο γένος βρίσκεται κάπου έξω(«όταν θα ελθει στη γα» ) και έχει έλθει(«κατεβηκαν ») στο παρελθον εδώ, στην Ελλάδα («ηλθε κι εδω» ), το οποίο επικαλείται να έλθει ξανά(«πότε θα έλθει ξανα », «πάλιν συ ερχόμενε θεε ») ζητώντας ένα σημάδι του τώρα(«εν πυρωμα σου ζητω »). Στη συναυλία χρησιμοποιείται άλλο ένα αρχαιοελληνικό στοιχείο· η άρπα και η εξιστόρηση με ‘’αηδό’’ της μυθωδίας για τη σχέση Θεών και Ελλήνων. Στους στίχους της «Μυθωδίας» παρατηρούνται αρκετά μυστιστικά στοιχεία που ίσως να σχετίζονται με την αποστολή στον Άρη (Η Ηώ περιμένει κάποιον Άρειο, μια αφιξη που θα έρθει γρήγορα ή πολύ φωτεινά «μυστικά αθάνατον ζωή», «σε περιμένει Αρειε» «Αρη ως φωτεί θα έρθεις», «Αρη ως αει πνου κατεβα» ), ένα στοιχείο που διέπνεε άλλωστε και τα μυστήρια των αρχαίων Ελλήνων. Στο πέμπτο μέρος αναφέρεται ότι με την Αργώ ήρθε το καλό αλλά και ο Λόγος(λογική) και γίνεται παράκληση να ερθουν τα «ευ» για τη πατρίδα. Στο βιβλίο του Ενόχ αναφέρεται πως στο πρώτο αποικισμό της Γης από το διάστημα ήρθε πληθυσμός με τρία άρματα, τον Φόβο, το Δείμο και τη Μήνη. Η Μήνη που είναι η Σελήνη αιχμαλωτίστηκε από τη βαρυτική έλξη της Γης και έγινε το φεγγάρι ο δορυφόρος τής. Τα άλλα δύο συνέχισαν προς το διάστημα αλλά αιχμαλωτίστηκαν από τη βαρυτική έλξη του Άρη και γίνανε δορυφόροι του. Οι δορυφόροι του Άρη έγιναν γνωστοι το 1877 από αστρονόμους, για τους οποίους όμως τα αρχαία ελληνικά κείμενα είχαν ήδη μιλήσει αιώνες πριν . Όποιος και αν ήταν ο απώτερος σκοπός της συναυλίας, αν είχε, σίγουρα πάντως αποτέλεσε μια πολύ καλή διαφήμιση για την Ελλάδα και καλή περίπτωση και για την προώθηση της επικείμενης Ολυμπιάδας του 2004 με την οποία συνδέεται. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες εκείνης της χρονιάς επέστρεψαν στη χώρα που τους γέννησε.
Η προέλευση των Ολυμπιακών αγώνων από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό είναι ακόμη ένα κληροδότημα των αρχαίων ημών προγόνων που μέχρι και σήμερα συμβολίζει την παγκόσμια ειρήνη και την παύση των πολέμων, αν υπάρχουν, για τη διεξαγωγή τους. Ένα παγκόσμιο πλεον γεγονός που ξεκίνησε από την Αρχαία Ολυμπία ως τοπικοί μόνο Αγώνες όπου διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του σταδίου και είχαν θρησκευτική εμβέλεια καθώς γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς(κότινο). Η Ολυμπιακή Φλόγα είναι ένα από τα σύμβολα του Ολυμπιακού Κινήματος με οικουμενική απήχηση και σημασία η οποία κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων καίει μέρα - νύκτα σε ειδικό βωμό μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο στη πόλη όπου μεταφέρεται από την Ολυμπία για να τη φιλοξενήσει. Η παρουσία της σε περίοπτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θυμίζει σε όλους τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Προμηθέα και της κλοπής της φωτιάς από τον Δία, με την οποία οι άνθρωποι, λαμβάνοντάς την ως δώρο και ύψιστη ευεργεσία, μπόρεσαν να ελέγξουν την Φύση και να δημιουργήσουν Πολιτισμό. Σήμερα αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους σύγχρονους και τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραπέμποντας στην ιερή φλόγα της θεάς Εστίας που έκαιγε άσβεστη στο Πρυτανείο της Ολυμπίας, στον κοινό βωμό όλων των Ελλήνων. Ο ελληνισμός ταξιδεύει, φωτίζει όπως η φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων με αξίες παναθρώπινες.
Αναπαράσταση του ιερού του Ολυμπίου Διός.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Άγγελος Σ. Βλάχος, Το Δωδεκάθεο, Αθήνα, 1999, Ωκεανίδα
Άντρε Μπονάρ, Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, 1.Από την Ιλιάδα στον Παρθενώνα, μετάφραση Δημήτρης Θιβίπουλος, 1983, Θεμέλιο
Θεοδώρου Δ. Αξενίδου, Ο αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, Λαρισα, 1938, Εκδοτικός Οίκος Γ. Δημητρακόπουλου
Claude Mosse, Ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός στο Διαφωτισμό, 1998, Σαββάλας
Συλλογικό έργο των: Σταύρος Δωρικός, Φώτης Α. Δημητρακόπουλος, Γιώργος Καραμπελιάς, Κώστας Βαλεοντής, Μαρίνα Καραβά-Γαλάνη, Κωνσταντίνος Καρκανιάς, Αδαμάντιος Κρασανάκης κ.ά., Το Μέλλον της Ελληνικής Γλώσσας, 2008, Εκδόσεις Αρχέτυπο
Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, Tractatus Logico-Philosophicus (TLP), μετάφραση: Θανάσης Κοτσόπουλος, Παπαζήση 1978
Ρενέ Ντεκάρτ, Στοχασμοί περί της πρώτης φιλοσοφίας, μετάφραση-σχόλια: Ευάγγελος Βανταράκης, 2003, Εκκρεμές
ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ
Ψηφιακή έκδοση των εγχειριδίων της σειράς «Αρχαιογνωσία-Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση», που εκπονήθηκε με συντονιστή τον Δ.Ν. Μαρωνίτη υπό την αιγίδα του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και εκδόθηκε από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, Τάσος Χριστίδης: http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/ag_history/index.html
ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ